John F. Kennedy had bewondering voor Hitler en fascisme

[platoz]

Kennedy maakte kort voor en na WO II drie reizen naar Duitsland. Was John F. Kennedy een heimelijke bewonderaar van Adolf Hitler? Uit dagboekfragmenten en brieven uit de jaren dertig en veertig blijkt dat de latere president van de VS onder de indruk was van de Duitse Reichskanselier. Nog in juli 1945 schrijft hij over Hitler: 'Als de haat die hem nu omringt eenmaal verdwenen is, dan zal hij te voorschijn komen als een van de belangrijkste personen die ooit geleefd heeft.'

Drie reizen maakte Kennedy in de jaren dertig en veertig naar Duitsland. In 1937 en 1939 trok hij er al rond. 'We zijn door de Reno-vallei getrokken en het is prachtig, onder meer vanwege de vele kastelen langs de route. De stadjes zijn stuk voor stuk beeldschoon, hetgeen bewijst dat de noordelijke rassen zeker superieur zijn aan de Romaanse,' schrijft de Amerikaanse toerist enthousiast over het met Duitse invloeden doorspekte gebied. 'Die Duitsers kunnen er wat van,' vervolgt hij, 'daarom moeten wij ons achter hen scharen, om ze te beschermen.'

In juli 1945, het Derde Rijk was vernietigd, liep hij opnieuw door Berlijn en daalde hij af naar de bunker van Hitler: 'De Russen betwijfelen of hij echt dood is.'

Een Duitse uitgever publiceert volgende week brieven en dagboekfragmenten over de Duitse reizen van de jonge Kennedy (John F. Kennedy. Unter Deutschen. Reisebücher und Briefe 1937-1945). Sommige teksten waren al bekend, maar nog niet eerder onder één titel beschikbaar.

De publicatie valt samen met de 50-jarige verjaardag van het bezoek dat Kennedy als president aan Berlijn bracht. Hij sprak daar in juni 1963, de Muur tussen Oost en West was net gebouwd, zijn beroemde woorden: 'Ich bin ein Berliner.' President Obama treedt de komende maand in de voetsporen van zijn voorganger.

Kennedy sprak in 1963 zijn legendarische woorden nabij het Rathaus van Schöneberg. Het was niet zijn eerste bezoek aan Duitsland. Hij was in 1937 als student in München ('laat opgestaan, niet geheel fris'), waar hij constateert dat Hitler, 'dankzij de propaganda', in Duitsland populairder is dan in het buitenland. Na een bezoek aan Keulen vraagt hij zich af of het fascisme in de Verenigde Staten mogelijk zou zijn. Geen woord over de politiek die Joden in Nazi-Duitsland als tweederangs burgers en erger kwalificeert.

In mei 1939 is Kennedy opnieuw in Duitsland. Hij bezoekt Danzig, waarna hij doorreist naar Warschau, waar hij opmerkt dat de meisjes in de Poolse hoofdstad niet al te willig zijn en waar hij melding maakt van een affaire met 'een gescheiden Roemeense prinses'.

In Danzig, toen deel van Duitsland, heeft hij eerder met veel nazileiders gesproken: 'De situatie is er zeer gecompliceerd'. En: 'een hoop Heil Hitler, enzovoorts'. In juli 1939 schrijft hij aan een vriend dat hij niet gelooft dat het binnenkort oorlog wordt. 'Ben in september terug en zal je dan vertellen over mijn prinses.'

In juli 1945 is Kennedy terug. Hij loopt in het gevolg van de Amerikaanse minister van Marine door Berlijn. 'De vrouwen doen alles voor een maaltijd.' In Berchtesgaden, nabij Hitlers Adlerhorst, rookt hij sigaren die buitgemaakt zijn in een gepantserde wagen van Hermann Göring. Op die avond bedenkt Kennedy zich dat de haat voor Hitler in de jaren zal omslaan in bewondering voor 'een van de grootste persoonlijkheden uit de menselijke geschiedenis'. De Holocaust komt in de dagboeken van Kennedy nergens voor. 'Deze opmerkelijke bewondering voor het fascisme is op zijn zachtst gezegd opmerkelijk,' zegt de Duitse samensteller van het boek in een interview met de Frankfurter Allgemeine Zeitung.

Vijf maanden na zijn beroemde rede in Berlijn werd de populaire Amerikaanse president in het Texaanse Dallas doodgeschoten.


Bron: volkskrant.nl

[Jan Klaassen]

Die meningen uit 1937 en 1939 waren niet abnormaal: veel mensen, uit alle landen ter wereld, zagen in het nationaalsocialisme een goed werkende economische en sociale politiek (met een werkloosheid-loosheid). Die zinnetjes uit 1945 zijn dan wel weer vreemd - maar die zou je in context moeten lezen (niet gezegd dat ze dan niet meer vreemd zijn, maar context is belangrijk).

Alleen omdat hij later president is geworden is deze compleet normale mening uit de jaren '30 ineens vreemd? Dan zouden ze nog wel eens de woorden van de Britse koninklijke familie mogen verzamelen...

[King tiger]

Hitler heeft in de jaren '30 (1934?) op de cover van Time magazine gestaan. Een heel prestigieus blad. Wat ik niet begrijp is hoe hij tot in 1945 bij zijn mening is kunnen blijven.

[platoz]

Wat ik niet begrijp is hoe hij tot in 1945 bij zijn mening is kunnen blijven.

Ik denk dat hij juist als geen ander heel goed begreep welke prestaties Hitler had geleverd om Duitsland te maken tot de wereldmacht die het was (geworden). Natuurlijk zal later bij Kennedy de bewondering ook wel weer snel zijn afgenomen toen de omvang van de Holocaust bekend begon te worden, maar dat die bewondering denk ik meer over het feit ging hoe één persoon van één partij, waarvan hij de leider was, een heel land vooruit kon helpen, de werkloosheid aanpakte, het juk van Versailles afwierp, mensen weer trots op hun verleden en land konden laten zijn.

Hoe je het ook went of keert, dat is een prestatie van wereldformaat, zeker als je je bedenkt dat Hitler in 1912 zelf nog onder een brug sliep in Wenen en in 1923 zijn dagen zat te slijten in een gevangenis met zijn partij in duigen geslagen. Daarbij komt ook nog dat Kennedy Duitsland in 1937 en 1939 heeft bezocht, toen het land eigenlijk op haar hoogtepunt zat (in vredestijd). Maar over één ding is Kennedy zeker juist geweest; dat eens duidelijk zou worden dat Hitler de geschiedenisboeken ingaat als een van de belangrijkste personen die ooit geleefd heeft. Maar goed, houd in je achterhoofd dat Kennedy in die tijd zelf ook nog maar een knulletje van begin 20 was...