
EDIT: sorry als dit onderwerp al een keer gepost is.
een paar honderd keeriknowdintoo schreef:EDIT: sorry als dit onderwerp al een keer gepost is.
Foto'sDe FG42 is een zeldzaam wapen dat gebruikt werd in de Tweede Wereldoorlog. FG42 staat voor "Fallschirmjägergewehr 42". Dat is Duits voor parachutistengeweer uit 1942. Dit wapen werd dan ook vooral door parachutisten gebruikt. De opdrachtgever van het geweer was Hermann Göring. Hoewel het een goed wapen was net als vele andere Duitse wapens, is het maar in zeer kleine aantallen gemaakt. Dat is ook vanwege de hoge kosten die het geweer met zich meebracht.
Tijdens de Slag om Kreta (20-29 mei 1941), moesten de Duitse parachutisten landen met alleen pistolen, sub-automatische geweren en handgranaten. Het Duitse parachute stelsel, zorgde er voor dat de parachutist op zijn knieën landde en dan in een voorwaartse rol terecht kwam. Daardoor was het niet mogelijk om zware wapens mee te nemen. Vaak werden er dan aparte containers gedropt, waar de wapens in zaten. Tijdens de slag om Kreta hadden de Britten, Nieuw-Zeelanders, Australiërs en Grieken het voordeel van lange afstands(machine-)geweren. Hierdoor werd de situatie van de Duitse parachutisten zeer penibel, want ze moesten namelijk eerst naar de gedropte wapencontainers zien te komen. De zware verliezen van de Duitse parachutisten (zo'n 4500 man gesneuveld) zorgde er daardoor voor, dat de Duitsers het nieuwe geweer gingen ontwikkelen.
Hermann Göring was in die tijd nog altijd bevelhebber van de 'Luftwaffe'. Hij pleitte ervoor, dat de Duitse parachutisten een automatisch maar zelf herlaadbaar wapen zouden krijgen. Door onenigheid tussen de Wehrmacht en de Luftwaffe, besloot de Luftwaffe om het wapen zelf te ontwikkelen. Dit kon, omdat de Duitse parachutisten onderdeel waren van de Luftwaffe. De zogenaamde LC-6 specificaties drongen er op aan, dat het wapen niet langer dan 100 centimeter in lengte mocht zijn en dat het wapen niet zwaarder mocht zijn dan de K-98. Ook moest het wapen nauwkeurig semi-automatisch kunnen schieten en op volautomatische stand.
Mooi hoor!
Volgens mijn 'bronnen' is hij nog tot 1946 geproduceerd, een veel naar andere communistische landen als China en Noord-Vietnam geexporteerd.. En er gaan verschillende verhalen over waarom hj gebouwd is bijv. dat tankbemanning een compacter wapen dig had, dat de PPSh-41 teveel RPM had, en dus het Leningrad-verhaal. De laatste klopt, alhoewel de andere redenen er misschien ook wel mee te maken hebben.. En als reactie op de foto's: *kwijl*.asjemenou schreef:The PPS-43 was designed by Alexei Sudaev, simply as a back-up design in case of need. The need came during the siege of Leningrad, when most supplies to the city were almost cut off and weapons were short. The PPS-43 was made in the city factories in large numbers and delivered straight to the troops in the line, the first field trails being done in action. Luckily it succeeded from the beginning, and became a vital factor in arming the troops defending the city. When the siege was raised in 1942 the factories continued to build it and it was issued to the Soviet army in general, though not in particularly large numbers, and production apparently ceased before 1945."
Volgens mij is de laatste foto die van een T44, dit is een testmodel van de amerikanen, vlak na het einde van de oorlog geproduceerd. Het combineerde de MG42 en de FG42, wat later tot resultaat had: de M60 (overigens een onsuccesvol wapensniper snoop schreef:Ik ga naar de Fallschirmjägergewehr 42 die door de Duitse Fallschirmjägers werden ingezet. Niet omdat hij zeldzaam is hoor, maar ik vind deze ene apparte. Een begin van de Moderne oorlog (Bij wijze van spreken).
Foto'sDe FG42 is een zeldzaam wapen dat gebruikt werd in de Tweede Wereldoorlog. FG42 staat voor "Fallschirmjägergewehr 42". Dat is Duits voor parachutistengeweer uit 1942. Dit wapen werd dan ook vooral door parachutisten gebruikt. De opdrachtgever van het geweer was Hermann Göring. Hoewel het een goed wapen was net als vele andere Duitse wapens, is het maar in zeer kleine aantallen gemaakt. Dat is ook vanwege de hoge kosten die het geweer met zich meebracht.
Tijdens de Slag om Kreta (20-29 mei 1941), moesten de Duitse parachutisten landen met alleen pistolen, sub-automatische geweren en handgranaten. Het Duitse parachute stelsel, zorgde er voor dat de parachutist op zijn knieën landde en dan in een voorwaartse rol terecht kwam. Daardoor was het niet mogelijk om zware wapens mee te nemen. Vaak werden er dan aparte containers gedropt, waar de wapens in zaten. Tijdens de slag om Kreta hadden de Britten, Nieuw-Zeelanders, Australiërs en Grieken het voordeel van lange afstands(machine-)geweren. Hierdoor werd de situatie van de Duitse parachutisten zeer penibel, want ze moesten namelijk eerst naar de gedropte wapencontainers zien te komen. De zware verliezen van de Duitse parachutisten (zo'n 4500 man gesneuveld) zorgde er daardoor voor, dat de Duitsers het nieuwe geweer gingen ontwikkelen.
Hermann Göring was in die tijd nog altijd bevelhebber van de 'Luftwaffe'. Hij pleitte ervoor, dat de Duitse parachutisten een automatisch maar zelf herlaadbaar wapen zouden krijgen. Door onenigheid tussen de Wehrmacht en de Luftwaffe, besloot de Luftwaffe om het wapen zelf te ontwikkelen. Dit kon, omdat de Duitse parachutisten onderdeel waren van de Luftwaffe. De zogenaamde LC-6 specificaties drongen er op aan, dat het wapen niet langer dan 100 centimeter in lengte mocht zijn en dat het wapen niet zwaarder mocht zijn dan de K-98. Ook moest het wapen nauwkeurig semi-automatisch kunnen schieten en op volautomatische stand.