Laatste Belgische WW1 strijder overleden

[Magneet]

Het is wel niet waar het verhaal van origine overgaat maar toch : hij is overleden :

Brichard genoot nog dagelijks van het leven

Donderdag 8 juli, CHARTRES - Plotseling, ja toch wel degelijk plotseling, was hij er niet meer. Emile Brichard, tot vandaag de oudste nog levende Tourrenner, is overleden. De Waal, uit het kleine Villers-Potiers, werd 104 jaar. En zeven maanden. Hoewel breekbaar had hij de laatste weken diverse journalisten ontvangen. Deze krant was maandag de laatste.

Emile Brichard, de oudste tourrenner, is overleden
(Foto GPD)

Brichard had die middag ruim een half uur rustig zijn verhaal gedaan, wilde eigenlijk geen afscheid nemen van het gejaagde bezoek. Hij schuifelde, na de lunch, traag door de kamer, maar klaagde niet over vermoeidheid, over pijntjes. „Ik eet goed, slaap elke nacht prima. Ik kan nog dagelijks genieten van het leven, wil hier nog wel even blijven.” Hij vertelde vol trots over het verleden, maar was ook van het heden nog op de hoogte. De krant las hij nog dagelijks, zonder bril. Brichard, wél broodmager en iets hardhorend, gaf geen enkel teken van geheugenverlies. Hij wilde zijn verhaal kwijt. Want Brichard had een verhaal; hij was de oudste nog levende Tourrenner. Tot zijn plotselinge dood.
Pas afgelopen winter was het Tourverleden van Brichard bekend geworden. Toen de Waal in zijn eigen land werd geëerd als de oudste nog levende ex-strijder uit de Eerste Wereldoorlog had hij het verteld. In 1926 was hij van start gegaan in La Grande Boucle. Op voorspraak van zijn streekgenoot Adelin Benoît had hij een contractje gekregen bij de Alycon-ploeg en startte hij als helper in de Tour. Hand- en spandiensten kon Brichard echter nooit verlenen. In de eerste rit, van Evian naar Mulhouse, reed hij zes banden kapot. Op de velgen probeerde hij de Zwitserse bergen te bedwingen, maar het bleek een kansloze missie. Al na één dag was Brichard Tourrenner af. „Ik heb me er 75 jaar voor geschaamd, durfde er niet over te beginnen”, vertelde Brichard maandag nog.
Maar met de Tourstart in Wallonië was Brichards verhaal interessant geworden. Dat besefte hij zelf ook wel. Al sprak hij liever over de Eerste Wereldoorlog. Als 15-jarige knul vluchtte hij met zijn ouders en vier broers en zussen lopend vanuit Wallonië richting Nederland, om vanuit Zeeland de oversteek naar Engeland te maken. In Wolverhampton maakte hij soldatenlaarzen, op het hoogtepunt van de oorlog keerde hij terug naar het vasteland om in een Franse munitiefabriek te werken. Later die oorlog was hij ziekenbroeder en legde hij letterlijk duizenden doden af. Na 1914-1918 werkte Brichard in de mijnen en runde hij een likeurstokerij in Charleroi. Nadat de Waal in 1929 stopte met wielrennen ging hij nooit meer naar een wielerwedstrijd kijken. „Het is niet meer het fietsen van vroeger. Toen moesten we nog echt stampen op de trappers, tegenwoordig gaat het met dat mooie materiaal allemaal als vanzelf.” De Tour volgde hij nog wel, op televisie. Zonder bril. Tot vandaag.


bron : http://www.eindhovensdagblad.nl ( besloten stuk )

[Peter M]

Hoeveel zijn er nu nog over in de ganse wereld?

[Magneet]

dat zullen er nog maar enkelen zijn denk ik

[Magneet]

mm ik lees net dat hier oudst levende staat maar in de krant zelf stond laatst :{

[ironmarc]

R.I.P.

[Dr_Flash]

Hoeveel zijn er nu nog over in de ganse wereld?

Ik begreep nog enkele tientallen. Maar wat ik weet, weet ik van Anzac16, wellicht kan hij er meer over vertellen

[Bob Marien]

Nu is er nog maar één ...
'Het Laatste Nieuws' van 10/11 juli 2004...

[Die andere Timo]

Er staat dat Brichard de oudste nog levende ex-strijder uit de Eerste Wereldoorlog was, niet dat hij de laatste nog levende ex-strijder uit de Eerste Wereldoorlog was (zoals de titel boven deze thread suggereerde).