Het is oorlog in Eerde

[Roel R.]

Zaterdag 17 september 2005 - Dropzone A. In eerste instantie dacht ik bij het horen van deze Engelse term aan een fout computerspelletje voor de jeugd met bloederige taferelen. Gamen dus. Of iets met Kolonisten van Catan of zelfs een rare ziekte. Want je hebt ook Hepatitus A.

Mijn nieuwsgierigheid was in ieder geval gewekt. Dus ging ik gisteren maar eens kijken in het al veel getergde dorpje Eerde. Veel getergd, ja. Want Deerd, zoals de plaatselijke bevolking haar pareltje noemt, is in de loop der jaren gemangeld tussen hoogspanningsmasten, de stinkende afvalberg van de Vlagheide, de lucht van Van Swaaij en de gft-berg van Den Ouden tegenover het voormalige asielzoekerscentrum.
Op een steenworp afstand van die meurende composthoop ligt in ieder geval nog iets om erg trots op te zijn. De Sint-Antoniusmolen. Wiekloos en vervallen. Maar toch langzaam op weg naar een historisch monument. Met gelukkig sinds kort een rijksstatus. Rondom die molen werd, vandaag precies 61 jaar geleden, wereldhistorie geschreven. En een club van zestig re-enactors (naspelers) doet dat deze dagen dunnetjes over. Ze spelen mock-battles, nepgevechten, rond de molen. En tijdens Market Garden werd die zone rond de molen ’Dropzone A’ genoemd.
Willekeurige passanten zullen gisteren zeker hun twijfels hebben gehad. Weer zo’n stelletje volwassenen die graag een beetje oorlogje spelen. Ook meneer Van Dijk, die vlakbij het veldje woont waar gisteren het tentenkamp stond opgeslagen, had wat twijfels. Want zo zag het er 61 jaar geleden niet uit, weet hij uit eigen ervaring.
Toch zag ik gisteren met eigen ogen hoe tastbaar die ’oorlogsgekken’ de Eerdse historie van de granaatweken en de luchtlanding op 17 september 1944 aan de jeugd van onder meer de Petrus en Paulusschool vertelden. Hoe Eerde en Wijbosch werden gemangeld tussen de Duitse troepen en de geallieerden. Want de gevechtslinie schoof regelmatig op tussen Wijbosch, Schijndel en Eerde en Sint-Oedenrode. Met de plaatselijke bevolking als regelrechte schietschijf en de molen en het Duitse Lijntje als baken voor beide partijen.
Er was zelfs een complete veldkeuken ingericht waar het nog naar september 1944 rook. Zelfs de kauwgom van de Amerikanen en de sigaretten en chocolade van de Engelsen lagen er nog uitgestald. North State. Veel Brabanders kennen dat merk sigaretten van toen. Er bestond zelfs een klein rijmpje waarmee de vernielzucht van de Engelse granaatschieters met een knipoog belachelijk werd gemaakt: ’Al heb ik geen hemd meer aan mijn reet, toch rook ik North State’.
Het is goed om met de jonge generatie achterom te kijken, naar de historie van hun ouders. Vrijheid en democratie zijn niet vanzelfsprekend. Zonder oorlog leven al evenzeer.
Ik hoop alleen dat Eerde vandaag en morgen, als wordt stil gestaan bij de Tweede Wereldoorlog, de veteranen niet vergeet met al die nepgevechten in de voortuin. Nu is het nep, maar toen was het menens. Op leven en dood streden ze voor onze vrijheid. En dat mogen we natuurlijk nooit vergeten.

brabantsdagblad.nl

[Mr_Flibble]

Ik hoop alleen dat Eerde vandaag en morgen, als wordt stil gestaan bij de Tweede Wereldoorlog, de veteranen niet vergeet met al die nepgevechten in de voortuin.

Nou dat is echt niet zo grimmig als u het hier schetst hoor, meneer de journalist (!)
Die 3 schijngevechten waren maar een erg klein gedeelte van het geheel. De Veteranen zijn hartelijk ontvangen, hebben met ons deelgenomen aan de Battlefield tour en hebben kunnen genieten van de gastvrijheid van bevolking van Eerde.

Ik heb alleen maar positive reacties gehad over onze bijdrage aan dit evenement, vooral van de mensen die het bewust hebben meegemaakt. Niets geen oorlogsverheerlijking waar we zo'n beetje van beticht worden in dit artikel.

[Marc 82 Recon]

Ach Rick zo een artikels worden geschreven door idioten die niets van de hobby afweten he