Bron: http://www.volkskrant.nlBas Haring schreef:’Hoe komt het dat puntje puntje?’ is de standaardvraag in de wetenschap.
Hoe zitten de dingen in elkaar?
En hoe komt dat allemaal?
Dat zijn de vragen voor nieuwsgierige mensen.
Ik vraag me dat soort vragen regelmatig af. Hoe komt het eigenlijk dat de zee zout is? En hoe komt een giraf aan zijn lange nek?
Vaak is er wel een antwoord op die vragen.
Nu vraag ik me bijvoorbeeld af hoe het toch komt dat er mensen zijn die de burka willen verbieden.
Hoe komt het toch dat mensen dat willen? Zoveel mensen dragen zo’n burka niet. Een paar honderd, naar ik begrepen heb, en meestal zijn dat vrijgevochten moslimmeiden – als een soort van moderne punkers.
Als ‘ze’ een jaar of 25 geleden de hanenkam hadden verboden had ik er waarschijnlijk ook een genomen.
Ligt er een rationele overweging ten grondslag aan een eventueel verbod op de burka? Of is er iets anders aan de hand?
‘Jazeker!’ roept de overtuigde anti-burka-activist. ‘Er is zeker een rationele overweging: de burkadraagster is anoniem, en we kunnen niet met haar communiceren.
Bovendien kan ze ongestoord dingen ondernemen die het daglicht niet kunnen verdragen.’
Maar ik geloof er niks van dat dit de werkelijk achterliggende reden is achter zo’n verbod. Sinterklaas was deze week ook anoniem, en straks is de kerstman dat ook en nog nooit heeft iemand overwogen op basis hiervan het kerst- of sintkostuum te verbieden.
Overigens wordt anonimiteit vaak juist aangemoedigd. Op internet.
Daar nemen we nicknames , aliassen, enz. Om maar niet herkend te worden. Stel je voor dat vreemden er achter komen dat je boodschappen deed bij hema.nl. Je kunt beter een zorgvuldig gekozen schuilnaam kiezen. Opdat je anoniem blijft.
Vreemd eigenlijk dat niemand me aanraadt anoniem de Hema in de Kalverstraat binnen te stappen. Met een burka bijvoorbeeld. ‘Straks weten allerlei vreemden dat je boodschappen deed bij de Hema in de Kalverstaat. Dat zou je toch niet willen; trek liever een burka aan.’
Ik geloof niet dat anti-burka-overwegingen echte overwegingen zijn.
Het zijn gevoelens; onderbuikgevoelens.
We zijn gewoon bang voor de burka. En met onderbuikgevoelens heb ik een ambivalente relatie.
Het zijn de mooiste gevoelens die er zijn: de liefde is één groot onderbuikgevoel.
Maar ik ben er ook een beetje huiverig voor. Omdat ik ze niet begrijp. Zoals ik ook huiverig voor honden ben omdat ik ze niet begrijp. Gaat-ie bijten? Of wil hij eigenlijk spelen? Ik loop dan maar een blokje om.
Onderbuikgevoelens zijn prima.
Zo lang we er maar niet door geregeerd worden.
Waarom is het zo normaal dat iedereen me gewoon kan herkennen?
Andere links:
NU.nl: Geen algemeen verbod boerka
NU.nl: Gewapende Sinterklaas pleegt overval
