Is de wereld beter af zonder leger/politie/regels?

[Zhukov]

Ik ben blij dat je zelf zegt dat ze zelf regeltjes zullen gaan maken.
De oplossing in deze is dus niet te geloven of te gehoorzamen aan die regeltjes. Zo zal er namelijk geen macht over jou bestaan. Zou iedereen dit doen dan zou er helemaal geen macht bestaan.
Er zou dan niets gegrepen of gemaakt kunnen worden.
Vanaf dat moment is er geen drijfveer meer om met wapens te gaan spelen.

Tja, het klinkt leuk, maar zo werkt het natuurlijk niet. Om even voort te borduren op Koch's voorbeeld van een wetteloos/regelloos Nederland (of eigenlijk wereld, want zonder regels bestaat Nederland niet meer );

Stel dat jij in dit land zou wonen, je niks aantrekkend van allerlei zaken, en naast je woont een grote sterke buurman met 3 beren van zonen, dan is het een logisch gevolg dat jij het onderspiot drijft ten opzicht van je buren, puur en alleen omdat je het fysiek tegen ze af zult leggen. Als jij bijvoorbeeld een boom in je tuin wilt planten en zij willen dit niet omdat ze anders niet in de zon kunnen zitten, zal er voor jou niks anders op zitten dan je boom weer weg te halen. Je kunt immers niets tegen ze in brengen, iedere tegenspraak van jouw kant wordt gevolgd door een golf van geweld tegen jou. Dan kun je zeggen dat je je er niks van aan moet trekken, want ze hebben geen macht over jou, maar wanneer je fysiek bedreigt wordt zijn er 2 mogelijkheden voor jou;
1) je gehoorzaamt en volgt hun regels (onwillekeurig, want je keurt regels nog steeds niet toe), want je wilt niet gewond raken of
2) je gehoorzaamt niet (en volgt je principes), maar wordt vervolgens zo verschrikkelijk geslagen dat je een jaar aan het revalideren bent.

Nou zou ik je willen vragen wat jouw oplossing in dit conflict zou zijn, nu je niet bent beschermd door regels.

[Arjen]

Vermoedelijk zul je niet zo maar 1 2 3 accepteren wat ik nu tegen je ga zeggen; ik wil je dan dus ook bij deze uitdagen om te kijken of ik het bij het juiste eind heb. Overigens heb ik niet zo heel veel tijd gezien ik zo moet werken; dus als ik het wat afraffel wijs me hier dan op.

Ik heb 2 dingen te zeggen:
1- Het is niet gezegd dat de grote,sterke buren onredelijk zullen zijn. De meeste mensen die ik ken zijn altijd heel tof. Het is alleen af en toe dat er rariteiten gebeuren, meestal met mensen die ik (je) niet ken(t). Ik bedoel: wanneer jij erop vertrouwd dat de ander geen kwaad in te zin heeft dan gebeurt er meestal niets negatiefs.
2- Ik heb nog nooit van mijn leven meegemaakt dat ik door een "pestkop" (om het evntjes zo te noemen) fysiek overwonnen werd. Ik vermoed dat dit zo is omdat ik vertrouwen hield in de goeie afloop. Ik heb heel wat afgevochten toen ik nog een tiener was (nu gelukkig nooit meer) en mijn ervariung is dat de massa of het aantaal van je tegenstanders helemaal geen rol speelt.
In principe zit het ongeveer zo in elkaar:
Als jij erop vertrouwd dat je jezelf kunt verdedigen en een ander haalt uit naar jou dan bebeurt er op een ander niveau iets heel bijzonders. Feitelijk zijn beide vechtersbazen namelijk een poel van energie. als de een uithaalt naar de ander maakt hij van zijn normaal bolvormige energie een langgerekt iets. Het grappige aan energie is dat die bolvorm in principe zijn natuurlijke staat is en graag weer in deze staat terug wil keren. Als jij met jouw energie in het midden van die langgerekte energie terechtkomt zul je zien dat de energie weer die bolvorm aan wil nemen. Je hoeft eigenlijk helemal niets meer te doen. De energie van de ander beweegt zichzelf namelijk al op die manier. Sowieso is de zwakste staat van energie een lijn. Als jij een bol blijft dan kun je eigenlijk niet verliezen. Er bestaan niveau's waarop het fysieke helemaal niet belangrijk is. Op de een of andere manier is het zo dat de klappen die jij krijgt je helemaal niet kunnen deren als jij niet bang bent om die klappen te krijgen. In een stoeipartij bijvoorbeeld.

Goed..trefwoord in deze is wederom vertrouwen. Zoals ik al zei zul je me waarschijnlijk niet zo maar geloven. Ik zou zeggen loop eens een aikido-dojo binnen en praat eens serieus met iemand die er echt verstand van heeft. (nee ik heb er ook niet echt verstand van...ik weet alleen wat ikzelf mee heb gemaakt). Basically is het zo dat helemaal niets de soevereiniteit van jouw energie aan kan tasten als jij dit niet wilt en je bent je er bewust van. Als je wilt kan ik je wel eens wat dingen laten voelen die dit soort ideeën bewijzen trouwens.
Maar goed..op dit bestaansniveau gelden andere regels dan op het fysieke bestaans-niveau. Eigenlijk is het vaak zo da je eerst moet geloven voordat je kunt zien. Dit zal je vast wel vreemd in de oren klinken. In mijn geval overkwam me dit voor het eerst toen ik gewoon helemal open stond voor wat er ging gebeuren en er feitelijk niets van begreep. Het belangrijkst is in ieder geval om je vooroordelen over hoe onze realiteit werkt te laten gaan.

Het zal allemaal wel raar klinken en als ik je vraag niet beantwoord heb moet je het maar zeggen.

[Zhukov]

Ik snap je punt en ik kan ook wel een eind in je mee dat wanneer je je fatsoenlijk gedraagt naar anderen je in principe niks te vrezen hebt, maar wat dan wat betreft die andere partij in het 'gevecht'?? Je hebt natuurlijk gelijk als je stelt dat er veel mensen zijn die gewoon met anderen omgaan, echt aardige mensen die ook wat voor een ander over hebben. Maar je bent toch wel met me eens dat je ook een kleine (maar groeiende) groep hebt die totaal niet solidair zijn met anderen. Dit zijn mensen die zich al ergeren aan het feit dat je een broek aan hebt die hen niet aan staat, of dat je je haar niet volgens hun standaard draagt. En juist deze mensen zullen in geval van complete wetteloosheid het begin zijn van de problemen. De mens is namelijk een kuddedier, het liefst volgen we de persoon (of groep) die de meeste kans op macht/overheersing heeft (want; macht = zeggenschap over anderen = rijkdom door uitbuiting = meer welvaart ten koste van anderen = een grotere overlevingskans). In zeer uitzonderlijke gevallen scharen we ons achter een minderheid, maar pas wanneer deze minderheid kans ziet om een meerderheid te worden en/of de macht te grijpen. Hiervan zijn voorbeelden te over; de Russische Revolutie, de Nazi's, Pim Fortuyn. Allen kregen pas echt een grote aanhang toen er daadwerkelijk een mogelijkheid was dat ze de meerderheid zouden overwinnen.

Het zou heel mooi zijn wanneer dit allemaal niet nodig zou zijn, dat we ons allemaal gewoon met onszelf bezig hielden en dat we de rest hun gang zouden laten gaan. Maar zo werkt het niet. Mensen bezitten altijd enige mate van jaloezie en die jaloezie kan er al de oorzaak van zijn dat het evenwicht (wat in jouw ideale situatie bestaat) verstoort kan worden. Dit hoeft niet per sé over materiële zaken te gaan, zelfs het feit dat jouw vrouw misschien mooier is dan de mijne kan al een verstoring van dat evenwicht betekenen. Helemaal anders wordt het wanneer jouw vrouw vreemd zou gaan met mij en dat wordt bekend. Dan heb je al snel sprake van twee strijdende partijen en is het evenwicht compleet zoek. Die strijdende partijen gaan op zoek naar steun, want hoe meer steun hoe meer ze op een goede afloop kunnen vertrouwen. Jij schakelt dus je buurman in, ik de mijne, jij gaat op school mensen 'werven', ik spui m'n gal over jou bij de voetbalvereniging. En voor je het weet heb je een heuse vete tussen twee groepen, die om de macht strijden, waarbij het van kwaad tot erger gaat.

Ik vind overigens je analyse van een fysieke confrontatie wel mooi, vertrouwen in jezelf maakt je sterker, dat is toch in principe wat je zegt? Daar ben ik het mee eens. Wanneer je geen angst hebt om in elkaar geslagen te worden, straal je al een zekere vorm van onoverwinnelijkheid (of eigenlijk; onverschilligheid) uit, wat het onaantrekkelijk maakt voor je tegenstander om je aan te vallen, hier is immers geen eer aan te behalen. Dat dit ook in een daadwerkelijk handgemeen je voordeel kan zijn geloof ik tot op zekere hoogte ook wel, al zijn er natuurlijk altijd overmachtsituaties waarin je nog zoveel vertrouwen kan hebben, maar toch het onderspit delft;

Toen ik nog een klein Sovjetje was kreeg ik in Diergaarde Blijdorp ook eens ruzie met een jongetje, die een jaar jonger was dan mij (ik was 13, hij 12). Ik was in dat über-klimrek met die touwen aan het tikkertje spelen met m'n broer en zusje en riep naar één van hen iets in de trant van; "je pakt me toch niet, sukkel". Dat jongetje voelde zich toen ineens aangesproken en begon te slaan. Ik was ervan overtuigt dat ik niet minder was dan hem en was totaal niet bang. Ik ging hem niet uit de weg, maar deed hem ook niks, behalve dan zijn jas over z'n hoofd trekken zodat-ie mij niet kon slaan. Op het moment dat er een volwassene aankwam om ons uit elkaar te halen liet ik z'n jas los, opgelucht dat het zo toch mooi was afgelopen en ik verder kon gaan met tikkertje. Voordat ik het doorhad voelde ik ineens een doffe knal, werd alles zwart en ik lag op de grond, met stromend bloed uit m'n neus. Dat jongetje zag op het laatst zijn kans schoon om nog eens flink uit te halen en sloeg me een gebroken neus. Later bleek hij op kickboxen te zitten (op z'n 12e ) en al eerder iemand in elkaar geslagen te hebben.

Wat ik met dit voorbeeld probeer duidelijk te maken is dat ik echt het idee had dat ik tegen dat jongetje op kon, ik was niet bang voor hem, maar voelde meer een soort van medelijden dat iemand zo snel op z'n tenen getrapt kon zijn. Tóch was het resultaat dat ík met een gebroken neus in het ziekenhuis zat, terwijl hij al lang en breed was gevlogen. Ik had 5 weken lang extreme pijn en een gezwollen kop, terwijl hij er waarschijnlijk met een halve dag het schoolplein vegen vanaf zou komen.

Het kan zijn dat ik je voorbeeld niet snap of verkeerd interpreteer hoor, maar dat is zo'n beetje mijn ervaring. Je kunt nog zoveel vertrouwen in jezelf hebben en 'goedheid uitstralen', maar er zijn nou eenmaal externe situaties waar je geen vat op hebt (zoals iemand die je verkeerd verstaat, of zich onbedoeld aangesproken voelt, zoals dat jongetje). En precies deze situaties zorgen dat jouw scenario erg moeilijk te handhaven is, denk ik, hoe mooi het ook mag klinken.

Overigens m'n complimenten over je uitleg, het zijn immers geen eenvoudige dingen waarover je het hebt Ik denk dat alles is gezegd met je laatste zin;

Het belangrijkst is in ieder geval om je vooroordelen over hoe onze realiteit werkt te laten gaan.

Ik vind het knap dat jij het kunt, ik moet helaas zeggen dat ik daar moeite mee heb.

[Arjen]

Dank je wel voor je complimenten Zhukov. Die veer steek ik in mijn hoed.
Daar wordt ie kleurrijker van.

Ik wilde nog een paar dingetjes kwijt. Ik vraag me af waar ik op moet houden want als je teveel zegt in 1 keer komt het allemaal niet zo duidelijk over heb ik altijd het idee.

Goed; laat ik van steken: Dat überklimrek rules trouwens. Ook ik heb daar regelmatig in geklommen. Wat jou daar is overkomen is uiteraard niet leuk. Maar wat er gebeurde staaft precies wat ik bedoelde. In eerste instantie is er een getrainde jongen (in kickboxen) die de wol over zijn ogen getrokken krijgt door een ongetrainde jongen die helemaal niet wil vechten maar ook zeker niet onderdoet voor de ander. Tot hier is alles nog zoals ik het zei; ook volgens jou lijkt mij. Vervolgens verlaat jouw bewustzijn dit gevecht in de illusie dat alles voorbij is. Daar maakt dit getrainde ruggetuffertje gebruik van en slaat je een gebroken neus.
Basically gebeurt dit omdat jouw energie alweer weg was gegaan van de conflictsituatie en zich niet meer bewust was van het gevaar.
Ik dacht dat ik hier ook op gewezen had; maar goed...
Het bestaan van dit soort kleine pestkopjes belemmert natuurlijk alle kleine communistjes ervan zich fijn te voelen.
Maar daar geet het eiegnlijk mis. Het kleine pestkopje was namelijk ook een klein communistje dat zich niet fijn voelde.

Overigens over niet met jezelf bezig zijn: ik denk dat daar de kern van jezelf niet prettig voelen ligt. Je plaatst een stukje van je eigen gevoel buiten jezelf en als dat niet wordt zoals jij het wil dan voel je je slechter.
Heel raar effect; want daardoor gaan mensen om je heen zich weer met jou bezig houden en zichzelf slechter voelen omdat jij je slechter voelt.
Zo zijn alle kleine communistjes niet gelukkig. Ik moet altijd aan een zwaartekrachtskern denken in het ruimte-tijd continuüm; als dat je iets zegt. Feitelijk doen wij mensen hetzelfde met onze innerlijke energie bron volgens mij. Zo kunnen we het ruimte-tijd continuüm buigen en sneller zijn dan anderen voor mogelijk houden. Sommige monniken die hun hele leven lang getraind hebben schijnen dit te kunnen. Maar goed..ik dwaal af..

Wat ikaltijd zo grappig vind aan dit soort discussies met mensen is dat iedereen 1 ding gemeen heeft die vindt dat mijn staat van regelloosheid en liefde niet zou kunnen bestaan:
Er zijn altijd wel ANDEREN die niet lief zullen zijn en mij misschien wel pijn willen doen. Toevalliger wijs is dit meestal precies het punt waarop degene met wie ik in discussie treed zich ook niet aan de toffe manier van doen wil houden en gooit het dan vervolgens op een : als hij het niet doet dan ik ook niet. Wat jou siert Zhukov is dat je in ieder geval nog over jezelf praat en niet over anderen: misschien blijk wel dat ik vreemd ga met je vrouw. (en als het gaat om je niet aan de goeie orde te houden dan is dit natuurlijk de fijnste keus) Maar goed...Het is zo dat er een heleboel manieren zijn waarop dit in het honderd kan lopen.
Als je het zo bekijkt KAN het ook niet anders dan in het honderd lopen.

Ikzelf bekijk het leven liever van een andere kant: Hoe kan ik zo goed mijzelf zijn dat ik met alle dingen die mij overkomen om kan gaan. Met andere woorden: Hoe sta ik zo in het leven dat ik alles neem wat er in de beker zit die "god" mij aanbied.
Wat mij betreft zijn er 2 erg belangrijke dingen in deze:

1 Het is mij altijd zo opgevallen dat dieren dingen nemen voor wat ze zijn. (uiteraard zijn er ook situaties waarin dieren leren van negatieve situaties...maar dit is om fysieke redenen..niet om geestelijke of emotionele...) Wij mensen zijn degenen die door onze ervaringen en door onze angsten emotionele problemen krijgen. "Waarom?" heb ik me vaak afgevraagd. Ik vermoed dat dit ons ego betreft. Het punt is dat er een bepaald moment is dat elk mans zichzelf afvraagt: wie ben ik? Wat is echt en wat niet? We beginnen met vergelijken van situaties; namelijk van het vergelijken van onszelf met het niets...of het alles zo je wilt. Het rare is dat er daar eenbepaalde noodzaak is om onszelf te defeniëren. Want zolang we dat niet hebben gedaan kunnen we onszelf niet vergelijken met dat alles.. Met het defeniëren van onszelf wordt ons ego geboren. Oh rampspoed waarom zit u in zo een onschuldig pakketje verscholen? Want het is juist ons ego...die defenitie van onszelf die ons dwingt boos te worden om onredelijke dingen of oorlog te voeren om onzin.
Zonder ons ego zouden we dingen veel makkelijker nemen zoals ze zijn. Ik vraag me wel eens af waar onze emoties geboren worden....ik vermoed dat onze verschillende emoties op verschillende plaatsen geboren worden...onze liefde voor ons ego onstaat en onze angst op het moment dat ons ego ontstaat...
Goed...een belangrijk punt is dus het proberen ego-loos te zijn.

2 Goed..punt 2 is denk ik makkelijker gezegd: liefde voor jezelf. Uit liefde voor jezelf zul je de wereld liefde kunnen geven. Andersom wordt het een neerwaartse spiraal denk ik.. Eigenlijk heb ik het hier hierboven al over gehad. Als je eigen energie goed stroomt en vol is van liefde dan is het toch makkelijk om te houden van de dingen om je heen? Wanneer er dan iets misgaat is het in principe makkelijk om een pijn gevoel los te laten als je geen ego bezit. Het is dan namelijk gewoon.

Ik ben duidelijk niet zo eloquent als vanochtend.
Ik wilde eventjes kwijt dat ook ik het moeilijk heb met veel dingen in mijn leven. Ik kan ook niet alles gelijk loslaten...maar dit is wel de juiste weg volgens mijn gevoel. Eigenlijk kun je alleen maar stap voor stap nemen wat je krijgt en zo groeien. Wat heeft dit te maken met mijn zo idealistische ideeën? Nou..dat wanneer mensen zich niet zo met hun ego bezig zoudenhouden al die drijfveren niet zouden bestaan die jij aangeeft Zhukov. Sowieso is macht iets wat je krijgt en niet iets wat je neemt. Het bestaat bij de gratie van regels die je op ene groep mensen plakt. Als al die mensen je regels niet accepteren bestaat er geen macht. De reden dat mensen die macht (of wat dan ook) zoeken is om hun ego te vervolmaken. Het is eigenlijk best raar om te beseffen dat die mensen dus hun eigen energie compleet willen maken met energie die ze van anderen willen krijgen. Hiervoor bedenken ze de meest ingenieuze manieren. Het is ook gedoemt om te mislukken volgens mij; maar goed...

Nu ja....als ik wat vaag in de lucht zit te brallen volgens jullie moeten jullie het maar zeggen. Als ik duidelijker moet zijn moeten jullie het maar vragen en als ik nu balkenende moet gaan vervangen en jullie moet gaan leiden bekijken jullie het maar.

[Arjen]

Het is nu weer vroeg in de ochtend en ik lees nog eens na wat ik geschreven heb. Ik wilde nog wat dingetjes duidelijker aangeven.

Het houden van jezelf.
Ik ben van meing dat een mens deitelijk energie is. Je energie is een soort bol. Soms hebben we pijn op plaatsen en kunnen hier niet zo goed mee omgaan. Op de een of andere manier ontkennen we onszelf op dat punt dan en laten we hier geen energie meer toe. Dat geeft een heel raar effect want hoe langer we daar geen enrgie toelaten hoe mee dat "gat" kan gaan woekeren. Het rare is ook dat energie van nature zichzelf verspreidt. Het feit dat je jezelf daar niet kunt "zien" zegt dat je je energie ervan weerhoudt daar te stromen...dit kost dus energie. Wat vaak gebeurt is dat mensen hun eigen energie aan willen vullen met de energie van mensen om hun heen. De fysieke uiting hiervan is vaak precies een spiegeling van wat jezelf is overkomen...

Nu ja...

Als wij mensne nu leren om een zo klein mogelijk ego te handhaven en onszelf volledig lief te hebben dan moet het toch goed kunnen gaan lijkt mij.

[Fahnenjunker]

Helaas hebben veel mensen geen boodschap aan energiebollen maar wel aan een groot ego. En je ziet wat er met mensen in diverse landen in Afrika gebeurt die de regeltjes van de diverse warlords niet volgden...Mao Zedong wist ook al dat regeltjes alleen het niet zouden maken, vandaar zijn uitspraak: Macht komt uit de loop van een geweer. Of een vuist. Of iets dergelijks. Hoe idealistisch jouw verhaal ook is, het is simpelweg niet haalbaar omdat niet iedereen met je meedroomt van zo'n regel- en geweldloze wereld.

[Proos]

Arjen, even tussendoor, bedoel je met energiebollen chakra's ?

[Arjen]

@ proos: een chakra is een knooppunt van energie banen die om je kern heendraaien; de kern wordt in de martial arts wel chi genoemd. In principe bestaat je energie veld uit meerdere lagen en onderdelen.
Er zijn dan ook meerdere knoopunten waarmee je verbonden staat met andere energie bronnen. Je chi ligt ook op een knooppunt. Die chakra is de plaats waarmee jouw energie verbonden is met alle menselijke energie bijvoorbeeld. Bij je kruin ligt een chakra waarmee je verbonden bent met de "goddelijke" energie.

Anyway...ga ik te ver in mijn denkbeelden voor jullie?

@ Jaap: mag ik vragen of jij oersoonlijk bereid bent om zo tof mogelijk te zijn voor je omgeving? Om aan jezelf te werken en echt te groeien?

[Simon]

Mmm, ik ben er van overtuigd dat anarchisme (zo zal ik het maar noemen) heel erg mooi zou zijn, niemand die je ineens iets te zeggen heeft ofzo, het probleem is dat het niet haalbaar is, in anarchie is er toch één regel, en dat is eerlijkheid, en daar is de mens niet voor gemaakt (hoe spijtig het ook is).

Nuja, probeer anarchisme in een stam in Afrika, en dat zou daar werken, maar hier in Europa? absoluut niet....

Jammer, vandaar dat ik zowat voor een tussenweg kies, communisme....

[Arjen]

En waarom denk jij dat het hier in europa niet zou werken simon?
In afrika woeden op het moment meer oorlogen dan in europa volgens mij; of bedoel je iets anders?

[Jelle H.]

Leven is gebasseerd regels. Als die er niet waren, dan waren we er al lang niet meer geweest.

[Arjen]

welke regels bedoel je precies jelle?

[Jelle H.]

Alle regels! Geschreven en ongeschreven regels. Van dat jij om half 6 aan tafel moet komen tot een treinkaartje kopen.

[Arjen]

?
En omdat de regel van om half 6 aan tafel te komen er niet zou zijn zou de menseheid er allang niet meer zijn?

Zou je iets meer uit kunnen diepen?

[Jelle H.]

Laat ik het zo uitdrukken, een wereld zonder regels bestaat niet. Ik ga dus ook niet discussieren of de wereld beter af is zonder regels. Dat is hetzelfde als jezelf afvragen of de wereld beter af is zonder water?!