Stefan op pad.

[Stefan]

Beste mede forum leden.

Ik ga binnenkort een soort van kleine excursie doen over de 2e Wereld Oorlog in mijn omgeving.
Het lijkt me leuk om langs oorlogs monumenten hier bij mij in de buurt te gaan, en jullie de achtergrond informatie geven achter die herdenkingen. Ook ga ik bij een paar verzamelaars langs uit Montfort, Echt en in Sint Joost zelf. Allemaal kleine dorpjes, in Midden Limburg, waar tijdens operatie Black Cock flink is gevochten, waaronder Sint Joost en Montfort, die destijds geheel plat gebomberdeert werd.

Waarom ga ik dit doen?

De 2e wereld oorlog heeft me altijd geintereseerd. Waarom weet ik niet, maar het boeit me. Ik vind het altijd mooi om naar een verzameling te kijken, van verschillende personen, ook hier op het forum. Bevoorbeeld van Westwall, die KriegsMarine dolk, echt super mooie dingen zijn dat.

Ik ben zelf geen verzamelaar, maar ben toch aan het overwegen, om te beginnen...
Toen ik de topic's van Sobel "Sobel's historische zaterdagen" en van Cas' zijn Sight Seeing Tour MARSHALL MUSEUM UPDATE zag, heb ik echt genoten, om die dingen allemaal te zien. Dus vandaar leek het me leuk om in mijn omgeving (Midden Limburg), naar bezienswaardigheden te gaan kijken, er een paar foto's van maken, en die informatie die ik weet, met jullie te delen.

Jullie zullen snel genoeg foto's & beeld matriaal te zien krijgen.


* Ik zie nu pas, dat ik in het verkeerde forum zit, zou een van de Mod's dit topic kunnen verplaatsen naar "Bezienswaardigheden & Musea"?

Met een vriendelijke groet,

Stefan.

[Kugelblitz]

Klinkt leuk, ben benieuwd naar de foto's! Eigen omgeving is toch het interessantst vind ik altijd...
Succes in ieder geval!

Groeten, Kugel!

[Stefan]

Hierbij het eerste bezoek bij een oorlogs monument.
Het is maar een kleintje, maar het is een begin.

Deze staat zo'n 900 meter bij mijn huis vandaan.


Dit monument staat er, om de 7 gevallenen te herdenken. Zij storde om 20:40 neer in 't Kranenbroek, te Sint Joost.
Ik heb voor jullie informatie opgezocht over deze crash. Informatie: "Op Vleugels Der Vrijheid"


Zij kwamen bij dag en zij kwamen bij nacht op vleugels der vrijheid. Met honderden vlogen ze naar hun doelen in Duitsland en in bezet gebied. Jonge mannen, grotendeels tussen 19 en 25 jaar. Die middag voor de start hadden ze bij de briefing gehoord wat het doel die nacht zou zijn. Soms ver weg, diep in Duitsland, of nog verder. Maar ook dichterbij, doelen in het Ruhrgebied. Maar welke doelen ook, hun vlucht zou altijd getekend worden door spanning en angst.

"De start….

Houden we dat volle motorvermogen om het grote gewicht op tijd van de grond te krijgen? Hoe is het weer onderweg en boven ons doel ? Wat werd verteld tijdens de briefing over het doel, de vijandelijke jagers en de luchtafweer? Over escape en evasion op de grond nadat ze hun vliegtuig hadden moeten verlaten?Als ze hun bommen hadden afgegooid, zouden ze dan veilig Engeland weer bereiken en wat, als de thuisbasis in dichte mist was gehuld, zoals zo vaak voorkwam …

Vragen, zo veel vragen en onzekerheden …"



---------------------------------------------------
Vliegtuig Crash - 01-11-1944: "RCAF Handley Page Halifax Mk. III MZ376 QB-K"
---------------------------------------------------
Crash datum: 01-11-1944 om 20.40 uur
Crash plaats: ’t Leen / noord-oost van het Kranenbroek / Zwarte Berg St.Joost, gemeente Echt-Susteren.
Vertrek: 16.54 uur Skipton-on-Swale
Doel: Oberhausen
Crashoorzaak: Momenteel nog onbekend.
Crew: 7 personen, allemaal KIA en begraven op de Militaire Oorlogsbegraafplaats te Nederweert.


De bemanning bestond uit 3 nationaliteiten: Canadees-Brits-Amerikaans.

Avroy Jacobs;

Rang: Pilot Officer,
Leeftijd 21 jaar,
Royal Canadian Air Force,
Nationaliteit: Canada.

Hij was piloot tijdens de vlucht.

James Fraser;

Rang: Flying Officer,
Leeftijd: 34 jaar,
Royal Canadian Air Force,
Nationaliteit Canadees.

Hij was navigator tijdens de vlucht.

William J.C. Gibson;

Rang: Pilot Officer,
Leeftijd: 20 jaar,
Royal Canadian Air Force,
Nationaliteit: Canadees.

Hij was airbomber tijdens de vlucht.

Gordon E. Vernon;

Rang: Sergeant,
Leeftijd: 28 jaar,
Royal Air Force Volunteer Reserve,
Nationaliteit: Engels.

Hij was flight engineer tijdens de vlucht.

W. Yunsko,

Rang: Pilot Officer,
Leeftijd: 20 jaar,
Royal Canadian Air Force,
Nationaliteit: Canadees.

Hij was airgunner tijdens de vlucht.

Robert J. Kay;

Rang: Pilot Officer,
Leeftijd: 20 jaar,
Royal Canadian Airforce,
Nationaliteit: Canadees.

Hij was gedurende de vlucht wireless operator.

H.W. Botterill;

Rang: Flight Sergeant,
Leeftijd: 21 jaar,
Royal Canadian Airforce
Nationaliteit: Amerikaan.

Hij was airgunner gedurende de vlucht.


Originele foto van RCAF Handley Page Halifax Mk. III MZ376 QB-K - bron: Vleugels der Vrijheid.


Het monument aan de bos rand van het 't Leen.


Hier nog een keertje.


De plaat met de namen, van hen die de thuis basis niet hebben gehaald.

Ik kwam er zo net ook achter, dat het gisteren (01-11-2009) precies 65 jaar geleden is, dat het vliegtuig neerstorte.. De bloemen die je ziet zijn afkomstig van Ivo Wilms. Mooi gebaar is dat!

Van deze monumenten, zijn er nog 4, ook in de gemeente Echt-Susteren.
Bij intresse, zal ik deze ook bezoeken, en de informatie verzamelen, en online op Wo2.forum zetten.


Hierbij is mijn eerste "verslag" klaar, verdere informatie heb ik niet kunnen vinden.
Ik hoop dat jullie het eerste verslag van mij intersant vonden.



Het volgend verslag gaat over: "Het Bombardement op Montfort, 23 januari 1945:"

"Het Brits offensief betekende voor de bevolking in de Roerdriehoek een dieptepunt in een toch al eindeloze lijdensweg. Rond Montfort en Sint Joost vochten de Duitsers met doodsverachting. De Duitsers wisten dat St Joost een hoge strategische waarde had. Optrekken over de rijksweg was geen optie, omdat het onder direct vuur vanuit St Joost lag. In St Joost lagen eenheden van de Duitse 176st Infanterie Division gelegerd en in de vroege ochtend van 20 januari arriveerde Fallschirmjäger van het Fallschirmjäger Regiment Hübner. Dit was het tweede bataljon onder leiding van Major Arno Zander. St Joost moest verdedigd worden tot de laatste man! Tot overmaat van ramp hadden vele honderden vluchtelingen uit de omgeving eerder hun toevlucht gezocht in Montfort. Ze dachten er veilig te zijn: ver verwijderd van doorgaande wegen en temidden van bossen. Niets was minder waar. Aanhoudend granaatvuur veranderde het dorpje, evenals Sint Joost, in één grote puinhoop. Tot drie keer toe bombardeerden de Britten het ontredderde Montfort. Er vielen bijna tweehonderd doden. Het aantal gewonden lag nog veel hoger. Na het laatste bombardement, op 23 januari 1945, bliezen de Duitsers de aftocht."

Ik ga het kerkhof bezoeken, waar voor de burger slachtoffers een groot monument met iedere naam erop.
Verder nog een aantal monumenten die met deze gebeurtenis te maken hebben.

[Ivo Wilms]

Stefan, goed bezig man!
Als je wil kan ik hier nog het e.e.a. vertellen over de Halifax. Heb namelijk een berg aan informatie, foto's en vondsten.

Paar kleine correcties: Jacobs was 20 toen hij sneuvelde en Vernon 23. De foto van Halifax "Oscar" is niet QB-K maar QB-O. (overigens wel van het zelfde squadron) Er is helaas nog geen foto van het toestel QB-K teruggevonden...

[sobel]

Erg goed initiatief! Heb er zelf geen tijd meer voor om wekelijks te reizen ect. Maar geniet van zulke topics!

[Charly1975]

Heel goed initiatief !!

Vraagje...het lijkt wel of er een schakelaar midden op de paal van het monument zit.....of zie ik er niet in wat ik er in zou moeten zien ?

[Stefan]

Zoals ik had vermeld in het vorig topic van mij, ben ik naar het monument voor burgerslachtoffers in Montfort geweest bezichtigen.
Ook hier weer een aantal foto's van gemaakt. Helaas kon ik van het massagraf geen foto's maken, die waren ze aan het renoveren.

-------------------------------------------
Bombardement Montfort, waarbij 186 burgerslachtoffers vielen.
------------------------------------------

Het grafmonument in Montfort (gemeente Roerdalen.) bestaat uit verscheidene onderdelen. In een massagraf liggen 186 oorlogsslachtoffers begraven. Het uit keramiek en zandsteen vervaardigde graf is begroeid met Zwitsers mos. Op het graf ligt een zwaar eikenhouten kruis en een grafsteen. Rondom het graf zijn looppaden aangelegd. Achter het graf staat een uit witte baksteen opgetrokken herdenkingsmuur met op de voorste pilasters twee lantarens. In de nissen zijn twaalf bronzen plaquettes aangebracht.


De wand met de namen van 186 burger slachtoffers. Niet alleen van Montfort, maar ook van omliggende dorpjes.

Na een voorspoedige opmars door Noord-Frankrijk en België waren de Amerikanen van de 30ste infanterie 'Old Hickory' erin geslaagd het grootste deel van Zuid-Limburg te bevrijden. Vervolgens wilden de geallieerden op 17 september 1944 met een grootscheeps bevrijdingsoffensief (operatie 'Market Garden') vanuit België een doorstoot naar Duitsland forceren door met luchtlandingstroepen in een bliksemsnelle aanval bruggen in Noord-Brabant en Gelderland veilig te stellen. Er werden drie complete divisies gedropt: de 101ste US Airborne Divisie bij Eindhoven en Veghel, de 82ste US Airborne Divisie bij Graven en de 1ste Britse Airborne Divisie bij Arnhem en Oosterbeek.

Op 19 september stagneerde de Amerikaanse opmars in Zuid-Limburg, enkele kilometers ten noorden van Sittard. De bezetter had stelling ingenomen bij twee bruggehoofden: zowel op de westelijke Maasoever in Noord- en Midden-Limburg als in het gebied tussen Roermond en Susteren, begrensd door de Roer en de Maas (de 'Roerdriehoek'). De frontlinie liep nu dwars door Limburg. In de daaropvolgende maanden ontstond in dit gebied een zware en bloedige strijd, waaronder ook de burgerbevolking zwaar te lijden had. De Duitse verdediging had zich rond Montfort en Sint-Joost geconcentreerd, waardoor deze dorpjes in ruïnes veranderden. Montfort herbergde in die dagen ook nog eens circa 6.500 evacués uit de omliggende dorpen, die met name in silo's en kippenhokken verbleven. Doordat de bezetter telkens nieuwe posities innam, besloten de geallieerden de regio te bombarderen. Op 23 januari 1945 heeft de bezetter Montfort definitief ontruimd. Het aantal oorlogsdoden in het dorp bedroeg bijna 200 mensen, onder wie vele evacués.

Er zijn 12 platen met namen van de gevallenen.

Herdenkplaat # 1.
Herdenkplaat # 2.
Herdenkplaat # 3.
Herdenkplaat # 4.

Herdenkplaat # 5.
Herdenkplaat # 6.
Herdenkplaat # 7.
Herdenkplaat # 8.

Herdenkplaat # 9.
Herdenkplaat # 10.
Herdenkplaat # 11.
Herdenkplaat # 12.

In het boekje Montfort, bezet, verwoest en bevrijd geven inwoners van het dorp hun persoonlijke indrukken van de gevechten weer. Sjeng Smeets beleefde zaterdag 20 januari 1945 (de dag waarop Montfort werd gebombardeerd) als volgt: 'Plotseling om een uur of tien was het alsof de wereld verging. De ene na de andere granaat sloeg in. We vlogen hals over kop de kelder in. Toen het weer stil werd ging vader kijken wat er gebeurd was. Hij kwam snel terug en zei: Jung kom eens gauw mee. Onze buren bleken getroffen terwijl ze op stal het vee aan het verzorgen waren. Ze bloedden hevig uit beenwonden. Wij legden een verband boven de wonden om zo het bloeden tegen te gaan. Op twee deuren hebben we ze weggebracht. Onderweg naar de zusters moesten we nog schuilen voor granaten en daarna in de looppas weer verder. Aangekomen bij de zusters was de aanblik verschrikkelijk. Op de gang lagen enkele doden. Het bloed stroomde over de vloer. Zuster Sentia liep van de ene gewonde naar de andere. Ze kreunden van de pijn. De zuster legde met repen van gescheurde lakens verbanden aan. Ik ben bij onze buurtante gebleven omdat ze zich alleen voelde en bang was. Het was niet meer mogelijk enige hulp te bieden en probeerde je het toch, dan joegen Duitse soldaten je weg. Tegen drie uur 's middags stierf de buurtante. Ik dacht voortdurend aan thuis en om vier uur ben ik stilletjes weggegaan. Op de Kerkstraat kwam ik tussen huizen en tuinen door achter de schuur en de stal aan. Alles was verwoest. Een eenjarig veulen en het paard stonden met het dak op hun rug in de stal, maar hen was niets gebeurd. Een paar koeien waren uit elkaar gereten. Ik ben toen de kelder ingegaan en er was niemand meer. Alleen de hond en die kwam kwispelend naar mij toe. In de kapelanie trof ik iedereen aan, ook onze evacués. Op een nacht hoorden we boven gestommel. We dachten dat het Duitsers waren; een mevrouw, die goed Duits sprak ging poolshoogte nemen. Maar wat was het geval; een varken was onder het keukenfornuis gekropen en sleepte dat van zijn plaats... Tegen de avond kwam een Duitser de kelder binnenvliegen roepend: Feldwebel, komm jetzt geht's los. Toen verdwenen ze. Eindelijk en voorgoed.'


Het monument, maar dan van een andere kant.


Het beeld van Christus, afgebeeld als 'De Goede Herder'.


De tekst op de grafsteen luidt:

'WEEST BEREID, WANT GIJ KENT DAG NOCH UUR'.

De twaalf plaquettes bevatten de namen van 186 oorlogsslachtoffers die zijn omgekomen bij het bombardement van 20 en 21 januari 1945.

Dit was mijn 2e verslag, over een oorlogs monument bij mij in de buurt.
Ik hoop dat jullie het weer intersant vonden.

De volgende keer ga ik naar Brachter-Beek / Linne, daar is het monument van Lance-Corporal Henry Eric Harden.
Lees hieronder maar eens wat voor iets moedigs hij heeft gedaan. (Bron: Wikipedia.org)


Tijdens de gevechten op 23 januari kwam Lance Corporal Henry Eric Harden van het Royal Army Medical Corps (R.A.M.C.) bij de Montforterbeek om het leven. Harden was ingedeeld bij Troop A van het No 45 Commando. Tijdens de gevechten waren er 3 man gewond geraakt en krop Harden over 100m door open terrein om de gewonden te verzorgen en te evacueren. De 3 gewonden lagen onder vuur en tijdens het evacueren van 1 soldaat werd Harden in de zij geraakt. Tegen de orders in ging hij met 2 man terug om de tweede gewonde op te halen. Tijdens deze evacuatie werden ze weer beschoten en sneuvelde de gewonde. Hierop keerde ze terug om de derde gewonde te evacueren. Luitenant Corey was de derde gewonde en tijdens het evacueren van Corey werd Harden door het hoofd geschoten, waardoor hij direct sneuvelde. Voor deze moedige actie werd hij postuum met het Victoria Cross onderscheiden. Het Victoria Cross is de hoogste Britse militaire onderscheiding. Henry Eric Harden ligt begraven op de Nederweert War Cemetery.


Tot de volgende keer;

Groetje Stefan.

[Stefan]

Heel goed initiatief !!

Vraagje...het lijkt wel of er een schakelaar midden op de paal van het monument zit.....of zie ik er niet in wat ik er in zou moeten zien ?

Om heel eerlijk te zijn.. Weet ik het niet. Er staat ook niks van vermeld op de website van organisatie Vleugels Der Vrijheid, die de monumenten heeft geplaats.

Misschien kan Ivo, een vrijwilliger van de organisatie Vleugels Der Vrijheid, dit achterhalen, of misschien weet hij wat dit is.
Ik zal hem eens vragen.

[Ivo Wilms]

Dat is de "V" van Victory en Vrijheid. Deze is ook in het hoofdmonument verwerkt.

[TV92]

Ik denk dat hij het aluminium pinnetje bedoelt in het midden van de paal.
Deze is gecreërd om een krans aan te hangen tijdens speciale gelegenheden.

[Ivo Wilms]

Effe te snel gelezen, klopt helemaal.

[Charly1975]

Yep dat bedoelde ik ! De V zie ik er in, maar ik snapte even het haakje niet. Dank voor de info.

[Stefan]

Vandaag heb ik de brug bezocht, die vernoemd is naar Henry Eric Harden.
Hij heeft zijn leven gegeven, voor zijn kameraden.
Vermeldingswaardig is dat het Victoria Cross gekregen, de hoogste onderscheiding van de Britten, voor zijn heldendaad.
Veel lees/kijk plezier!

---------------------------------------------------
Monument Lance Corporal Henry Eric Harden.
---------------------------------------------------

De gedenksteen voor de Engelse hospik Henry Eric Harden - die in januari 1945 sneuvelde en in Nederweert ligt begraven - werd in 1963 onthuld aan de Linnerweg tussen Maasbracht en Linne. De plaquette werd in 2007 vervangen.
Heldendaad van een hospik in Maasbracht

Ingemetseld in een muurtje op de Linnerweg over de Vlootbeek wordt Henry Eric Harden op een gedenksteen herdacht. Wie er snel voorbij komt, mist de plaquette. Eigenlijk verdient Harden een meer prominente plek. In de nacht van 23 op 24 januari 1945 riskeert de dan 32-jarige Brit in het gebied rond de Vlootbeek tenslotte zijn leven voor anderen.

De Engelsen trekken in de wijk Station, aan de rand van Maasbracht, ten aanval. Via de Stationsweg rukken ze op richting de Rijksweg, waar de Duitsers zich verdedigen. Het is een soort laatste stuiptrekking van de bijna verslagen Duitsers. Enkelen van hen hebben zich verschanst in het hoekhuis waar nu café De Statie ligt.

Jac. Linssen (87) - die onder meer een oorlogsroman schreef en de oorlog als jonge vent meemaakte - is geëvacueerd naar de betreffende woning. Met zeven anderen moet hij tijdens de koude winternacht in de kelder van het huis schuilen. "Jetzt geht's los, zeiden de Duitsers. Toen we beneden zaten, kwamen enkele jonge Duitse soldaten bij ons zitten. Zestien, zeventien jaar; ouder waren ze niet. Besmeurd met slijk, de angst in hun ogen. Ze wilden niet vechten, maar de commandant riep hun toch naar boven. Die jongens waren als de dood voor wat komen ging.”

Buiten wordt heftig gevochten. "Man-tot-mangevechten waren het”, blikt Linssen terug. Vanuit het raam van het hoekhuis bestoken de Duitsers de Engelsen onder meer met mitrailleurs en karabijnen, hetzelfde gebeurt vanuit de Linnermolen enkele honderden meters verderop. Tientallen Britse mariniers en commando's sneuvelen, sommigen raken gewond.

Hospik Harden sleept op de Stationsweg twee gewonde kameraden uit de vuurlinie. Eentje overleeft, de tweede bezwijkt aan zijn verwondingen. In een derde poging een maat te redden, wordt Harden zelf getroffen door een kogel. Boer Jan Vossen sleept hem nog wel naar binnen, maar Harden redt het niet.

De volgende ochtend zijn de Duitsers weg. Linssen komt voorzichtig naar buiten. Het eerste wat hij ziet, zijn twee Britse soldaten. Hangend uit een jeep, dood. Het is stil op straat. Maasbracht is bevrijd. Met dank aan Harden en co. Linssen: "Harden heeft in onmogelijk winters weer, met een dik pak sneeuw en vijftien graden vorst, anderen gered met gevaar voor eigen leven. Daar was veel moed voor nodig.”



De brug op de Linnerweg tussen Maasbracht-Beek en Linne.


Gedenkteken op de brug.


Close Up van zijn gezicht.


De gedenkplaat, in het Nederlands, aan de andere kant van de brug.


Het graf van Lcpl. Henry Harden, postuum drager van het Victoria Cross (Foto in 2005 gemaakt.)


Dit was al weer mijn 3e verslag, ik hoop dat jullie het weer intersant vonden!
Waar mijn volgend verslag overgaat, dat is een verrassing!

Groetjes Stefan.

[Richard1976]

Van waaruit heb je deze informatie (over Eric Harden) als ik vragen mag?

[Stefan]

Ik heb je een PB bericht gestuurd, met de informatie bronnen.