Onderscheiding voor militair met traumatisch ervaring.

[IJsbrand]

In de gemeente Hof van Twente werd vrijdag 1 september de ex-militair Faber uit Goor door Burgemeester Bijleveld onderscheiden.

Hij kreeg de versierselen opgespeld vanwege de post-traumatische stress, die hij had opgelopen tijdens
de oorlog in Joegoslavië, waar Faber naar uitgezonden is geweest, aldus de media.

Meestal worden helden onderscheiden, al moeten die vaak heel lang wachten in Nederland en dan ook nog zelf voor de kosten opdraaien.
Zoals met oud-Indië en Nieuw-Guinea strijders gebeurde.

Afgaande op de onderscheiding voor de militair Faber, zal de volgende wel voor een deserteur zijn of aan iemand die zijn meerdere om zeep hielp.

[Dodo]

Een moordenaar of een deserteur is niet te vergelijken met iemand die lijd aan post-traumatische stress. Deze opmerking is volledig uit de lucht gegrepen en heeft geen voet om op te staan.

[wittmann]

daar heb je gelijk in dodo,

maar om nou een medaille te geven

[Dodo]

daar heb je gelijk in dodo,

maar om nou een medaille te geven

Post-traumatische stress is ook een ziekte. Alleen begrijpen veel mensen dat niet. Ze kunnen het ook niet zien aan het lichaam.

De Amerikanen geven ook het Purple Heart voor gewonden. Iemand die lijd aan PTS is ook een slachtoffer.

Het probleem is te groot om het af te doen als een "lafheidsziekte". 1 op de 3 soldaten heeft er tegenwoordig last van. Het kan zeer aangrijpende vormen aannemen. Tot zelfmoordpogingen aan toe.

[Seyffardt]

daar heb je gelijk in dodo,

maar om nou een medaille te geven

Post-traumatische stress is ook een ziekte. Alleen begrijpen veel mensen dat niet. Ze kunnen het ook niet zien aan het lichaam.

De Amerikanen geven ook het Purple Heart voor gewonden. Iemand die lijd aan PTS is ook een slachtoffer.

Het probleem is te groot om het af te doen als een "lafheidsziekte". 1 op de 3 soldaten heeft er tegenwoordig last van. Het kan zeer aangrijpende vormen aannemen. Tot zelfmoordpogingen aan toe.

Je slaat de spijker op zijn kop: 1 op de 3 soldaten heeft er tegenwoordig last van. Ik vraag mij af hoe alle vorige generaties soldaten met hun spanningen omgingen en of die nu ook medailles krijgen?

[Harro]

Die waren er ook in vorige generaties maar er was geen medische erkenning. Dan waren het dus lafaards cq. deserteurs. Medailles krijgen ze niet maar het zegt genoeg dat de Britten 90 jaar na dato 350 soldaten in eer herstellen terwijl ze destijds de kogel kregen.

[Seyffardt]

Ja, dát ze er waren is zeker. De Britten hebben er idd een aantal postuum eerherstel verleend.

Een relatief onbekend feit is dat er tijdens het Ardennenoffensief en de gevechten in het Hürtgenwald massa's GI's met ernstige psychische klachten van het front zijn teruggehaald. Geen idee hoe dat verder is afgelopen.

[Dodo]

daar heb je gelijk in dodo,

maar om nou een medaille te geven

Post-traumatische stress is ook een ziekte. Alleen begrijpen veel mensen dat niet. Ze kunnen het ook niet zien aan het lichaam.

De Amerikanen geven ook het Purple Heart voor gewonden. Iemand die lijd aan PTS is ook een slachtoffer.

Het probleem is te groot om het af te doen als een "lafheidsziekte". 1 op de 3 soldaten heeft er tegenwoordig last van. Het kan zeer aangrijpende vormen aannemen. Tot zelfmoordpogingen aan toe.

Je slaat de spijker op zijn kop: 1 op de 3 soldaten heeft er tegenwoordig last van. Ik vraag mij af hoe alle vorige generaties soldaten met hun spanningen omgingen en of die nu ook medailles krijgen?

Als ik me niet vergis was het meer hoe het leger met deze soldaten omging.. Meestal werden ze weggestopt. Er was niets heldhaftigs aan gek geworden soldaten, en het moraal van de bevolking kwam het ook niet ten goede.

Ten tijde van de Vietnamoorlog werden soldaten met psychische problemen op mensonterende wijze weggestopt in hospitaals. Ik kan me helaas eventjes de bron niet herinneren.

Het is ook niet zo gek dat je niet weet hoe het is afgelopen met de soldaten uit het Hürtgenwald. Het werd ook liever niet verteld...

En trouwens, we weten echt niet wélke onderscheidingen de militair Faber heeft gekregen, en wat hij heeft uitgevoerd in Joegoslavië. We zitten allemaal maar een paar loze kreten te roepen terwijl we niet eens weten waar het nu om gaat.

[mark]

De Amerikanen geven ook het Purple Heart voor gewonden.

De amerikanen zijn behoorlijk gul met medailles, medaille voor deze training, voor die training, voor dit, voor dat, enz. Als je je als typemachinecommando snijdt aan een vel papier krijg je volgens mij ook een purple heart ('wounded in the line of duty')

Maar om iedereen met PTS nou een medaille te geven
lijkt me wat ver gaan.
Ik dacht dat je voor een medaille iets buitengewoons moest doen, iets wat andere militairen niet hebben gedaan op dat moment.

[Seyffardt]

De Amerikanen geven ook het Purple Heart voor gewonden.

De amerikanen zijn behoorlijk gul met medailles, medaille voor deze training, voor die training, voor dit, voor dat, enz. Als je je als typemachinecommando snijdt aan een vel papier krijg je volgens mij ook een purple heart ('wounded in the line of duty')

Klopt, maar de diversiteit aan medailles en oorkondes tijdens het bestaan van de DDR is nog nooit geëvenaard

[wittmann]

daar heb je gelijk in dodo,

maar om nou een medaille te geven

Post-traumatische stress is ook een ziekte. Alleen begrijpen veel mensen dat niet. Ze kunnen het ook niet zien aan het lichaam.

De Amerikanen geven ook het Purple Heart voor gewonden. Iemand die lijd aan PTS is ook een slachtoffer.

Het probleem is te groot om het af te doen als een "lafheidsziekte". 1 op de 3 soldaten heeft er tegenwoordig last van. Het kan zeer aangrijpende vormen aannemen. Tot zelfmoordpogingen aan toe.

dat het een ziekte is oke,
maar ik vind niet dat je dan een medaille verdient.
mensen die hun leven geven/ gewond raken, Die verdienen een medaille

als je een verkoudheid krijgt omdat je een avond op wacht moet staan
krijg je er toch ook geen. Ik noem het geen lafheid ofzo
dat is het in mijn ogen niet. Maar om nou te zeggen
hier jongen goed gedaan je krijgt een medaille...

[KevinP]

mensen die hun leven geven/ gewond raken, Die verdienen een medaille

Iemand met PTSS is psychisch gewond. Dat kan vaak nog veel erger zijn dan lichamelijk gewond. Wat ik me alleen afvraag is in hoeverre het slachtoffer zelf gebaat is bij een medaille.

[Dodo]

mensen die hun leven geven/ gewond raken, Die verdienen een medaille

Iemand met PTSS is psychisch gewond. Dat kan vaak nog veel erger zijn dan lichamelijk gewond. Wat ik me alleen afvraag is in hoeverre het slachtoffer zelf gebaat is bij een medaille.

Precies, zoals ik al zei.
Het kan dodelijk zijn.

[Jim]

De onderscheiding die hij kreeg is bedoelt voor mensen die of lichamelijk of geestelijk verwond zijn.
Na WO 2 zijn veel mensen die PTSS aan de kant geveegd.
Zelfmoord, compleet doordraaien zijn de ergste gevallen. Allerlei fobieën: mensenschuw, pleinvrees, bang voor bossen, bepaalde geluiden dat kon zelfs de dapperste overkomen.
Als dat soldaten overkomt die gedient hebben dan wie zijn wij om ze dat niet te gunnen. Hun makkers hoor je nooit zeggen dat ze dat niet gunnen altijd degene die er niet bij waren.

[asjemenou]

Het post traumatische stress syndroom opgelopen in oorlogsomstandigheden is niet iets van de laatste jaren. Sinds de eerste wereldoorlog is de oorlogsvoering grimmiger en vernietigender geworden door de invloed van de industrie op het slagveld. Denk hierbij maar aan het machinegeweer, tank, gifgas en het vliegtuig. Door het gebruik van deze nieuwe wapens werd het leven aan het front er voor de soldaten alleen maar onmenselijker door. Veelvuldig werden soldaten letterlijk gek van angst en vertoonden hierdoor zware psychische en neurotische stoornissen. Sinds de eerste wereldoorlog kennen we dan ook de term "shell-shock".
Veel van deze soldaten werden inderdaad als lafaards gezien. Helaas zien veel landen vandaag de dag dat nog steeds zo. De Verenigde Staten voorop. Je zou het haast niet van het best uitgeruste leger ter wereld denken maar toch is het zo. De Verenigde Staten heeft een lange staat van dienst wat deelname aan militaire conflicten betreft maar het psychisch begeleiden van getraumatiseerde militairen is daar ver te zoeken. Uiteraard kunnen deze getraumatiseerde militairen, terug in de burgermaatschappij, wel terecht bij een psychiater of psycholoog maar dit heeft nadelige economische en sociale gevolgen voor ze. Vandaar dat ze dit ook liever niet doen. Het is triest om te vermelden dat veel Amerikaanse (ex) militairen met een post traumatisch stress syndroom zich van het leven beroven.
In de Verenigde Staten wordt je als militair met een post traumatisch stress syndroom dan ook als een loser gezien. Het beeld dat Amerikanen hebben van hun soldaten is, dat ze stoer en onverschrokken zijn en daar past het beeld van een soldaat met een post traumatisch stress syndroom absoluut niet bij.
Een bekend voorbeeld hiervan is die van Patton die tijdens een bezoek aan een veldhospitaal een getraumatiseerde soldaat slaat. Volgens zijn zeggen was deze soldaat een lafaard en een schande voor het Amerikaanse leger.
Dan is het in Nederland toch gelukkig anders. Ons leger kent een goede Militaire Psychologische en Sociologische Dienst. Natuurlijk is deze Dienst geen garantie dat er in Nederland geen ex militairen zouden kunnen rondlopen met een post traumatisch stress syndroom. Het probleem wordt hier tenminste wel erkent en is bespreekbaar. Soldaten met een post traumatisch stress syndroom worden hier begeleidt en niet aan hun lot overgelaten. Dit is vergeleken met bijvoorbeeld de Verenigde Staten toch al veel beter.
Deze wijsheid heb ik niet van mijzelf. Ik heb dit van een bekende die psychologe is en werkzaam is bij de Militaire Psychologische en Sociologische Dienst.
Volgens haar zeggen zouden Nederland en Israël het meeste doen op het gebied van het psychologische welzijn van haar (ex) militairen. Zoals reeds eerder gezegd, in veel landen worden getraumatiseerde militairen nog steeds slecht begeleid. Met alle gevolgen vandien.