Ad blocker detected: Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors. Please consider supporting us by disabling your ad blocker on our website.
Heythuysen/Roermond - Het bezoek van tientallen Britse veteranen aan de regio leidde onlangs tot een bijzondere en emotionele ontmoeting tussen voormalige vijanden.
Toeval bestaat niet. Dat zullen in ieder geval de drie Britse oorlogsveteranen hebben gedacht die onlangs op een terrasje in Roermond een bijzondere ontmoeting hadden met een voormalige soldaat van de vijand. De gespannen man naast hen op het terras bleek de gewezen Duitse Fallschirmjäger Peter Schall te zijn.
Zowel voor de Britten als de Duitser vormde het treffen op 7 mei een emotionele gebeurtenis waarbij veel leed uit de oorlogsjaren weer aan hun netvlies voorbijtrok. Het leidde een dag later tot een spontane, gezamenlijke herdenkingsplechtigheid bij het monument van Verdraagzaamheid bij streekmuseum St.-Elisabethshof in Haelen. Daar legde een aanvankelijk wederom gespannen Schall met twee Britse veteranen een krans. Door de vergevingsgezinde houding van de Britten ontdooide Schall langzaam maar zeker bij de herdenking. ,,Ik ben blij dat Duitsers, Nederlanders en Britten elkaar nu op een dergelijke plek zo kunnen treffen'', zegt de tijdelijk in Roermond woonachtige Schall.
De Britten maakten deel uit van een gezelschap van enkele tientallen veteranen die tijdens de eerste week van mei onder de hoede van lokale comités van Thank you Britain de bevrijding zestig jaar geleden herdachten. Onder anderen Bill Adams maakte deel uit van het groepje van drie Britten dat onder begeleiding van Roel R. uit Heythuysen neerstreek op het Roermondse terras. Adams vocht destijds ook in deze regio tegen de Duitsers. ,,Voor mij was het een uiterst emotioneel moment om tijdens een herdenkingsplechtigheid op vriendschappelijke wijze om te gaan met een vroegere Duitse Fallschirmjäger'', stelt hij in een mailtje waarin hij zijn dank uitspreekt voor het werk van Thank You Britain in het Leudal.
Nogal wat Britse soldaten kijken zestig jaar later redelijk nuchter naar hun voormalige vijand. We waren allemaal soldaten, toevallig hadden zij een andere baas, vertelde een Brit aan een lid van het comité.
Schall worstelt zestig jaar na dato nog altijd met de oorlog. Getraumatiseerd door een oorlog die hem als jonge soldaat van bijna twintig onder meer in Linne en St. Joost bracht. Schall herinnert zich nog dat hij de opdracht kreeg van zijn commandant dat iedereen, inclusief Duitsers, die zich in de buurt van een bunker in St. Joost begaf moest neerschieten. Hij stelt dat hij zich aan die opdracht niet heeft gehouden. Het praten over de oorlogstijd valt hem zwaar.
Begin 1945 valt hij in Britse handen. Gedurende twee jaar verblijft hij met andere Duitse krijgsgevangenen in Zuid-Engeland. ,,De behandeling door de Britten was beter dan wat we in het Duitse leger gewend waren. Ik heb meegemaakt dat Duitse officieren ons in de hete zon drilden. Toen een uitgeputte soldaat omviel, kreeg hij trappen van de officier.''
Roel R. schreef:
Nogal wat Britse soldaten kijken zestig jaar later redelijk nuchter naar hun voormalige vijand. We waren allemaal soldaten, toevallig hadden zij een andere baas, vertelde een Brit aan een lid van het comité.
Tijdens de herdenking op Ypenburg (slag mei 1940), zag ik ook van de oude veteranen en het maakt wel indruk ze te zien en hoe hun kameraadschap na 65 jaar nog is..
Zeer mooi, op nation geographic channel was er ook zoiets hé
Van die duitse soldaat die op de 2 gi's heeft liggen schieten tijdens D-day en na 60 jaar ontmoeten ze elkaar.
Echt aangrijpend moet ik zeggen!
You can bomb the world in to pieces, but you can't bomb it into peace
