D_Dutch's Verzameling Geallieerd Materiaal

[D_Dutch]

Hallo allemaal,

Al enkele jaren verzamel ik Duits materiaal uit zowel de Eerste als de Tweede Wereldoorlog, maar sinds kort is er ook veel materiaal met betrekking tot de Geallieerde landen in mijn verzameling terechtgekomen, waarvan ik het grootste gedeelte nog niet op dit forum heb laten zien. Het materiaal, veelal bestaande uit onderscheidingen en fotoalbums, behoorden toe aan onder andere Amerikaanse, Russische en Engelse manschappen en officieren. Omdat ik dit materiaal toch graag wilde tonen, heb ik besloten er een verzameltopic over te maken waarop uitsluitend mijn Geallieerde materiaal te zien is.

Met vriendelijke groet,

Koen.


1. Russisch Fotoalbum van Д. П. Чернов.

Dit fotoalbum bevat ongeveer 80 foto's, waarvan het grootste gedeelte een militair onderwerp heeft. Het album behoorde toe aan Д. П. Чернов, een soldaat die na de oorlog uiteindelijk de rang van Kapitein (Капитан) der Artillerie (Артиллерия) bereikte. Tijdens de oorlog diende hij onder andere als Sergeant-Majoor (Cта́рший Cержа́нт) en Derde Luitenant (Младший лейтенант).

Tussen 1945 en 1948 werd hij gepromoveerd tot Eerste Luitenant (Cтарший Лейтенант). In deze tijd bekleedde hij ook een bevelhebbende functie op de militaire academie te Pushkin (Пу́шкин). Helaas is verder weinig over zijn militaire carrière bekend. Чернов was onder meer onderscheiden met de volgende onderscheidingen;

- Medaille voor de Overwinning op Duitsland in de Grote Vaderlandse Oorlog van 1941-1945
- Medaille voor het 30-jarig bestaan van de Soviet Landmacht en Vloot

Foto's uit het album

Dit is een van de weinige foto's waarop de persoon te zien is als een Sergeant-Majoor (Cта́рший Cержа́нт).



Een erg mooie groepsfoto. Д. П. Чернов is degene in het meest donkere uniform op de eerste rij.



Nog een mooie, duidelijke groepsfoto. De persoon zit geheel links, als Sergeant-Majoor (Cта́рший Cержа́нт).



Op deze foto is Д. П. Чернов te zien als tweede van rechts.



Op deze foto is Д. П. Чернов te zien als Derde Luitenant (Mла́дший Лейтена́нт), samen met zijn broer die bij de Marine van de Soviet Unie (Военно-морской флот СССР) diende. Te zien is dat hij een baton voor een onderscheiding draagt. Deze foto is mogelijk nog tijdens de Tweede Wereldoorlog gemaakt.



Een andere foto gemaakt op dezelfde dag als de bovenstaande foto.



Ook op deze foto bekleedde hij nog de rang van Derde Luitenant (Mла́дший Лейтена́нт).



Een foto van zijn broer.



Een andere foto van zijn broer, met zijn vrouw en dochter.



Op deze foto is Д. П. Чернов te zien als een Tweede Luitenant (Лейтена́нт).



Hierop bekleedde hij nog dezelfde rang als op de bovenstaande foto, al behoorde hij ditmaal volgens mij niet tot de Artillerie. Op deze foto draagt hij echter wel de Medaille voor de Overwinning op Duitsland in de Grote Vaderlandse Oorlog van 1941-1945.



Op deze foto is Д. П. Чернов weer te zien, ditmaal als Eerste Luitenant (Cтарший Лейтенант), samen met zijn dochter en een ander familielid.



Op deze foto is te zien dat de persoon twee onderscheidingen draagt, de Medaille voor de Overwinning op Duitsland in de Grote Vaderlandse Oorlog van 1941-1945 en de Medaille voor het 30-jarig bestaan van de Soviet Landmacht en Vloot.



Deze foto is genomen tijdens een parade, waarop te zien is dat Д. П. Чернов voor zijn manschappen loopt.



Een mooie groepsfoto, gemaakt na 1948. Te zien is dat hij twee batons draagt voor zijn onderscheidingen.



Op deze groepsfoto staat de persoon geheel rechts.



Onderstaande foto is gemaakt in zijn tijd op de militaire academie te Pushkin (Пу́шкин).



Dit is de enigste foto in het album waarop Д. П. Чернов te zien is als Kapitein (Капитан) der Artillerie (Артиллерия). Tevens draagt hij een derde onderscheiding en insigne op zijn rechterborst, welke voor mij niet te identificeren zijn.

[zjopske]

Toffe foto`s, erg leuk om wat na te zoeken over de Russische soldaten. Al is het met dat taaltje erg lastig.

Dank voor het tonen

[D_Dutch]

Hierbij een ander deel van mijn collectie m.b.t. Geallieerd materiaal.


2. Nalatenschap van Stuart William Phillips.

Stuart William Phillips werd op 7 augustus 1913 te Bournemouth geboren, op zijn 15e verliet hij zijn school, waarna hij een tijd lang in London woonde bij een tante, maar uiteindelijk terug ging naar Bournemouth. Hierna kreeg hij een baantje bij een hotel, waar zijn toekomstige vrouw ook werkte. Toen de oorlog naderde besloot Mr. Phillips bij de Royal Army Service Corps te gaan, om zo niet opgeroepen te worden bij de Infanterie. Op 1 september 1939 meldde hij zich aan voor de R.A.S.C. en kwam terecht bij 918 Company, een Territorial Company welke geformeerd was in Bournemouth. In het eerste kwartaal van 1940 werd hij uitgezonden naar Frankrijk, waar hij de Evacuatie uit Duinkerken meemaakte. Mr. Phillips beschreef deze gebeurtenis als volgt;

Eventually we joined the general retreat to Dunkirk. I have been asked many times of my impressions of Dunkirk and I always arise at the same reply, and to be truthful, it didn’t create much impression on me. I think it must have been mainly because I was so worn out and tired if you like. I do remember eventually I walked along the beaches in to Dunkirk port itself and embarked on a steamer.

I had the impression that I was one of the last to embark on this particular steamer. I know we had two nights on the beach, I think it was about a week before the last evacuations from Dunkirk. We were told to literally ditch our vehicles, they were all drawn up in one field and I think very few people realized what was happening. I remember one big Scotsman in our unit, he was actually crying because they had taken his Bren gun from him and just thrown it away.

Stuart William Phillips vlak nadat hij zich bij de Royal Army Service Corps had aangemeld. September 1939.


In december 1940.


Stuart William Phillips met zijn eenheid.



Uiteindelijk kwam Stuart William Phillips terug in Engeland, waarna hij nog in datzelfde jaar naar Afrika vertrok met zijn eenheid. Hier reisde hij veel door de woestijn, en maakte veel mee rondom Tripoli, Baghdad en de Slag om El-Alamein, in deze tijd was hij gepromoveerd tot Sergeant. Over de Slag om El-Alamein vertelt Sergeant Phillips het volgende;

After being refitted, we went back to the desert just behind the lines at El-Alamein and of course, having no idea of the tremendous barrage which was to be the final push. The actual barrage was something which I shall never forget as it went on all night long and the flashes of the guns was one long line of continual flash. We followed the forward troops in quite close proximity and it was indeed haunting to see all the remnants of the German transport which in many cases were still burning at the roadsides.

Met enkele kameraden in Afrika, augustus 1942.


Na wat sportoefeningen vlakbij de kust in Afrika.


Zijn eenheid in Afrika, als onderdeel van The Eight Army.


In Afrika, met in de achtergrond enkele trucks.


In zijn tent in Afrika.


Op een gegeven ogenblik werd verteld dat ze weer verplaatst werden, en ook hierover had Stuart William Phillips herinneringen;

Eventually we embarked on LST’s and put to sea. I don’t recollect we knew our destination but however it turned out to be Salerno. After arriving there, we stayed onboard the first night, and it was my first experience of seeing tracer shells being fired by the Navy into the surrounding hillsides. What I do recollect seeing, when I was actually on the beach, it was quite stormy.

We passed from Salerno to the famous tobacco factory, into the orchards where we gathered quite a lot of apples. We were not very happy at seeing several graves of the Hampshire Regiment, they must have suffered quite a considerable amount of casualties at Salerno.

Ook maakte hij de gebeurtenissen bij de Slag om Monte Cassino mee. Hierover vertelt Sergeant Phillips;

We traveled right over to the Adriatic coast of Italy and seemed to travel aimlessly up and down for several miles, until we were told we were going across to join up with the First Army south of Cassino. We stayed south of Cassino for about three months. I did witness the shelling of the monastery of Monte Cassino, traveling one day with the OC and the adjutant of the company up to the forward positions and just sitting in the jeep and watching the shells fall. When Cassino fell and we passed through the town, the stench still remains with me when I think of it.

Samen met twee kameraden in Savignano, februari 1944.


Hierna reisde hij met zijn eenheid door Rome, Napels en andere Italiaanse steden, waarna hij uiteindelijk verscheept werd naar Marseille in verband met Operation Goldflake, welke 5000 troepen betrok. Hierna trok hij op naar Rouen, waarna hij in België, vlakbij Oostende terecht kwam. Zijn 32e verjaardag bracht hij door in Bremen, vlak na zijn promotie tot Company Quarter Master Sergeant. Vanuit Bremen trok hij naar Hamburg, in het begin van maart, 1945. Nu de oorlog zo goed als voorbij was zette zijn eenheid zich veelal in voor Displaced Persons uit verschillende concentratiekampen, welke doorgestuurd werden naar speciale plaatsen vlakbij de grens. Van alle 400 troepen die in 1940 vanuit Brighton vertrokken naar Frankrijk, waren er aan het einde van de oorlog nog maar 40 over.

Stuart William Phillips in Wesel, waar hij kijkt naar een trein vol krijgsgevangen genomen Duitsers.


Stuart William Phillips, mogelijk in Duitsland.


Foto van na de oorlog, waarop hij zijn batons draagt.


Company Quarter Master Sergeant Stuart William Phillips was onderscheiden met de volgende onderscheidingen;

- The 1939-1945 Star
- The Africa Star with Eight Army Clasp
- The Italy Star
- The France and Germany Star
- The Defence Medal
- The 1939-1945 Medal
- Territorial Efficiency Medal
- Dunkirk Medal



Zijn Soldier's Service and Pay Book;





Met vriendelijke groet,

Koen.

[Jauke]

Prachtige medailles! en de rest ook!

[koe op zolder]

Ik vind de set van Stuart William mooi... vooral de Dunkirk medal!
En de Russische foto's mogen er ook wezen.

[D_Dutch]

Bedankt voor de reacties!

De Dunkirk Medal kwam tevens met een uitreikingscertificaat, welke ik nog niet ingescand heb. Tevens zat er zijn Field Medical Card bij en de Soldiers Release Book van Stuart William Phillips. De opgemaakte medailles zijn professioneel opgemaakt door de firma Spink in de zogenaamde "Court Mount" stijl.

Met vriendelijke groet,

Koen.

[Haplo]

Mooie set Koen.
Top aanwinst.

[D_Dutch]

Hallo allemaal,

Een enorm kleine aanwinst, maar wel erg interessant om te onderzoeken. Een brief in zeer slechte staat welke door de moeder van een gevallen soldaat is geschreven naar het Ministerie van Marine in 1950 met betrekking tot een onderscheiding van haar gesneuvelde zoon. Zijn naam was volgens de brief A. Hornbostel, op de website van de Oorlogsgravenstichting staat slecht één persoon met deze achternaam, Alfons Hornbostel, gesneuveld op 26 augustus 1942 te Long Nawang als Militie-Matroos der Koninklijke Marine. Hij was in november 1917 geboren in Cheribon, een havenstad aan de noordkust van West-Java in Indonesië. Nu ben ik op zoek gegaan naar meer informatie aangezien ik nieuwsgierig was naar de omstandigheden omtrent zijn dood, en kwam dit tegen;

Op 17 december 1941 werd in opdracht van de Commandant Zeemacht Nederlands-Indië een bombardement uitgevoerd op vijandelijke schepen nabij Miri op Brits Borneo. Van deze opdracht keerde de Dornier X 34 niet terug. De vliegboot bleek een noodlanding gemaakt te hebben op een riviertje aan de noordkust van Borneo, waarbij militie-matroos-vliegtuigmaker D. Floris en korporaal-vliegtuigmaker T.G. van der Beek ernstig werden gewond. Floris overleed de volgende dag aan zijn verwondingen en Van der Beek op 22 december. De overlevenden, officier-vlieger A. Baarschers, sergeant-vlieger J.M. van Halm, korporaal-telegrafist J.T. Burghardt en militie-matroos-telegrafist K.A. Reen, konden na een tocht van 200 kilometer door de binnenlanden de KNIL-post Long Nawang in Oost-Borneo nabij de grens van Serawak bereiken. Daar verschenen echter op 20 augustus 1942 de Japanners die hen zes dagen later executeerden, samen met een aantal eveneens naar Long Nawang gevluchte Europese militairen en burgers.

Hoogstwaarschijnlijk was Alfons Hornbostel een van de naar Long Nawang gevluchte militairen. Er was duidelijk verwarring over zijn achternaam, in de Erelijst der Gevallenen staat hij namelijk als Hornborstel beschreven. Hij rust tegenwoordig op het Nederlands ereveld Kembang Kuning te Surabaya, Indonesië.

De brief die zijn moeder in 1950 naar het Ministerie van Marine schreef.


Het Nederlands ereveld Kembang Kuning te Surabaya, Indonesië.


Met vriendelijke groet,

Koen.

[D_Dutch]

Hallo allemaal,

Hierbij ook nog twee Russische onderscheidingen, toebehorende aan Gardekapitein Ivan Semyonovich Galkin. Hij nam deel aan de Tsjernigov-Militaire Genieschool in 1942 en was daarna onder andere Compagniescommandant binnen het 39e Gardetankregiment der 14e Garde-Gemechaniseerde Brigade, 4e Gemechaniseerde Korps. Geboren in 1919 en vanaf oktober 1939 in dienst van het Rode Leger, zou Galkin veel meemaken tijdens zijn militaire loopbaan.

Van augustus tot november 1941 streed hij aan het Westelijk Front en raakte in september van dat jaar lichtgewond. Daarna diende hij een jaar aan het Kalininfront en vervolgens aan het Stalingradfront waarbij hij deelnam aan de verdediging van Stalingrad als Commandant van een sappeurspeloton. In november 1943 raakt hij wederom lichtgewond. In december 1944 raakte hij voor de derde maal gewond, ditmaal ernstig gewond door granaatscherven aan de halve rechterzijde van zijn borst tijdens de bevrijding van Boedapest. Op dat moment was hij een Eerste Luitenant en Commandant van een geniemijnencompagnie. Hij werd onder andere onderscheiden met de volgende onderscheidingen;

- Medaille voor Moed (1943)
- Medaille voor Moed (1944)
- Orde van de Rode Ster (1944)
- Medaille voor de Verdediging van Stalingrad
- Medaille voor de Bevrijding van Belgrado
- Medaille voor de Overwinning op Duitsland


Zijn voordracht voor de Orde van de Rode Ster is als volgt;

Gedurende de periode van gevechtshandelingen op het grondgebied van Hongarije ruimde hij in de buurt van het dorp Vetsjke met een groep van drie sappeurs 90 anti-infanterie- en 30 anti-tankmijnen, wat de voorwaartse opmars van de kolonne van het korps mogelijk maakte. Kameraad Galkin stormde met zijn sappeurs als een van de eersten de stad Balassagyarmat binnen, controleerde de hoofdweg en ontdekte in een van de kelders 35 Hongaarse soldaten en 2 officieren, die hij ontwapende en gevangen nam. Tijdens het afslaan van een vijandelijke tegenaanval in de buurt van de stad Sntsjenj op 13 december 1944 raakte kameraad Galkin zwaargewond, maar hij verliet zijn sector niet en bleef het bevel voeren. Persoonlijk doodde hij 4 vijandelijke soldaten.

De voordracht voor eerste Medaille voor Moed, in 1943, is als volgt;

Kameraad Galkin is de chef van de werkplaats van de genie-mineurscompagnie. Gedurende de gevechten tussen de rivier de Mioes en het dorp Zatsjatjevka creëerde kameraad Galkin doorgangen voor tanks in twee mijnenveld in de buurt van Tsjemarlyk en Anadolf. Hij ruimde persoonlijk 33 vijandelijke mijnen. Kameraad Galkin leidde de aanleg van twee bruggen onder hevig mortiervuur in de buurt van Tsjemarlyk en Znamenka. Kameraad Galkin verdient de Medaille voor Moed volkomen.


In 1944 werd Galkin lid van de Communistische Partij en kreeg in 1950 een strenge berisping, onbekend waarom. In juni 1946 werd hij overgeplaatst naar de Reserve, maar trad in 1949 weer in dienst als Kapitein en waarnemend commandant van een sappeurscompagnie van het 920e Zelfstandige Sappeursbataljon, 73e Jagerkorps, 38e Leger, Kaukasische Militaire District. Vier jaar later, in juli 1953, werd hij wederom overgeplaatst naar de Reserve.

De twee medailles in mijn bezit zijn zijn tweede Medaille voor Moed en zijn Medaille voor de Overwinning op Duitsland. Van zijn tweede Medaille voor Moed is tot op heden geen voordracht gevonden. In mijn ogen is het, ondanks dat ik niet al zijn onderscheidingen heb, een erg mooi maar klein groepje van een zeer dappere Russische officier.

Foto van Ivan Semyonovich Galkin met al zijn onderscheidingen.


Ivan S. Galkin in burgerkleding.


Medaille voor Moed en Medaille voor de Overwinning op Duitsland van Galkin.


Met vriendelijke groet,

Koen.

[coco]

Leuke en uitgebreide toevoeging!

[D_Dutch]

Leuke en uitgebreide toevoeging!

Bedankt! Er komt nog meer aan.


In maart 2010 is mijn grootvader postuum onderscheiden met het Mobilisatie-Oorlogskruis voor zijn inzet tijdens de Slag om de Grebbeberg als Dienstplichtig Soldaat in 2-III-8 R.I. oftewel de 2e Compagnie van het 3e Bataljon, 8e Regiment Infanterie. Echt veel sprak hij er nooit over, maar de dingetjes die hij vertelde heb ik geprobeerd op te schrijven.

Hij vertelde onder andere dat een van zijn kameraden in de barak zelfmoord heeft gepleegd; Hij kreeg een paniekaanval, legde een pistool in zijn mond, schoot, en viel dood op de grond neer. De priesters kwamen in de loopgraven zegenen, mijn opa noemde hen de zwarte kraaien, zij gaven onder andere het laatste sacrament. Na de oorlog hield hij met zijn kameraden in Wageningen vaak een reunie en bezocht hij de Grebbeberg, waarvan kleurenbeelden in mijn bezit zijn. Ik had de namen van zijn kameraden die nog in leven waren, maar ik ben de lijst helaas kwijtgeraakt, heb alleen één adres.

Foto van mijn opa als Dienstplichtig Soldaat in 2-III-8 R.I.


Onderscheidingsdocument voor het Mobilisatie-Oorlogskruis.


Zijn Mobilisatie-Oorlogskruis.

[D_Dutch]

Hallo allemaal,

Mijn overgrootvader in 2008 eveneens postuum onderscheiden met het Mobilisatie-Oorlogskruis en in 2011 met hoge uitzondering is zijn Zilveren Onderscheidingsteken voor Langdurige, Eerlijke en Trouwe Dienst officiëel vervangen. Ook hij maakte tijdens zijn militaire loopbaan veel mee. Geboren in 1902 te Nijmegen, meldde hij zich in 1921 op negentienjarige leeftijd aan bij de Koninklijke Marine en ging een jaar later met de Hr. Ms. Zeeland naar West-Indië, zijn eerste keer dat hij naar onze overzeese gebieden ging. Na vijf jaar dienst, in 1926, werd hij bevorderd tot Korporaal-Konstabel. Een jaar daarvoor had hij de eer Koningin Wilhelmina tijdens een bezoek aan de Hr. Ms. Java aan boord te brengen. Dit was niet de enige keer dat hij Koningin Wilhelmina zou ontmoeten. Enkele jaren later, in 1934, brachten Koningin Wilhelmina en toenmalige Prinses Juliana een bezoek aan de Hr. Ms. Kortenear, waarbij mijn overgrootvader ook aanwezig was.

Op 30 januari 1933 nam hij deel aan de dienstweigering op de Hr. Ms. Java. Het schip lag toen op het Marine-etablissement te Soerabaja. Dit alles vlak voor het uitbreken van de muiterij op de Hr. Ms. De Zeven Provinciën. De muiterij op de Hr. Ms. De Zeven Provinciën bij Oleh-Oleh te Sumatra was in zekere zin een reactie op de dienstweigeringen te Soerabaja, men wilde niet achterblijven naast uiteraard de feitelijke achtergrond, namelijk de recente salariskortingen. Al straf voor zijn deelname aan de dienstweigering werd hij gedepromoveerd tot Matroos-Konstabel maar werd twee jaar later in zijn oude rang hersteld.

Hij maakte tevens deel uit van een landingsdetachement van de Hr. Ms. Van Galen in 1932 om daar de internationale wijk te verdedigen tegen de Japanners naar aanleiding van het Shanghai-incident. Vijf jaar later nam hij weer deel aan dit landingsdetachement aan boord van de Hr. Ms. Van Galen als sectiecommandant tijdens de Slag om Shanghai. Uiteindelijk liepen deze gevechten tussen China en Japan uit op de Tweede Sino-Japanse Oorlog.

Tijdens de meidagen van 1940 nam hij te Vliegkamp Veere deel aan afweergevechten tegen de Duitse Luftwaffe. In 1943 werd hem opgedragen zich met zijn oudste dochter en vrouw te melden in concentratiekamp Amersfoort. Daar werd hij op de trein gezet als krijgsgevangene en kwam uit in Stalag VA te Ludwigsburg, tevens een Dulag für Juden. Ondanks Joods bloed, bleven zijn vrouw en kinderen vrij. Tijdens zijn gevangenschap smokkelde een van zijn broers die tewerkgesteld was in Duitsland brieven door van zijn vrouw door naar mijn overgrootvader.

Mijn overgrootmoeder stierf echter in de tijd dat Nijmegen een frontstad was, in oktober 1944. Tijdens de uitvaart bombardeerden de Duitsers de uitvaart met een granaat of ander explosief, waarbij de stoet wonder boven wonder ongedeerd bleef. Door het overlijden van mijn overgrootmoeder stond mijn oma, de oudste dochter van mijn overgrootouders, er alleen voor en moest ze zorgen voor twee kleine zusjes en een broertje. Door de Geallieerden die Nijmegen wisten te bevrijden bleef zij in leven en overleefde de oorlog. Toen haar vader in mei 1945 bevrijd werd door enkele soldaten van het Vrije Franse Leger, keerde hij terug naar Nijmegen waar hij er uiteindelijk achterkwam dat zijn vrouw gestorven was. Deze schok kwam hij nooit meer te boven. Toch bleef hij bij de Koninklijke Marine dienen en vertrok eind 1945 naar het Verenigd Koninkrijk en diende daar aan boord van de HMS. Royal Arthur te Skegness. Uiteindelijk bereikte hij de rang van Korporaal-Geschutskonstabel en trad in 1960 uit dienst.

In december 1971 overleed hij op 69 jarige leeftijd, zijn as werd uitgestrooid over de zee. In het bezit zijn zijn onderscheidingen, ongeveer 100 foto's en ansichtkaarten die hij naar huis stuurde. Door zijn verhaal begon in feite mijn interesse in de Tweede Wereldoorlog.

Foto van mijn overgrootouders in 1928 als Korporaal-Konstabel.


Onderscheidingen van mijn overgrootvader.


Onderscheidingsdocument voor het Mobilisatie-Oorlogskruis.


Met vriendelijke groet,

Koen.

[D_Dutch]

Hierbij ook drie bidprentjes met betrekking tot gesneuvelde soldaten in Nederlands-Indië.

1. Bidprentje van een Reserve Tweede Luitenant Oorlogsvrijwilliger van het 4-3-2 R.I. der Koninklijke Landmacht. Gesneuveld te Tasikmalaja in 1947. Hij rust tegenwoordig op het Nederlands ereveld Menteng Pulo te Jakarta. Het lijst alsof hij een Fourragère draagt.



2. Bidprentje van een Dienstplichtig Soldaat van het 3-3-14 R.I. der Koninklijke Landmacht. Gesneuveld te Toenggilis in 1947. Hij rust op het Nederlands ereveld Menteng Pulo te Jakarta.



3. Bidprentje van een Soldaat van het 8e Genie Veld Compagnie der Koninklijke Landmacht. Gesneuveld te Sibolga in 1949. Hij ligt begraven op het Nederlands ereveld Leuwigajah te Cimahi.




Met vriendelijke groet,

Koen.

[Timmertje]

@D-dutch: Je zegt hierboven dat je opa op de Grebbeberg heeft gevochten tijdens WOII in de 2-III-8 R.I.. Het enige wat ik weet van mijn opa is dat hij ook gevochten heeft op de Grebbeberg. Ik heb op http://www.grebbeberg.nl persoonlijke verslagen gelezen van die oorlogssituatie. Daarin kwam ook de achternaam in voor van mijn opa, weet dus alleen niet of dit ook over mijn opa gaat. Heb jij lijsten met namen o.i.d. waar ik wat meer info uit zou kunnen halen?
Alvast bedankt voor je reactie.

groeten Leon

[D_Dutch]

@D-dutch: Je zegt hierboven dat je opa op de Grebbeberg heeft gevochten tijdens WOII in de 2-III-8 R.I.. Het enige wat ik weet van mijn opa is dat hij ook gevochten heeft op de Grebbeberg. Ik heb op http://www.grebbeberg.nl persoonlijke verslagen gelezen van die oorlogssituatie. Daarin kwam ook de achternaam in voor van mijn opa, weet dus alleen niet of dit ook over mijn opa gaat. Heb jij lijsten met namen o.i.d. waar ik wat meer info uit zou kunnen halen?
Alvast bedankt voor je reactie.

groeten Leon

Ik heb je even per PM een reactie gestuurd!