Infanterie-Regiment 9
Het 9e Infanterieregiment behoorde tot het 23ste Infanteriedivisie. Op de 26ste augustus van 1939 had het Regiment zijn positie verlaten en zich naar de Duits-Poolse grens verlegd. Op 1 september 1939 overschreed het Regiment deze grens bij Lutówko-Sępólno Krajeńskie, de grens richting Pruszcz. Op de 2e september kwamen ze bij Klonowo in hun eerste gevecht terecht in een bos en aan een traject. In de opeenvolgende uren moesten ze Poolse tegenaanvallen afweren. Na deze gevechten werd het Regiment Divisiereserve en stootte zich langs de Wista naar het Noorden voort. Via Świekatowo werd op 8 september bij Gnieuw over de Wista bedaard en werd Oost-Pruisen bereikt. Per trein ging men dan dwars door Oost-Pruisen naar Lychen. Van daar werd naar Bialystok doorgestoten. Na de intocht van het Rode Leger gaf het Regiment de stad aan de Russen over en marcheerde naar Szczecin, waar het op de trein inladen was en naar het Westen gaan.
Het Regiment werd in vertrek Bernkastel-Wittlich afgeladen en westelijk van Arzfeld aan Ostufer, de Our gestationeerd werd. Op 10 mei 1940 overschreed het Regiment bei Gmünd de Duitse-Luxemburgse grens, marcheerde door Luxemburgs gebied en betrad België, waar de eerste snelheidsverandering kwam. Over Zuid-België marcheerde het Regiment door Bastogne, St. Hubert en Libramont-Chevigny tot naar Charleville aan de Maas. Bij de overtocht over de Maas kwam het tot hevige gevechten, bij dezen dat het 3e Bataljon onder leiding van Regimentscommandant Kolonel Werner-Albrecht Freiherr von und zu Gilsa de brug bij Charleville volledig intact veroveren kon. Kolonel von und zu Gilsa kreeg hiervoor het Ritterkreuz uitgereikt. Het Regiment verwijde het bruggenhoofd in de richting van Mézières. Van hier draaide het Regiment naar het Zuiden af en beveiligde de Linkerflank van het gepantserde verband. Op 9 juni 1940 dwong het Regiment de overtocht over de Aisne en het Aisnekanaal af. Daarbij leed het Regiment zware verliezen. Na de overtocht drong het Regiment door Champagne naar het Zuiden aan de Rhein-Marne voort en verwijde ook de overtocht. Verder ging het via Marne, het Plateau van Langres en de aansluitende richting Dijon, dat op 19 juni bereikt werd. Na de Wapenstilstand beveiligde het Regiment de demarcatielijn en werd begin juni naar Montbéliard aan de Frans-Zwitserse grens verplaatst. Eind juli 1940 werd het Regiment weer op de trein ingeladen en naar het Oosten in Gouvernement-Generaal verplaatst. Na het uitladen werd het Regiment in vertrek Włocławek ingekwartierd. In de Herfst van 1940 werd de regimentsstaf en het 3e Bataljon aan de 123. Infanteriedivisie afgegeven. Op 11 maart 1941 verplaatste het Regiment zich naar Dobříň en begin juni 1941 aan de demarcatielijn naar Ostrov. Van hier uit stootte het Regiment op 22 juni 1941 over de demarcatielijn aan Smolecky door. Op 23 juni 1941 werd de Narew bereikt, die op 24 juni 1941 al vechtend kon worden overgestoken. Verder vocht het Regiment aan Bialystok verder, waar het aan het omsingelde gevecht om Bialystok deelnam. Na het gevecht om Bialystok stootte het Regiment verder over Slonim en Noordelijk van Baranavitsjy aan de Beressina voort, die op 15 juli 1941 zuidelijk van Minsk overgestoken werd. Op 20 juli werd Mahiljow bereikt. Na 4 dagen van harde gevechten kon de stad uiteindelijk ingenomen worden en de Dnjepr overgestoken worden. Het Regiment marcheerde verder richting de Desna, veroverde op 3 augustus het knooppunt Roslavl en bereikte in de nacht van 18 augustus de Desna. Op 26 augustus 1941 trof het Regiment hier een zware Russische tegenaanval aan, die hen uit hun stellingen aan de rivier verdreef. De oude HKL kon maar eerst op 2 september weer bereikt worden. Op 2 oktober startte operatie “Taifun”, de aanval over de Desna. Na zware gevechten kon de vijand hier verslagen worden en de opmars naar het oosten doorgevoerd worden. Op 7 oktober 1941 kreeg het Regiment bevel, onmiddellijk naar het Noorden weg te draaien, om zich bij te voegen aan de omsingeling gevechten om Vjazma en Brjansk. Bij Trischino bereikte het Regiment de omsingelingrand en nam van hier uit deel aan de gevechten. Na afloop van deze gevechten werd de voormars naar Moskou verder gezet, tot ook het Infanterieregiment 9 in de sneeuw vastgeraakte en aan het Sestra gebied terugtrok. Bij de strenge winter 1941/42 werd het Regiment bijna volledig verlaten. Het Regiment besteedde zijn Kerstmis in het gebied van Sacharino en Waldischino. Na een terugtrekking van 200km tot naar Vjazma werden de restanten van het Regiment voor 5 dagen van het front genomen. Aansluitend werd het Regiment tegen de aanvallende Russische soldaten aan de Vjazma ingezet. Eerst kregen ze in februari van 1942 nog een rustdag achter het front. Hierna vocht het Regiment verder om Vjazma, hieruit volgde Operatie “Hannover”, de vernietiging van de Sovjet parachutisten en Partizanenverbanden westelijk van de Ugra, dat tot 21 juni 1942 duurde. Op 27 juni 1942 werd het Regiment van het front verwijderd en per trein naar België gebracht. In Vlaanderen werd het Regiment afgeladen en voorlopig afgelost. De restanten kwamen terecht in Panzergrenadier-Regiment 9. Op 6 september werd het Regiment opnieuw opgesteld als Grenadier-Regiment 9.
Panzergrenadier-Regiment 9 werd op 15 september 1942 in Frankrijk opgesteld, ontstaan door 2 Bataljons na de herindeling van Infanterieregiment 9.
Grenadier-Regiment 9 werd opgesteld op 28 oktober 1942 in Denemarken. Het Regiment werd naar Leningrad gestuurd en had daar het Winteroffensief van 1942/43 weerstaan. Op 4 mei 1943 werd het Regiment van het front genomen, om de verenigingsoefeningen in te halen, die deze in Denemarken niet voltooid konden worden. Op 21 juni 1943 werd het Regiment naar het front gestuurd, zuidelijk van het Ladogameer, waar het op 22 juni de grote Russische aanval trof. Na 11 dagen van gevechten werd het Regiment in de nacht van 3 en 4 juli van het front gehaald, om opgefrist te worden. Het Regiment bestond nog maar uit slechts 225 manschappen. Op 16 augustus werd het Regiment opnieuw naar het front gestuurd weliswaar naar Ossija. Op 10 september werd dan het 3e Bataljon afgelost en de restanten in het Regiment verdeeld. Eind november 1943 volgde de verplaatsing in het gebied voor Newel aan de Uschtscharivier. Ook hier leed het Regiment vele zware verliezen. In april 1944 werd het Regiment naar Opotsjka verplaatst en trok zich al vechtend terug naar Ludza in West-Pruisen. Op 2 augustus 1944 werd het 2e Bataljon afgelost en in het 1ste Bataljon geïntrigeerd. Op 28 augustus 1944 werd het Regiment afgelost, de restanten kwamen terecht in Grenadier-Regiment 67.
