Alfred (6 jaar) werd op 22 februari 1941 tijdens Aktion T4 vermoord in het kinderdagverblijf "Am Spiegelgrund''
Zijn moeder had alles in het werk gesteld om hem te redden, ze schreef brieven, riep andere ouders van gehandicapten kinderen op dit ook te doen, en reisde uiteindelijk
naar Berlijn om daar in een persoonlijk gesprek met Herbert Linden, een hoge ambtenaar van het ministerie van binnenlandse zaken, voor het leven van haar zoon te pleitten.
Dit mocht allemaal niet baten wel werd haar beloofd dat de dood snel en pijnloos zou zijn, als officiële doodsoorzaak longontsteking genoteerd in werkelijk was dit een dodelijke injectie.
Anna Wödl en haar zoon Alfred
De moord op gehandicapten in het Derde Rijk startte officieel in september 1941 maar was onofficieel al eerder dat jaar begonnen.
Een van de eerste slachtoffers was Gerhard Kretschmar en deze vond plaats op verzoek van zijn ouders.
Richard Kretschmar en Lina Kretschmar kregen op 20 februari 1939 een zoon die lichamelijk en geestelijk gehandicapt was, euthanasie was in Duitsland verboden en daarom schreven de ouders een brief aan Hitler met het verzoek een einde aan het leven van hun zoon te mogen maken.
Hitler stuurde zijn lijfarts Karl Brandt voor een medisch onderzoek, Brandt deed dit samen met Dr. Werner Catel en kwamen tot de conclusie dat de kwaliteit van leven voor de baby minimaal zou worden dat euthanasie op zijn plaats zou zijn, deze werd 25 juli 1939 uitgevoerd.
Toch zijn niet alle historici overtuigt van de echtheid van bovenstaande brief, hij zou, volgens kritische schrijvers, verzonnen zijn door de verdediging tijdens de Neurenberger processen in een poging te doen lijken of T4 een verzoek uit de bevolking was.
In de periode 1939-1945 werden tussen de 250.000 en 300.000 gehandicapten vermoord in zogenaamde euthanasie centra verspreid over heel Duitsland en Oostenrijk
Een overzichtskaart van de verschillende centra
Met 18.000 doden was Hartheim (Oostenrijk) de meest "effectieve"
Afgelopen september bezocht ik het kasteel dat nu een Lern- und Gedenkort is.
Schloss Hartheim was al vanaf 1900 in gebruik als psychiatrisch ziekenhuis en een dependance is dat nog steeds.
Na een verbouwing werd het slot in mei 1940 als euthanasie-centrum in gebruik genomen.
Een toen & nu 1940-2013
Vanuit inrichtingen verspreid over heel Oostenrijk werden de gehandicapten met bussen aangevoerd en werden via een aan het slot
gebouwde garage naar binnen geleid, deze garage werd gebouwd om de operatie verborgen te houden voor de dorpsbewoners.
De garage is afgebroken maar een op de plaats is een soort reconstructie gemaakt, in de glazen wanden staan de namen van de slachtoffers.
Via de garage kwamen de slachtoffers in de uitkleed ruimte.
Ook hier de namen van slachtoffers.
In de kamer er naast vond de vergassing plaats.
Al in 1944 werd deze gaskamer verwijderd en de ruimte weer als kamer ingericht.
Naast de gaskamer zat het crematorium, ook deze is in 1944 ontmanteld in een poging de sporen uit te wissen.
Het crematorium werkte dag & nacht, deze foto, rook uit de schoorsteen, werd gemaakt door een dorpsbewoner.
De binnenplaats van het slot
Deze toen & nu maakte ik op de binnenplaats, een deel van het (keuken) personeel poseert voor de foto in 1940 of 1941
De man links is Kurt Franz hier nog als kok later werk hij zich op in de organisatie en uiteindelijk wordt hij, via diverse functies, kampcommandant in Treblinka
In 1965 krijgt hij tijdens de Treblinka processen levenslang maar wordt in 1993 vrijgelaten, in 1998 overlijd hij.
Op de binnenplaats diverse herdenking-maquetes.
Het slot is ingericht als museum met diverse zalen die ieder een thema behandelen.
Boeken over rassenkunde en medische instrumenten uit die periode.
Brieven en foto's van het personeel.
Uiteraard werd "vergassing" niet als officiële doodsoorzaak opgegeven, in de overlijdingsacte stond een ziekte, bijvoorbeeld longontsteking.
De ouders kregen een urn thuis gestuurd met een brief waarin (een verzonnen) ziekte werd opgegeven als verklaring voor het overlijden.
Bodemvondsten en achtergebleven potjes, brillen e.d.
Dossiers
In een van de zalen is een propagandafilm te zien waarmee het nut van euthanasie aan de Duitse bevolking
duidelijk gemaakt werd.
De Duitse propaganda gebruikte kostenbesparing en ras behoud als argumenten om de Duitse bevolking klaar te stomen voor het verwijderen van gehandicapten uit de samenleving al werd er het vermoorden natuurlijk niet openlijk genoemd.
In de tuin werden na de oorlog menselijke resten gevonden, deze zijn op deze plaats herbegraven.
Schuin tegenover de begraafplaats maakte ik deze toen & nu
Op de foto te zien Christian Wirth één van de belangrijkste uitvoerders van het euthanasieprogramma
Het euthanasie programma lekt steeds meer uit naar de Duitse bevolking en er deze begon zich te verzetten, de brieven stroomden
binnen bij Hitlers Rijkskanselarij
Het was uiteindelijk kardinaal August von Galen die er op 3 augustus 1941 voor zorgde dat het T4 project officieel door Hitler werd gestopt.
In de kerk van Münster vroeg von Galen aandacht voor de moord op gehandicapten en sprak er zijn afschuw over uit, zijn preek werd door heel Duitsland verspreid en later als pamflet door de RAF uitgegooid boven Duitse steden, Hitler had de bevolking hard nodig voor de inval in Rusland vreesde onrust en staakte de euthanasie.
Kardinaal von Galen kreeg huisarrest en overleefde de oorlog, ondanks het officiële einde van Aktion T4 gingen veel artsen in het diepste geheim verder.
Een deel van de artsen werd tijdens Nürnberger Ärzteprozess veroordeeld tot straffen
variërend van gevangenisstraffen tot de doodstraf.
Het grootse deel van de medewerkers was onvindbaar of kon door een gebrek aan bewijs niet veroordeeld worden.
DE NAAM
Aktion T4 heeft zijn naam te danken aan het hoofdkwartier aan de Tiergartenstraße 4 in Berlijn.
Hier stond de villa van waaruit de operatie geleid werd, T4 was daar een afkorting van, de villa is verdwenen en er is slechts een foto van.
Ik bezocht de Tiergartenstraße in 2010 en maakte deze foto's
Op de plaats van de villa staat nu dit informatiepaneel.
Ik zet regelmatig toen & nu foto's en reisfoto's op Facebook
Meld je aan
https://www.facebook.com/koos.winkelman
