Dat ben ik dus met mijn vorige log-insteben schreef:Mijn zus is ooit eens in samenwerking met een rode bende naar Cuba getrokken.
Was twee weken op het platteland in de felle zon werkenen dan een week naar een festival.
Zelf ben ik geen communist, noch socialist. Principieel een zeer grote kapitalist! Ik ben echter wel realist:
...goed: ze vertelde me heel veel (foto's enzo). Uiteraard is Cuba een arm land. Maar om dat op Castro te steken lijkt mij vergezocht. Zo heb je de 50 jaar lange embargo's, de catastrofe van het door VS gesteunde Batista-regime voor Castro enz...
Cuba is een van de weinige arme landen met een westerse levensverwachting (!) en behoorlijke - gratis - gezondheidszorg. Het socialisme heeft daarenboven de natuurlijke rijkdommen nog meer ingezet voor de welvaart. Ok, staatseigendommen: daar kan je principieel tegen zijn, maar het Cubaans systeem zorgt wel voor de "voor een arm land" "extreme" welvaart.
Oude gewoonte...
Wil nog toevoegen dat velen juist het omgekeerde zeggen, schaarleider.
VS is inherent fout, maar pakt het heel slim aan, etc...
De rode draad van Vietnam tot in Irak nu duidt voor mij eerder de laatste visie aan, dan de jouwe. Wees voorzichtig dat je zelf niet allerlei rotzooi ingeprent word door de VS-propaganda.
Bush dom? Misschien en dan nog... De regering is een groep van een honderdtal republikeinse technocraten die den George inpraten wat hij moet doen. Bush en Coca-cola zijn hetzelfde: als je teveel enkel op hen kritiek hebt, pis je naast de pot: het systeem van amerika zelf.
Er is maar één goede regio en dat is Europa met zijn (of haar?) sociaal kapitalisme en gezond boerenverstand. En zelfs hier heb je soms een stelletje nozems aan de macht. Maar Europeanen voelen zich gelukkig nooit zo verbonden met een regering of president.
Geloof nooit in een ideaal land aan de overkant, dat is onmogelijk. De enige reden dat je mij uit "ons" Europa wegkrijgt is oorlog, nucleaire rampen of een epidemie.
