Gehandicapte kinderen

[jacob]

Wie zijn wij om voor God te spelen? als een zwaar gehandicapt kind zich niet kan uiten wil dat niet zeggen dat zo'n kind nutteloos is.
Dit is een heel gevaarlijk pad om in teslaan!
Stel dat we ons ontdoen van alle verstandelijk gehandicapten....dan volgt op den duur de lichamelijke gehandicapte..ja logisch toch?..nou wie zullen we dan eens verwijderen van deze aarde?...alle kleurlingen?..ok..en dan wie?........en wie blijven dan over?...allemaal mensen met blond haar.
Wat saai wordt het dan he?..........wat zie ik daar?...jij hebt een spleetje tussen de tanden!...ook maar verwijderen?

Ja ik reageer heel overdreven maar elk leven dient met respect te worden behandeld en ik geloof dat iedereen hier is met een reden ookal zijn erbij die wat meer aandacht nodig hebben dan de rest.

Was geschreven,

Stephen Hawkings

[Martijn]

Inderdaad Jacob, je bevindt je op gevaarlijk terrein. Daarom moet je je daar niet aan wagen. Ik denk alleen dat je er wel over kunt nadenken wat je zelf zou doen. Ik weet namelijk niet wat ik zelf zou doen, als mijn vriendin en ik een kind zouden willen en al na 6 weken is er een afwijking te zien. Zoals ik er nu over denk, zou ik het niet willen houden. Hoewel de beslissing moeilijk zal zijn, wil ik in zo'n geval toch aan mezelf denken. Mijn leven is voorbij, want dat staat in dienst van dat kind. Bovendien ben ik van mening dat ik zo'n leven niet wil, als ik nu gehandicapt zou worden zou bijzonder ongelukkig worden. Daarom zou ik dat mijn kind ook niet willen aandoen, al denkt dat kind er misschien anders over. Dit zouden mijn overwegingen zijn.

En timo (die andere dan ), bedankt voor de verheldering van de "Gnadetod" en "Aktion T 4", ik kende beide begrippen nog niet.

[lapijntje]

Volgens mij is het goed dat gehandicapten bestaan. Het doet ons beseffen dat wij nu eenmaal niet alles in handen hebben. Ik weet dat vele gehandicapten écht pijn kunnen hebben en zo, dat wens ik uiteraard niemand toe!! Maar als je merkt hoe zo'n kind gelukkig kan zijn en mensen rondom zich gelukkig kan maken! Dan vind ik dat een liefdevol voorbeeld voor onze maatschappij. Een uitroepteken dat uitschreeuwt: je hoeft niet perfect te zijn om gelukkig te kunnen zijn.

Let wel: ik besef goed dat de zorg voor een gehandicapt kind enorm zwaar is, zelf weet ik ook niet hoe ik zou reageren als ik zwanger zou zijn van een gehandicapt kind.
Een vriendin van me heeft een gehandicapt broertje gehad. Ze lijdt nog altijd onder het feit dat het kind vrij vroeg gestorven is, zoals iedereen altijd gezegd had. Maar zij en haar ouders hebben er nog geen minuut spijt van gehad dat het kind op de wereld gekomen is. Hoewel het enorm zwaar was om voor het kind te zorgen, is het voor hen duidelijk een bron van geluk geweest (en ongetwijfeld ook van spanning, dat kan je niet ontkennen).

Maar toch. Als je al deze mensen uit de maatschappij zou schrappen: ouderlingen, gehandicapten, achterlijke (niet negatief bedoeld, enkel in medische term) kinderen of mensen... waar zijn we dan mee bezig.

Trouwens Martijn, ik denk dat je het wat zwart ziet als je zegt dat je leven voorbij is als je een gehandicapt kind hebt. Mijn leerkracht heeft een gehandicapt kind, een heel lief kind overigens, en mijn leerkracht zelf geeft enorm goed les, ze heeft al enkele toneelstukken gekregen die opgevoerd werden. Haar kind zit in de week op een speciale school met internaat, waar het dolgelukkig is. Elk weekend vertelt ze honderduit wat ze gedaan hebben, wat de juf allemaal verteld heeft, hoe leuk haar vrienden wel niet zijn. Chapeau dus voor dat internaat, en wees gerust dat ik snap dat er instellingen zijn die minder goed functioneren, dat kan bijna niet anders. Maar het kind maakt mijn leerkracht gelukkig, en dat geluk is wederzijds. De klap als het kind doodgaat zal enorm zijn, maar als je daarvoor terugschrikt (wat toch wel een normale reactie is) dan maak je beter jezelf van kant. Het is namelijk deel van het mens zijn om medemensen te verliezen. Daarbij komt het erop aan om jezelf niet te verliezen. Maar dat is een andere discussie.

Ik wil maar zegge: er komt ongetwijfeld enorm veel stress, spanning, druk en emotie aan te pas om een gehandicapt kind door de wereld heen te helpen, maar je krijgt er ook enorm veel liefde van terug. Onze maatschappij moet volgens mij ook leren dat het mogelijk is: gelukkig zijn terwijl je niet perfect bent. Gelukkig maken terwijl je niet perfect bent. Perfectie is een illusie... (waarbij ik helemaal de zorg van de ouders en naasten niet wil wegcijferen, chapeau als je 't kunt!)

[Roel R.]

Laten we nu eens uitgaan van een kind dat zo beschadigd is dat het zijn hele leven een "kasplantje" is, wat is dan een goede oplossing in jullie ogen? Want, en daar zijn we het vast allemaal over eens, een geestelijk gehandicapt kind kan een fantastisch leven hebben.

En hebben jullie ook wel eens over de gezondheidsrisico's voor een moeder bij de geboorte gedacht?

Speelt bij jullie in deze discussie trouwens religie een rol? o

[lapijntje]

Als het kind zo'n kasplantje is dat de hele tijd aan een beademingstoestel moet liggen en dergelijke, dan is het aan de ouders (in combinatie met artsen en psychologen zouden de ouders daar ook best in bijstaan denk ik) om te beslissen wat er verder moet gebeuren. Ik denk dat het moeilijk is om zo'n ethisch knelpunt op te lossen als je geen concrete situatie hebt. Hoe lang is het kind al een kasplantje? Is het zo geboren? Is er kans op betering? Hoe is de situatie in de familie? Dat zijn allemaal vragen die ongetwijfeld een impact zullen hebben op de beslissing.

[Die andere Timo]

Eind 1938, begin 1939 –– Familie van een kind Knauer richt tot Hitler het verzoek “der Führer möge gnadenweise der Erlösung ihres missgebildeten Kindes zustimmen”. Het kind ligt in de Leipziger universiteitskliniek (Prof. Werner Catel): het is blindgeboren, heeft één been,mist een gedeelte van een arm en is waarschijnlijk niet normaal. Hitler zendt zijn begeleidingsarts Brandt ter beoordeling. Volgens de verklaring van Brandt voor een Neurenberg Tribunaal was het belangrijk dat de ouders zich later niet als misdadigers zouden voelen tengevolge van gepleegde euthanasie en moest hij meedelen dat in geval van een gerechtelijke aanklacht tegen doktoren vervolging door Hitler zou worden verijdeld.[5] Het kind wordt gedood.

[Die andere Timo]

In de Gnadetod discussie ging het, zoals ik al aangaf, om precies dezelfde argumenten. Toch ging het ergens mis en kon dit leiden tot Aktion T 4. Aangezien dit een WO 2 forum is vraag ik mij af waar het volgens de andere forumleden in de chronologie van de discussie (zie hiervoor de eerste pagina van deze thread) fout ging, dwz. vanaf welk moment ze verder gingen dan jullie zouden willen gaan.

[okke]

In 1968 is in de verklaring van de algemene en de bijzondere rechten van de verstandelijk gehandicapte gesteld dat de mentaal gehandicapte dezelfde fundamentele rechten heeft als de andere burgers van hetzelfde land en dezelfde leeftijd.
(bron: http://www.tekort.be/opvang/rechten.htm )

De waarde van leven is niet te beoordelen. Ik werk nu ongeveer 15 jaar met mensen met een verstandelijke beperking en heb al langer ervaring met mijn verstandelijk beperkte zus. Ik ben geen mensen met een verstandelijke beperking tegengekomen die volgens mij beter af zouden zijn als ze niet zouden leven.

[Willem ter Haar]

Zodra er kinderen geboren worden die ook van mij zijn zal mijn leven veranderen.
Mijn leven zal dan in dienst zijn van dat kind. Wat het kind is (meisje, jongen, "normaal" of met wat voor aandoening dan ook) zal mij dan een grote worst wezen. Het kan rekenen op mijn liefde en verzorging.

[Cas]

Ietwat gepassioneerde overdreven reactie van mezelf achteraf... gewijzigd in :

In sommige gevallen acceptabel (verkrachting ed) om economische redenen niet !

Ik respecteer ieders mening ook al is dit de mijne niet. Ik ben tegen da's mijn mening

[johan willaert]

Abortus is moord !

Waarom een kind weghalen als het ongewenst is ? Een kind hoe zwaar gehandicapt ook heeft recht op leven en wij als maatschappij dienen er voor de zorgen dat dit ook mogelijk wordt. De sterken zorgen voor de zwakken in de samenlevning. Iedereen weet dat er iets mis kan gaan bij een zwangerschap, dan ook niet klagen als je er achterkomt dat je kind gehandicapt is. Een kind is een kind, je eigen vlees en bloed. Allen doden / vermoorden omdat er iets mis, zodat er alleen nog maar perfecte mensen overblijven, niets is perfect, niets aan de mens is natuurlijk. In de natuur zorgt de natuur er voor dat de zwakken en de zieken dood gaan. Wij als mensen zijn geen natuur en al helemaal geen GOD ! Mensen die besluiten om abortus te plegen verdienen het niet meer om kinderen te krijgen !

Aborteren van gehandicapten kinderen neigt naar iets wat Endlösung genoemt wordt.
Wie vertelt mij dat die zwaar gehandicapte kinderen NIET gelukkig zijn ? Niemand kan dat met zekerheid vertellen, de ouders zijn meestal niet gelukkig niet de kinderen.

Heb jij kinderen? Zo ja, zijn ze gezond?
Ik hoop dat jij nooit het bovenstaande zelfs maar moet overwegen.....

Ik heb HEEEEEEEL VEEEEEEEL respect voor mensen die minder-valide kinderen hebben en verzorgen.....
Ik begrijp even goed de andere kant....

Dit kan je alleen bevatten als je zelf kinderen hebt.......

Johan

[Cas]

Mijn ex vriendin heeft abortus laten plegen... Ik was er tegen....

[johan willaert]

Mijn ex vriendin heeft abortus laten plegen... Ik was er tegen....

Ik begrijp je standpunt, maar kan je vriendin niet ver- of be-oordelen....
Ik weet de reden vcan de abortus niet en hoef het ook niet te weten...

Ik zeg alleen dat ik soms mensen die baortus overwegen kan begrijpen...

Johan

[Jeeper704]

Gevaarlijke discussie hier, jongens.
Zou het niet beter zijn om gewoon persoonlijk uit te maken wat je zelf zou doen (alhoewel je dat nooit op voorhand kan weten)?

Hier gaan serieuze ruzies van komen, vrees ik.

[dvaupell]

Jeeper704:

Hier gaan serieuze ruzies van komen, vrees ik.

Tsja dit is een nogal fundamentele discussie. Ik denk dat we niet de illusie moeten hebben dat we elkaar hier kunnen overtuigen.

Het betreft hier een afweging tussen de onaantastbaarheid van het menselijk leven versus de kwaliteit van leven van een kind met handicap en diens directe omgeving. Een onmogelijke keuze dus.

Ik ben van mening dat als je in een heel vroeg stadium van de zwangerschap kunt vaststellen dat de vrucht zich zal ontwikkelen tot een zwaar gehandicapt kind, het te verdedigen is dat het wordt geaborteerd. De impact van zoiets op, met name, de moeder is natuurlijk gigantisch.

Ik heb gelukkig 2 gezonde kinderen, dus heb een dergelijke keus niet hoeven maken. God verhoedde dat ik ooit zo'n keus moet maken