Ik heb veel mensen gesproken/horen spreken, direct en indirect, documantaires gezien en boeken gelezen en ik ben tot de conclusie gekomen dat de gemiddelde Duitser pas na de oorlog te horen kreeg wat er zich werkelijk in de kampen afspeelde. Ik quote nu wat stukjes die ik schreef op WaW:
Sbf.Koch schreef:Hetgeen ik altijd heb begrepen uit ooggetuigen verslagen, videobeelden, interviews en boeken (o.a. de Slavenstaat door Albert Speer), is dat de Duitse bevolking, zonder uitzondering (dit slaat niet op individuen maar op plaatsen, gebieden waar de kampen stonden) geshoqueerd reageerden. Huilende mannen die lichamen sjouwen, hysterische vrouwen die zich vastklampen aan de Geallieerde bewakers, Wehrmacht-soldaten (dus inc. de Waffen-SS, Heer, Luftwaffe én Kriegsmarine) die zichzelf uit pure ellende ophingen na de bekendmaking van de gruwelen... pure schaamte. Zoveel leed veroorzaakt door de mensen in wie ze zoveel vertrouwen hadden gesteld gedurende 12 jaar, zoveel leugens, zoveel uiteenspattende luchtbellen van illusie... Dat kan nooit gespeeld zijn.
De Nazi's hadden veel macht, de Duitsers leefden in een totalitaire politie-staat, maar zelfs het Nazi-regime was niet opgewassen tegen een volk dat zich tegen hen keert. Juist daarom is de propaganda-machine in het leven geroepen, puur om de publieke opinie zodanig te beïnvloeden dat de massa geen gevaar vormde voor de gruwelen van het regime.
Persoonlijk vind ik zeggen dat de Duitse bevolking gewoon wist van de vergassingen en er niets tegen deed bijna even erg als het ontkennen van de Holocaust. (en nee, ik wijs nu niet naar personen op het forum, maar naar een vaak merkbaar 'gevoel' van bv. oud klasgenoten, mensen in de kroeg, volwassenen, noem maar op, vandaag de dag.)
Sbf.Koch schreef:De Nazi-propaganda (oftewel het Ministerie van Propaganda onder Joseph Goebbels) had de volledige en totale regie over elke vorm van communicatie in Duitsland: Kranten, tijdschriften, bijeenkomsten, persvoorlichtingen, kunst, muziek, film en radio. Het verloop van de oorlog kreeg men alleen te horen zoals het ministerie dit zag. Een nederlaag werd ofwel een succesvolle terugtrekking of een heldhaftig verzet tot de laatste man, waar iedereen een voorbeeld aan moest nemen (Stalingrad).
Bij de concentratiekampen werd ook alles strak geregisseerd. Journalisten, regeringsleiders, hooggeplaatste militairen en anderen werden meegenomen op een begeleide rondtocht door de kampen. Wat men zag: Hard werkende joden, uitgebreide maaltijden voor de gevangenen, goed georganiseerde barakken en Joodse KaPo's (Joden in uniform, zij moesten helpen de orde te bewaren). Het leek allemaal koek en ei en zo werd het de bevolking ook voorgeschoteld. Men zag foto's (o.a. met de beroemde leus 'werken is vrijheid', 'arbeit macht frei') van werkkampen. De gaskamers werden hardnekkig verzwegen.
De Joden moesten, als ze nog familie/vrienden hadden die niet waren opgepakt, en onder dwang, vaak zo nu en dan een kaart schrijven met daarop de boodschap dat alles goed met ze was en dat ze moesten werken voor de kost. Zo kreeg men buiten de kampen een bevestiging van wat men las en zag: Het waren werk-kampen.
Buiten de kamp-leiding en bewaking om werd er niemand toegelaten; al het werk werd verricht door de SS en de KaPo's. Zo werd voorkomen dat bv. leveranciers van eten de gaskamers zagen of soortgelijke incidenten.
Geruchten werden de kop ingedrukt: Als je openlijk sprak over gaskamers was de kans groot dat je een dag later de Gestapo op je stoep had en geruchten werden altijd ontkend.
Hier wil ik wel even een kanttekening bij zetten: Het is absoluut niet zo dat het Duitse volk achteraf dacht: We zijn met zijn allen bedonderd, wat zijn we zielig. Ze wisten en weten dat het in de eerste plaats is gekomen door hun steun aan de Nazi's, door hun naïviteit gedurende al die jaren. Om een man, ik weet niet meer wie, te quoten: "Hoe hebben, in 's hemelsnaam, zulke gruwelen onder onze neus hebben kunnen plaatsvinden zonder dat wij werkelijk wisten wat er gebeurde? We zullen het antwoord wellicht nooit weten, maar een ding is zeker: We waren met zijn allen verantwoordelijk, en die last zal het Duitse volk altijd met zich meedragen."
Gaarne jullie inbreng.Hans Molier schreef:Ik denk dat we uiteindelijk tot de volgene conclusie kunnen komen. Vele Duitse burgers waren ervan overtuigd, net zoals vele andere Europeanen overigens, dat de Joden naar de werkkampen werden gestuurd. De Duitse burgers die echter wel precies wisten wat er allemaal plaats vondt, durfden hier eigenlijk niet over te praten uit schaamte, angst en/of represailles.
