Ik open dit topic voornamelijk om mijn eigen gedachten over het verzamelen van militaria met jullie te delen, maar ook omdat het altijd interessant is te horen hoe anderen iets aanpakken en wat hun mening is. Ik merk zelf dat ik de laatste jaren steeds meer twijfels krijg over de 'manier' waarop ik verzamel en wát ik nou precies wil verzamelen.
Ik verzamel nu al ca. 10 jaar en begon als klein ventje met een VWA in Schwarz via dit forum, destijds nog voor €15,-(!). Ik had toen nog weinig geld, nauwelijks een bijbaantje en beurzen zoals Ciney etc. waren voor mij slechts een droom.
Naarmate de jaren verstreken en ik steeds meer spaarde voor beurzen en handelaars kon ik eindelijk wat grotere stukken kopen zoals een K98 bajonet, een Sumpftarn Wendekopfhaube etc. Toch stelde ook dat weinig voor bij wat je regelmatig op het forum en bij de handelaars voorbij zag komen. Daarnaast zat er ook weinig samenhang in de collectie, ik verzamelde gewoon wat ik mooi vond, maar had altijd wel oog voor kwaliteit en detail.
Wat later kwamen dan echt de wat grotere dingen zoals een Luftwaffe Flieger Schirmmütze, een Leuchtpistole LP42 etc. Door te kopen, te verkopen, te ruilen en weer meer geld te investeren kan je dan op lange termijn wel redelijk wat spul bijeen krijgen. Zodoende heb ik ook al vrij veel in de collectie gehad, maar veel ook weer verkocht of geruild.
Mijn verzamelwijze kenmerkt zich dus ook door onrust en het nooit tevreden zijn met dingen. Ik vind het bijvoorbeeld geweldig om een setje bij elkaar te verzamelen, maar als dat eenmaal compleet is, dan is de lol er na een paar weken wel weer vanaf en ga ik op zoek naar iets nieuws. In zekere zin gaat elke hobby natuurlijk gepaard met een 'koopverslaving', aangezien de verzamelaar altijd meer wil.
Hoe dan ook, ik merk de laatste jaren steeds meer dat ik niet echt kan 'genieten' van mijn collectie en dat ik niet zo goed weet wat ik ermee moet. Ik kan en wil geen aparte kamer hebben waar allemaal soldaten staan, dat vind mijn vriendin niet in orde en ik vind dat zelf ook een beetje iets raars hebben tegenover andere mensen. Alles in een doos stoppen vind ik dan ook weer zonde, omdat ik het dan net zo goed kan verkopen, het 'bezit' moet immers niet de belangrijkste factor zijn, je moet er ook naar kunnen kijken.
Ruimte, geld en tijd zijn dus belangrijke factoren die beperkend werken, maar ook mijn brede interesse maakt het lastig. Zo vind ik DAK erg mooi, maar Luftwaffe (vooral alles rondom de Junkers Ju-52) ook en dingen zoals Panzer, Nebelwerfer etc. spreken me ook erg aan.
Daarnaast zijn veel voorwerpen natuurlijk totaal onpersoonlijk, omdat je geen flauw benul hebt waar ze vandaan komen. Een Duitse gasmaskerbus, tja een leuk stuk maar is dat nou echt boeiend? Er zijn er honderdduizenden van over de hele wereld, elke verzamelaar heeft er ongeveer wel een. Ter completering van een uniform, of als verzamelaar van gasmaskers is zo'n stuk misschien wel een belangrijk ding, maar in elke andere collectie toch niet echt. Al helemaal niet als je er geen verhaal bij hebt.
Eigenlijk vind ik alles mooi en interessant, maar als ik er te veel mee bezig ben alles ook eigenlijk niet.

Als ik zo op het forum kijk heb ik de indruk dat de meeste hier een soort privé-museum aan het maken zijn, maar die behoefte heb ik zelf totaal niet. Het verzamelen van en de interesse in Duitse militaria is wel iets wat altijd sluimert en wat waarschijnlijk nooit zal verdwijnen bij mij. Wel gaat het met pieken en dalen en soms ben ik er maanden niet echt mee bezig, omdat ik met andere hobby's bezig ben. Het beperken van mijn collectie tot één thema vind ik dus erg lastig, maar ik stoor me ook tegelijkertijd aan de diversiteit in mijn collectie. Ik overweeg weleens alles te verkopen en helemaal opnieuw te beginnen en dan óf één complete set te hebben of een paar unieke stukken die je niet elke dag tegenkomt.
Afgezien daarvan zal iedere serieuze verzamelaar zich weleens hebben afgevraagd: Waarom verzamel ik dit eigenlijk? Als iemand je die vraag stelt, wat antwoord je dan?
Voor mij is dat denk ik een combinatie tussen de historische/persoonlijke waarde van een item en hoe het eruit ziet. Natuurlijk vind ik de voorwerpen die ik verzamel ook esthetisch aantrekkelijk en mooi vormgegeven. Je verzamelt immers geen dingen die je lelijk vindt, puur omdat je ze voor de volgende generatie wilt behouden. Ik denk dat dat altijd een combinatie is, waar je ook eerlijk in moet zijn. Daarnaast zijn sommige stukken gewoon aangrijpend of heb je er een bepaald gevoel bij waardoor je ze aan je collectie wilt toevoegen. Soms kan dit ook zijn uit 'respect' naar de vorige eigenaar toe, de stukken (waar vaak zoveel bloed en ellende aan kleeft) zijn immers vaak beter af bij een verzamelaar dan in een stoffige kelder waar ze vergeten of weggegooid worden.
Ik ben er dus nog niet helemaal uit, maar ik heb het gevoel dat ik een beetje 'te ver' ben gegaan en dat ik weer terug moet naar de basis. Opnieuw bepalen wat ik nou écht mooi vind en vooral waarom.

Zo, nu ben ik wel benieuwd wat jullie mening hierover is en of jullie dingen herkennen.
Groet, Kugel!
