Breendonk is een Belgisch fort bij Willebroek, op circa 20 kilometer ten zuiden van Antwerpen. Het werd tijdens de Tweede Wereldoorlog door de nazi's gebruikt als concentratiekamp, hoewel het kamp nooit officieel door de Duitsers bestempeld werd als Konzentrationslager. Het werd gebruikt als werkkamp en als doorgangskamp. Het is het enige dergelijke kamp in West-Europa dat volledig intact is gebleven. Dit kamp is voor België een belangrijk gedenkteken geworden aan de oorlog en werd ingericht als "Nationaal Gedenkteken van het Fort van Breendonk". Het eerste transport vanuit Breendonk vond plaats op 22 september 1941 en ging naar Neuengamme bij Hamburg.
Hieronder volgt een door mij gemaakte fotoreportage van dit kamp:
De ingang van het kamp.
De woorden zeggen genoeg..
De lange, koude en vochtige gangen van het kamp zorgen voor rillingen over je lijf.
Muurschildering in het casino van de SS. Het casino is overdag een rechtszaal en s'avonds de thuisbasis voor feestende SS'ers.
De barakken waar de gevangenen in verbleven.
De cellen waar sommige gevangenen in verbleven.
Hierboven zie je de folteringskamer. Foltering speelde ook een grote rol binnen het kamp. Men gebruikte ook duimschroeven en vingerklemmen, hoofdklemmen met ijzeren bollen, elektrocutie op de genitaliën, brandende sigarettenpeuken of roodgloeiende ijzeren poken. Ten minste 98 mensen stierven door ontbering of foltering.
De wc's in het kamp waren simpele Franse toiletten.
De douche's in het kamp. De SS-bewakers van het kamp vonden het een genot om de douche van ijskoud water tot kokend heet water te voorzien.
De fusilleer palen waar de gevangenen aan vast werden gebonden.
De galg waar de gevangenen aan op werden gehangen. De Duitsers hadden de galg voorzien van een extra dikke strop zodat de gevangenen een nog langzamere dood tegemoet gingen.
Een van de wachttorens van het kamp.
Een veewagon waar de gevangen in werden vervoerd naar andere kampen.
En zo kwam ik aan het einde van een indrukwekkend en interessant bezoek aan kamp Breendonk.
Het is zeker de moeite waard om het kamp te bezoeken. Bijna alles is nog intact en in de staat van 70 jaar geleden.
Ik hoop in de toekomst nog meer van dit soort uitstapjes te maken. En de foto's daarvan ga ik zeker delen met jullie.
