Wat betekent jouw militaria collectie voor je?

[Kugelblitz]

Allen,

Ik open dit topic voornamelijk om mijn eigen gedachten over het verzamelen van militaria met jullie te delen, maar ook omdat het altijd interessant is te horen hoe anderen iets aanpakken en wat hun mening is. Ik merk zelf dat ik de laatste jaren steeds meer twijfels krijg over de 'manier' waarop ik verzamel en wát ik nou precies wil verzamelen.

Ik verzamel nu al ca. 10 jaar en begon als klein ventje met een VWA in Schwarz via dit forum, destijds nog voor €15,-(!). Ik had toen nog weinig geld, nauwelijks een bijbaantje en beurzen zoals Ciney etc. waren voor mij slechts een droom.
Naarmate de jaren verstreken en ik steeds meer spaarde voor beurzen en handelaars kon ik eindelijk wat grotere stukken kopen zoals een K98 bajonet, een Sumpftarn Wendekopfhaube etc. Toch stelde ook dat weinig voor bij wat je regelmatig op het forum en bij de handelaars voorbij zag komen. Daarnaast zat er ook weinig samenhang in de collectie, ik verzamelde gewoon wat ik mooi vond, maar had altijd wel oog voor kwaliteit en detail.
Wat later kwamen dan echt de wat grotere dingen zoals een Luftwaffe Flieger Schirmmütze, een Leuchtpistole LP42 etc. Door te kopen, te verkopen, te ruilen en weer meer geld te investeren kan je dan op lange termijn wel redelijk wat spul bijeen krijgen. Zodoende heb ik ook al vrij veel in de collectie gehad, maar veel ook weer verkocht of geruild.

Mijn verzamelwijze kenmerkt zich dus ook door onrust en het nooit tevreden zijn met dingen. Ik vind het bijvoorbeeld geweldig om een setje bij elkaar te verzamelen, maar als dat eenmaal compleet is, dan is de lol er na een paar weken wel weer vanaf en ga ik op zoek naar iets nieuws. In zekere zin gaat elke hobby natuurlijk gepaard met een 'koopverslaving', aangezien de verzamelaar altijd meer wil.

Hoe dan ook, ik merk de laatste jaren steeds meer dat ik niet echt kan 'genieten' van mijn collectie en dat ik niet zo goed weet wat ik ermee moet. Ik kan en wil geen aparte kamer hebben waar allemaal soldaten staan, dat vind mijn vriendin niet in orde en ik vind dat zelf ook een beetje iets raars hebben tegenover andere mensen. Alles in een doos stoppen vind ik dan ook weer zonde, omdat ik het dan net zo goed kan verkopen, het 'bezit' moet immers niet de belangrijkste factor zijn, je moet er ook naar kunnen kijken.
Ruimte, geld en tijd zijn dus belangrijke factoren die beperkend werken, maar ook mijn brede interesse maakt het lastig. Zo vind ik DAK erg mooi, maar Luftwaffe (vooral alles rondom de Junkers Ju-52) ook en dingen zoals Panzer, Nebelwerfer etc. spreken me ook erg aan.
Daarnaast zijn veel voorwerpen natuurlijk totaal onpersoonlijk, omdat je geen flauw benul hebt waar ze vandaan komen. Een Duitse gasmaskerbus, tja een leuk stuk maar is dat nou echt boeiend? Er zijn er honderdduizenden van over de hele wereld, elke verzamelaar heeft er ongeveer wel een. Ter completering van een uniform, of als verzamelaar van gasmaskers is zo'n stuk misschien wel een belangrijk ding, maar in elke andere collectie toch niet echt. Al helemaal niet als je er geen verhaal bij hebt.

Eigenlijk vind ik alles mooi en interessant, maar als ik er te veel mee bezig ben alles ook eigenlijk niet.

Als ik zo op het forum kijk heb ik de indruk dat de meeste hier een soort privé-museum aan het maken zijn, maar die behoefte heb ik zelf totaal niet. Het verzamelen van en de interesse in Duitse militaria is wel iets wat altijd sluimert en wat waarschijnlijk nooit zal verdwijnen bij mij. Wel gaat het met pieken en dalen en soms ben ik er maanden niet echt mee bezig, omdat ik met andere hobby's bezig ben. Het beperken van mijn collectie tot één thema vind ik dus erg lastig, maar ik stoor me ook tegelijkertijd aan de diversiteit in mijn collectie. Ik overweeg weleens alles te verkopen en helemaal opnieuw te beginnen en dan óf één complete set te hebben of een paar unieke stukken die je niet elke dag tegenkomt.

Afgezien daarvan zal iedere serieuze verzamelaar zich weleens hebben afgevraagd: Waarom verzamel ik dit eigenlijk? Als iemand je die vraag stelt, wat antwoord je dan?
Voor mij is dat denk ik een combinatie tussen de historische/persoonlijke waarde van een item en hoe het eruit ziet. Natuurlijk vind ik de voorwerpen die ik verzamel ook esthetisch aantrekkelijk en mooi vormgegeven. Je verzamelt immers geen dingen die je lelijk vindt, puur omdat je ze voor de volgende generatie wilt behouden. Ik denk dat dat altijd een combinatie is, waar je ook eerlijk in moet zijn. Daarnaast zijn sommige stukken gewoon aangrijpend of heb je er een bepaald gevoel bij waardoor je ze aan je collectie wilt toevoegen. Soms kan dit ook zijn uit 'respect' naar de vorige eigenaar toe, de stukken (waar vaak zoveel bloed en ellende aan kleeft) zijn immers vaak beter af bij een verzamelaar dan in een stoffige kelder waar ze vergeten of weggegooid worden.

Ik ben er dus nog niet helemaal uit, maar ik heb het gevoel dat ik een beetje 'te ver' ben gegaan en dat ik weer terug moet naar de basis. Opnieuw bepalen wat ik nou écht mooi vind en vooral waarom.

Zo, nu ben ik wel benieuwd wat jullie mening hierover is en of jullie dingen herkennen.

Groet, Kugel!

[Fuglesang]

Ik herken daar wel delen uit. Ik begon nog niet bijster lang geleden pas echt met verzamelen (vroeger kocht ik wel eens een boekje hier en daar). Ik heb weinig fysieke dingen in de vorm van abzeichen, dolken of uniformstukken. En datgene dat ik er al van heb, heb ik incidenteel verkregen, bijbehorend aan een bepaalde grouping. Ik heb namelijk een boekenkast vol propagandaboeken, handleidingen, sportinstructies, etc. etc. Daarnaast heb ik een aardige collectie politieke foto's, zoals SA en Allgemeine SS.
Leg dat maar eens uit. Waarom niet de gewone soldaat en wel de gruwelijke propagandamachine? Enerzijds omdat ik wel vaak veel collecties van bepaalde eenheden zie, maar nooit echt vooroorlogse politieke eenheden. Anderzijds vind ik het zelf uniek en heel interessant. Wat gebeurde er eigenlijk voor de oorlog uit brak. Daar is opvallend minder over gedocumenteerd.
Ik zit een beetje met hetzelfde probleem, al is dat bij mij ook behoorlijke fantasieloosheid. Ik heb dus heel veel foto's. Hoe laat ik zoiets zien. Ik heb gewoonweg niet genoeg muur om overal lijstjes voor op te hangen. En dan die boeken. Het is zo divers. Nederlands en Duits door elkaar. Verschillende schriften door elkaar. Verschillende takken door elkaar (NAD, SA, Luftwaffe, etc je snapt hem wel).
Wat wil ik nu precies met die boeken. Het is een onsamenhangende collectie. Ik heb het gevoel dat ik me qua foto's genoeg gespecialiseerd heb om het niet al te bont te maken, maar nu heb ik alsnog zo veel dat ik het niet kwijt kan.

Ik ben wel iemand die wilt het graag laten zien. Ik zou zoiets best tentoon willen stellen, maar mijn huis is geen museum en ik (en mijn medebewoners) zien het niet zitten als er telkens mensen binnen komen klossen. Daarnaast. Wie wilt er nu een paar oude foto's zien. Er staat niet eens iets van het front op.

Kortom: Net als jij ben ik wel blij met de spullen die mijn brievenbus of via de pakketdienst binnenkomen, maar ik heb geen idee waar de verzameling allemaal naartoe gaat.

[Kugelblitz]

Ha Fuglesang,

Goed om te horen dat er nog iemand is die soms een beetje stuurloos is! Je zou die foto's allemaal eens moeten inscannen dat je ze makkelijk kunt bewerken en ook de kleine details goed kunt zien. Als ik foto's zou verzamelen zou ik vooral wat bijzondere foto's of setjes proberen te krijgen, waar je echt een soort verhaal omheen kunt vertellen. Misschien over de persoon die op de foto staat, of juist over hetgeen wat je ziet. Wellicht illustreert zo'n foto wel precies een belangrijk aspect van de oorlog of vooroorlogse tijd.

Je zou dan eigenlijk eens een website of boekje moeten maken, als je je collectie tenminste wilt delen met anderen. Als je het voor jezelf houdt, wat overigens ook prima is, zal het inderdaad in dozen en mappen blijven liggen.

Te veel is in mijn ogen vaak een kenmerk dat het meer om het verzamelen zelf gaat, dan om de spullen in die collectie. Het losse stuk gaat dan op in de massa en dat is bij sommige items toch wel erg zonde. Less is more geldt denk ik ook voor een collectie, behalve als je natuurlijk een bepaalde 'serie' compleet wilt maken en die als één geheel ziet.

Dit topic is inmiddels al 115 keer bekeken met slechts één reactie, dat moet toch beter kunnen!

Groet, Kugel!

[Jules95]

ook ik herken me in de beginpost. Als ik bijvoorbeeld in een museum of op een beurs een bepaald item zie ben ik er enthausiast over en wil dat dan graag aan mijn collectie toevoegen. Als ik het eenmaal in de collectie heb denk ik na een tijdje vaker wat moet ik er eigenlijk mee. Dit zal denk ik ook komen door de manier van presenteren in een museum dat het goed tot zijn recht komt. ook is het voor mij een groot verschil tussen een collectie wat je een keer ziet of je eigen collectie waar je misschien dagelijks komt. Ik betrap me zelf er vaker op dat ik maar heel weinig in mijn verzamelruimte kom, en als ik er ben heb ik het binnen een paar minuten alweer gezien. Toch is de behoefte om verder te verzamelen er nog altijd en zal ik het nooit willen verkopen.

[Fuglesang]

Nou het is niet te veel in de zin van dat ik hier stapels heb liggen. Ik zit momenteel gewoon met een kleine kamer. Straks als ik verhuis, dan moet ik weer jaren vooruit kunnen.
Desondanks weet ik niet zo goed wat ik met die foto's wil. Ik zie ze, vind ze mooi en dan moet ik ze gewoon simpelweg hebben.
Ik heb sowieso alles ingescand. Dat is bijna het eerste wat ik doe als ze binnen komen. Het zijn veel mooie foto's, maar het is ook niet zo dat ze een verhaal vertellen. Althans. Ik zie het verhaal niet (ondanks dat ik groupings van dezelfde personen heb).

[Nico Roelofs]

Had het topic al gelezen maar kwam er nu pas aan toe om even een reactie te plaatsen. Vind het een interessante vraag! Want ook ik heb met de vraag geworsteld wat ik nou met mijn collectie wilde. Zelfs ook de twijfel gehad om helemaal te stoppen. Dat kwam waarschijnlijk omdat ik ook vader ben geworden, dan is opeens die collectie niet zo belangrijk meer. Maar kwam er al wel snel achter dat stoppen niet bij mij paste. Beleef er nog steeds te veel plezier aan.

Maar in de afgelopen periode is er wel een hoop veranderd. Één van de eerste dingen was wel dat ik had besloten dat de hobby zich zelf moet gaan bekostigen. Lukt nog niet helemaal maar hoeft ook niet voor de volle 100%. Verschil aan het eind van het jaar is in ieder geval niet groot. Een tweede was dat ik vond dat de collectie wel kleiner mocht worden, want de verzamelruimte zelf wordt er niet groter op. Deze twee gaan gelukkig mooi samen! Door vooral dingen te verkopen met een wat lagere waarde, koop ik dan zelf weer dingen terug in een wat duurder segment. Collectie wordt zo mooi wat kleiner en komen dan weer wat leuke unieke stukken terug. Plus de collectie blijft gevarieerd.

Ze zeggen vaak ook wel dat het bezit het einde is van het vermaak. Voor mijzelf klopt dit ook wel. Op het moment dat ik mijn doel heb gerealiseerd ben ik al weer bezig met een volgend item. Haal zelf momenteel meer voldoening uit het bereiken van het doel, dan het doel zelf te bezitten. Terwijl vroeger het bezit voor mij belangrijker was.

[Kugelblitz]

Ze zeggen vaak ook wel dat het bezit het einde is van het vermaak. Voor mijzelf klopt dit ook wel. Op het moment dat ik mijn doel heb gerealiseerd ben ik al weer bezig met een volgend item. Haal zelf momenteel meer voldoening uit het bereiken van het doel, dan het doel zelf te bezitten. Terwijl vroeger het bezit voor mij belangrijker was.

Ha Nico, bedankt voor je reactie, mooi om te lezen!

Bovenstaande stuk herken ik zelf ook erg en dan kun je je afvragen of je goed bezig bent. Ik ben dus ook de afgelopen jaren al een beetje bezig hier en daar wat te verkopen en vooral niet te snel weer nieuwe dingen te kopen.
Momenteel staat alles bij mij opgeslagen, omdat ik er gewoon geen plek voor heb en het zoals gezegd ook niet echt een prominente plek in mijn woning wil geven.

Ik wil me toch wat meer focussen op de stukken die ik vanuit mijn eigen familie heb en die geschiedenis eens goed uitpluizen. Daarnaast misschien toch wat kleinere displays maken van thema's die me aanspreken. Het probleem is echter altijd: waar moet je stoppen? Het wordt al gauw weer te groot, maar je wilt tegelijkertijd ook zo veel mogelijk omvatten. Voorbeeld:

Een setje m.b.t. het Deutsche Afrikakorps moet wat mij betreft uit de meest karakteristieke stukken van dat thema bestaan. Je kunt dan denken aan een Tropenhelm, setje schouderstukken met kraagspiegels in de mooie topische kleurstelling, de Afrika-mouwbanden etc. Toch ben je dan snel weer 10 items verder wat dan eigenlijk weer te veel is om bijvoorbeeld in te lijsten.

Wellicht is het ook mijn perfectionisme dat me steeds parten speelt. Ik heb erg veel moeite om iets af te maken, omdat ik eigenlijk zelden tevreden ben. Vaak ben ik er dan zo lang intensief mee bezig dat ik er uiteindelijk helemaal geen zin meer in heb omdat ik de juiste compositie niet kan vinden...

Groet, Kugel!

[Haplo]

Ik ben er dus nog niet helemaal uit, maar ik heb het gevoel dat ik een beetje 'te ver' ben gegaan en dat ik weer terug moet naar de basis.

Dit is iets wat ik duidelijk herken.
Ooit begonnen met Commonwealth.
Toen is er Nederlands en Duits bij gekomen.
Bedoeling was van beide 1 pop neer te kunnen zetten.
Zeker op Duits gebied liep dit uit de hand.
Ook het idee wat wil ik nu?
Besloten om voor een groot deel weer terug te gaan naar het begin.
Heb nu 1 complete Duitse pop. en 1 Nederlander.
Alle overige losse attributen verkocht.
Ruimte is beperkt en daar moet ik het mee doen.

[Nico Roelofs]

Bovenstaande stuk herken ik zelf ook erg en dan kun je je afvragen of je goed bezig bent. Ik ben dus ook de afgelopen jaren al een beetje bezig hier en daar wat te verkopen en vooral niet te snel weer nieuwe dingen te kopen.
Momenteel staat alles bij mij opgeslagen, omdat ik er gewoon geen plek voor heb en het zoals gezegd ook niet echt een prominente plek in mijn woning wil geven.

Het is bij mij dan niet zo dat ik dan niet meer blij mee ben, maar het spannende is er wel af. De jacht/zoektocht naar een item beleef ik meer plezier aan. Om het plezier hoog te houden in de collectie zelf zorg ik dat opstellingen geregeld veranderen. Een uniform dat jaren op dezelfde pop zit kan saai worden. Door keer te wisselen van pop of bijvoorbeeld aanpassingen in uitrusting of een ander type jas kan al weer een heel ander beeld ontstaan.

Zonde natuurlijk wel dat alles bij jou dan opgeslagen is. Dat ontneemt natuurlijk ook een hoop plezier aan het verzamelen. Als verzamelaar wil je de spullen mooi neer kunnen zetten zodat je alles goed kunt bekijken.

Zelf heb ik dan wel de luxe van een mooie ruimte. Ik heb nu een beeld in mijn hoofd hoe ik de collectie neer wil zetten. Maar om dit te realiseren moet er een hoop verbouwd worden en dan is de collectie eigenlijk te groot voor deze manier van opstellen of de ruimte te klein. Net hoe je het wil bekijken. Ga ik dan verder inkrimpen of deels opslaan? Ben er nog niet over uit, zal nog wel een tijd overheen gaan.

Wellicht is het ook mijn perfectionisme dat me steeds parten speelt. Ik heb erg veel moeite om iets af te maken, omdat ik eigenlijk zelden tevreden ben. Vaak ben ik er dan zo lang intensief mee bezig dat ik er uiteindelijk helemaal geen zin meer in heb omdat ik de juiste compositie niet kan vinden...

Natuurlijk een goede eigenschap dat je hoge eisen stelt aan de kwaliteit van je items. Dat zorgt wel voor een hoogwaardige collectie. Jammer is dan wel dat je de drive verliest om het af te maken. In dat laatste heb ik gelukkig dan geen last. Kwam zelfs tijdje terug een embleem tegen waar ik al 10 jaar naar opzoek was. Maar op dat moment had ik geen zin om geld uit te geven, dus heb ik hem maar laten gaan. Had zoiets kom hem wel weer keer tegen als ik wel zin heb om geld uit te geven.

[jurgen]

Wellicht is het ook mijn perfectionisme dat me steeds parten speelt. Ik heb erg veel moeite om iets af te maken, omdat ik eigenlijk zelden tevreden ben. Vaak ben ik er dan zo lang intensief mee bezig dat ik er uiteindelijk helemaal geen zin meer in heb omdat ik de juiste compositie niet kan vinden...

Ik denk dat dit je 'probleem' (als je het zo kunt noemen) een beetje samenvat.

In tegenstelling tot vele voorgaande posters heb ik me nog nooit vragen gesteld bij welke richting ik uit wil. Ik interesseer me zowel in wo1 (vooral Frans en Duits) als wo2 (bijna uitsluitend Duits). Hoewel mijn interesse in de vele jaren dat ik verzamel altijd ongeveer gelijk is gebleven, zijn er wel regelmatig zijsprongetjes die mijn interesse opwekken. Een jaar of vijf geleden las ik bv. een boek van Lynn Macdonald over 1914, het begin van de oorlog. Toen had ik plots erge interesse in de Britse soldaat en heb me een Enfield aangeschaft. Zo heb ik -los van de 'hoofdverzamelrichting' ook bv. een Canadase helm, een Russische PPSH, een Belgische helm, enz. Ik koop zaken die ik interessant en mooi vind, die iets symboliseren dat me erg aanspreekt en die van een goede kwaliteit zijn. Op die manier raak ik zelden op een stuk uitgekeken. Een groot deel van mijn verzameling bestaat uit zaken die ik al vele jaren heb, en op wat uitzonderingen na denk ik er ook niet over om ze weg te doen. Bij een deel ervan deels ook vanuit de redenering 'als ik dit of dat verkoop, wie weet wanneer ik het dan ooit nog eens opnieuw vind'.

Ik ben nog elke keer als ik mijn collectie zie erg tevreden. En daar gaat het tenslotte om.

[chrisje110]

Ook ik herken me er heel erg in, Mijn collectiegebied is Duitse Luftwaffe, dan voornamelijk vliegtuigonderdelen en onderscheidingen, ik ben al jong begonnen (op mijn 12de, inmiddels al weer over de 10 jaar geleden) en kocht toen voornamelijk kwantiteit. Naarmate de jaren vorderde heb ik me steeds meer toegelegd op de kwaliteitsstukken. Het klinkt misschien respectloos, maar van een ijzeren kruis eerste of tweede klassen word ik al heel erg lang niet meer warm of koud. Ook een Duits kruis in goud heb ik al meerdere gehad (en weer verkocht). Als je eenmaal je 2000 euro hebt uitgegeven aan je DKIG, en hij ligt in je vitrinekast ben je er bij mee, maar bij mij was dat gevoel naar 3 maanden weg. Ik vond het wel een mooi item begrijp me niet verkeerd maar ik vroeg me al af waarom ik niet had doorgespaard voor een Ritterkreuz.

Ik ben op verzamelgebied een stuk gelukkiger geworden door het inkrimpen van mijn verzameling, ik heb nu enkele zeer mooie items, waarvan eentje met een enorme persoonlijke historie van een Duits nachtjageraas gestationeerd op Leeuwarden. Dit zijn items waar ik elke dag met liefde naar kijk omdat er een verhaal achter zit. Ik ben er ook in de loop der tijd achter gekomen dat kwaliteit zeker boven kwantiteit gaat. Ik geef liever 1000 euro uit aan 1 topstuk, dan het hele jaar 20 stukken van 25/50 euro te kopen waar ik niet zo blij mee ben als dat ene mooie stuk.

Mijn persoonlijke conclusie is, beperk je verzamelgebied, koop items waar je een *gevoel* bij hebt en koop kwaliteit en geen kwantiteit.

Ik hoop dat het een beetje een duidelijk verhaal is, mijn schrijfstijl is soms nogal warrig

[Königstiger]

Het begon jaaaren geleden in groep 7 van de basisschool, we keken met de klas "13 in de oorlog". Ik was al een beetje in de oorlog geïnteresseerd en wilde graag een metaaldetector, na het kijken van die serie wist ik zeker dat ik er iets mee wilde doen en een jaar later kreeg ik van mijn vader een metaaldetector: de Prizm White's III. De eerste 2 jaar had ik er nooit iets mee gevonden en was ik nog niet zo met zoeken bezig, tot ik op een vakantie in Limburg de detector had meegenomen en mijn eerste Hispano Suiza 20mm huls gevonden had. Vanaf toen was ik verkocht en wilde vaker zoeken op militaria spots. De eerste paar jaar zoeken in eigen omgeving bleef het vooral bij onbekende voorwerpen, spullen van nu, troep, hulzen en kleine munitie. Later ging het wat beter, toen begon ik meer velduitrustingsonderdelen te vinden, een EKM, dat soort dingen. Ik heb nu al een hele hoop mooi spul gevonden en misschien maak ik daar wel eens een topic over.

Ik kocht ook wel eens wat van vooral marktplaats. Op een keer gingen een vriend (die ook zoekt en verzamelt) en ik naar Overloon, voor het Santa-Fe evenement en daar kocht ik wat leuke spulletjes. Vanaf toen besloot ik ook meer met verzamelen van militaria te doen en sindsdien is er elke maand wel wat bijgekomen en heb ik al een hoop beurzen en rommelmarkten afgespeurd met veel resultaat. Mijn uiteindelijke doel is om een Duitse Wehrmacht pop in elkaar te zetten en daarna een Engelse infanterie pop. hoe lang het ook duurt en hoeveel geld het ook kost, het zal het zeker allemaal waard zijn!

Elke dag kijk ik wel even naar mijn verzameling en pas ik wat aan of leg er wat bij. Het betekent veel voor me want het is iets waar ik, met internet erbij, rond de 2 uur per dag mee bezig ben. Ook is het echt iets om trots op te zijn voor mij, want het is iets wat je zelf opbouwt in een paar jaar tijd. ik ben nu ongeveer 3 jaar (?) actief aan het verzamelen en waar ik hopelijk nog jaren lang door mee kan gaan!

J.

[peanut]

Ja, het "Groene virus" feldgrau of welke kleur je dat ook het liefst hebt. Dat heeft mij wel goed te pakken.

Ik denk dat ik het te pakken kreeg rond mijn 10e toen kreeg ik een plunjebaal van een kameraad van m'n vader. Dit ding zat vol met uitrusting, helmen, schoenen en kledij. Voordat ik het wist ging ik iedereen af en had zo 4 volle plunjezakken. Mijn vrije tijd ging toen voornamelijk op aan "oorlogje" spelen met vriendjes. Na een tijdje bedacht ik me ineens dat mijn opa en oma's een echte oorlog hadden meegemaakt en begon ik die de oren van het hoofd te vragen. Dit leverde voor mij de eerste echte interesse op in de wo2.
Op naar de dumpwinkel die toen mijn voornaamste leverancier van spulletjes was. Het eerste ding dat ik ooit voor mijn verzameling kocht, een munitie kistje uit de jaren 80 heb ik nog steeds 10 jaar later.

Ben denk op mijn 15e echt begonnen met specifiek wo2 te verzamelen. Nu z'n 6 á 7 jaar later heb ik me volledig gestort op Duitse uitrusting en het verzamelen van foto's van het oostfront.

Zoals eerder al gezegd werd in reacties is het zoeken naar de spulletjes gewoon heel erg leuk en de kick die je krijgt als je eindelijk dat ene model gasmasker bus hebt waar je zo lang naar zocht Nu ben ik zelf niet zo snel uitgekeken op items en verkoop ik ook niet zo snel iets tenzij ik er meerdere van heb.

Zelf heb ik alles mooi in mijn kamer uitgestald en vind ik het leuk om dingen zo nu en dan anders neer te leggen en met mijn foto's houd ik mezelf bezig door uit te zoeken wat er op afgebeeld is en wat er op de achterzijde staat.

Al met al maakt verzamelen voor mij toch wel een groot deel uit van mijn leven. Ik vind het een pracht hobby waarin ik steeds nieuwe dingen leer en ontdek!

[van loon]

Ik verzamel al 25 jaar militaria. (ik ben er erg vroeg mee begonnen)
van alles verzameld: Duits Engels Canadees USA.
Van bajonetten tot radioapparatuur.
Nu verzamel ik een jaar of zeven alleen nog maar Ned voor 1940.
Dat heeft mij echt aangetrokken omdat het ten eerste mijn opa en zijn broer beide g.d. waren.
Ten tweede het is iets van eigen bodem.
Ten derde is het iets meer exclusiefs omdat het tot Mei 1940 werd geproduceerd, het was er minder dan Duits bijvoorbeeld
Het werd veelal door de Duitsers geconfisceerd en opgedragen(kijk maar naar de veldjassen)
En het laatste en dat is waarschijnlijk nog het leukste: Er is in verhouding tot bovenstaande landen veel minder over bekend.
Dat allemaal bij elkaar maakt mijn collectie Ned voor 1940 zo speciaal. De onbekende objecten een naam kunnen geven en er achter komen waar het voor
gediend heeft en/of wat er nog bij hoort.
Dus ik kan wel zeggen dat ik er intensief mee bezig ben.
En dan niet zo zeer het kopen van objecten maar meer met het opzoeken en bestuderen ervan.

[yente]

De laatste jaren begin ik me steeds meer toe te spitsen op items met betrekking tot mijn dorp en omliggende. En dan zeker voor WO1 is dit interessant aangezien de Belgische verdediging van Antwerpen werd doorbroken in deze dorpen. Aangezien ik er woon, heb ik een 'sterke band' met de items en zullen ze ook nooit de verzameling verlaten.