wo2forum.nl

Hitler's geheime hut in de Ardennen

Gepubliceerd op donderdag 19 augustus 2004

Rondtoerend langs stille dorpjes in het zuiden van de Belgische Ardennen was er opeens dat bijna onthutsende bordje: ‘Abri de Hitler’. Wat had ’s werelds meest gehate man te maken met een argeloos bos in België?

Onvindbaar
Site historique. Historische plek. Houten gebouwtjes tussen bomen. Een tourniquet. Over vijven en dus gesloten. Volgende dag terugkomen. Niet zo makkelijk, want Brûly-de-Pesche is een onmogelijk klein, verscholen plaatsje. Vlakbij de Franse grens, ongeveer halverwege tussen Chimay, met zijn grote kasteel dat midden in de stad staat, en het gezellige Couvin.


De strateeg
De oorlog werd menens in 1940. De Duitse troepen trokken razendsnel op via Nederland en België naar Frankrijk. Hitler zelf, denkend dat hij een groot strateeg was, wilde er met zijn neus bovenop staan. Hij wenste te zien hoe het trotse Frankrijk ten onder ging.


Grand Quartier
Een afgelegen plek, verborgen in de bossen, werd zijn ‘Grand Quartier Géneral Allemand’. Via lange werkdagen door de organisatie Todt gebouwd en zwaar beveiligd. Op 28 mei 1940 werden 28 dorpen geëvacueerd. Geen pottenkijkers dus. De bewoners kregen een paar uur de tijd om met hun inboedel op handkarren en kruiwagens in een trieste stoet elders onderdak te vinden.


De wolf
Op 6 juni landde Hitler om half acht ’s morgens op een nabij gelegen vliegveld en betrok met zijn officieren een soort Beiers chalet in Brûly-de-Pesche. Hij noemde zich graag ‘wolf’ en doopte zijn onderkomen de ‘Wolfsschlucht’. De ‘Wolfsschanze’ in Polen was net zoiets. Hier liet Von Stauffenberg een bom ontploffen.

Bunker
Natuurlijk moest er ook een bunker komen. Het werd een 600 ton wegende kolos, zeven meter lang. Hier, veilig voor luchtaanvallen en beschietingen, werd de veldtocht tegen Frankrijk op kaarten uitgezet.


Films
Hitler en zijn staf ontbeten in een boerderij (Kasino) waar ze via radio en telefoon de campagne volgden. In de dorpskerk – ontdaan van een vereerd heiligenbeeld – bekeek Hitler de films van de gevechten. Vermoedelijk tot zijn volle tevredenheid. Hij redigeerde hier ook de wapenstilstand met Frankrijk op 25 juni 1940.


Zwembadje
Keitel, chef van de ‘Wehrmacht’ (opgehangen in Neurenberg) woonde in een school. Zijn staf in de pastorie en het parochiehuis. Een kippenhok was de kapsalon en een weiland de landingsbaan. Omdat Hitler wel eens behoefte kon hebben aan wat frissigheid, groef men een piepklein zwembadje. Het is nog te zien. Himmler en Goering kwamen wel eens op bezoek, maar Goering paste niet in het bad.


Ontelbare foto’s
Wat overbleef van zo’n belangrijke nederzetting is de muffe, kille bunker. Twee paviljoens (er waren er drie) zijn herbouwd in de stijl van 1940. In het ene zijn wanden vol foto’s te zien. Ook interessant is de film uit die tijd. De Duitsers legden alles minutieus vast. Opvallend is dat Hitler er in die dagen zo ontspannen uitzag. Blijkbaar vertrouwde hij op de ‘onoverwinnelijkheid’ van zijn leger.


Verzet
Het tweede paviljoen vertelt een heel ander verhaal. Het is een eerbetoon aan het verzet, dat in deze bossen georganiseerd werd, met name de sabotagegroep Hotton. Bommen ontploften. Treinen ontspoorden. Op de weg naar Couvin is aan de rand van het bos, ter nagedachtenis aan de Belgische maquisards, een kapel gebouwd met al hun namen: Notre Dame de Maquis.


Genezing
Vlakbij het museum ‘Abri de Hitler’ staat een bronnetje met water uit de beek Saint-Méen. Het water moet huidziekten genezen. In gedachten zie je Hitler over z’n puistjes wrijven. Soms is het heerlijk om vergane glorie te bekijken.

Open: van Pasen t/m september; oktober: alleen weekends. Tijden: 10.30 – 17.00 uur

Simone Petersen