Ik denk dat nabestaanden het pas kunnen afsluiten wanneer de dader veroordeeld is. Of, ik kan me voorstellen dat als er een oprechte spijtbetuiging komt, dat de nabestaanden er ook wel mee kunnen leven dat hij vrijuit gaat, het is inderdaad immers al zo lang geleden. Het is daarom niet misplaatst om over een afsluiting te praten, maar in mijn opinie bijzonder passend.bilderboard schreef: Vind je het dan niet misplaatst om over '' het afsluiten van'' voor nabestaanden en slachtoffers te spreken?? Reppen over gerechtigheid kent geen tijd een slordige 65 jaar na dato raakt werkelijk waar kant noch wal. Ik mag hopen dat je dat zelf ook begrijpt!
Over gerechtigheid hebben een aantal sprekers hierboven al wat nuttigs gezegd, ik kan me daarbij aansluiten.
Denken de nabestaanden er ook zo over? Ik weet het niet hoor. Een show, voor wie? Om te laten zien dat Duitsland haar eigen misdadigers v/d oorlog alsnog aanpakt? Als het daarom zou gaan: dat tijdperk is an sich allang afgesloten en Duitsland heeft gewoon een nieuwe, moderne plaats in de wereld? Ook zij zijn zich ervan bewust dat er gerechtigheid moet zijn, vandaar dit proces. Overigens, in Italie is deze man ook al eens veroordeeld (maar hij werd door Duitsland niet uitgeleverd). Het is toch apart dat Duitsland blijkbaar de moeite neemt om ook nog een eigen proces te ondernemen. Ze hadden ook kunnen zeggen: "De man is veroordeeld, er is gerechtigheid, klaar". Of zouden ze toch enige moeite hebben met het feit dat hij schuldig is, veroordeeld is, maar niet uitgeleverd mag/kan worden?bilderboard schreef: Het enige nut van deze veroordeling is de show; enig ander doel dienen dergelijke processen niet.
Greetz,
Jurrie