Ik ben nog jong inderdaad, maar ik heb wel degelijk ooit met verschillende overlevenden gesproken uit de Tweede Wereldoorlog. Waaronder ook verschillende valschermjagers die hier vochten in 1944. Valschermjagers die nooit of te nimmer bij de SS wilde en die me zot verklaarde toen ik ze de vraag stelde. Zij weigerde om dienst te nemen bij de SS reeds in 1940. Zij noemde zichzelf soldaten en geen politieke soldaten. Maar dat even terzijde, ik haal je even bronnen aan die je kan controleren. En even tussen ons gezegd en gezwegen, je lijkt me ook de leeftijd niet te hebben om er zelf bij geweest te zijn.
Christopher Ailsby haalt in zijn boek De geschiedenis van de Waffen SS het volgende aan: "Er werden ook zuiveringsprogramma's uitgevoerd met als resultaat dat tussen 1933 en 1935 rond zestigduizend man uit de SS werden gezet. Men werd eruit gezet als men "Joods bloed" had of crimineel, homoseksueel, alcoholist of beroepsmatig werkloos was. Er werden strikte toelatingseisen gehanteerd: raszuiverheid, fysieke fitheid, een bepaalde lengte en geen strafblad." Met andere woorden: je moest toen al raszuiver zijn. Toen werden er al zogenaamde "asociale" elementen geweigerd uit de zogenaamde elite. Maar ook toen al wisten verschillende mensen wat de ware aard van de SS zou zijn, het duistere kantje lag hen niet. Daarom heb ik bijzonder veel begrip voor de oude valschermjagers die liever bij de Luftwaffe gingen en veel argwaan koesterde ten opzichte van deze zogenaamde elite.
Even een SS'er aan het woord laten: "Ik wilde onder geen beding terug naar de gevechtstroepen om dan weer, in plaats van op mijn brandschone, extra lichte maatlaarzen op dikke tapijten te lopen, met zware soldatenkistjes door de modder te moeten baggeren. Nee. De gedachte aan het front maakte het me gemakkelijk om precies te voldoen aan de verwachtingen die aan deze functie verbonden waren: iemand die geen problemen maakte. Ik was niet graag soldaat. Rangen en bevorderingen zeiden met niet veel."
Naar De laatste getuige, Rochus Misch nota bene de radiotelegrafist van Adolf Hitler.
En zelfs dan nog! Dan nog zijn er nog Duitsers die maar al te goed beseften waarmee ze bezig waren of wat er aan het gebeuren was en tenminste een poging deden om het verschil te maken. Dan denk ik aan Wim Hosenfield, lid van de Wehrmacht SA en NSDAP. Of misschien zelfs de SS'er Kurt Gerstein nota bene de uitvinder van het Zyklon B gas! Het was hij die een poging heeft gedaan om via het Vaticaan de geallieerden op de hoogte te brengen van de Holocaust. Met andere woorden: "We wilden dit niet." Wat je hoorde aan het einde van de oorlog gaat zeker niet op voor alle Duitsers, zelfs niet voor alle SS'ers of leden van de NSDAP. Even verder gaan: Goldston haalt in zijn boek "Nazi-Duitsland" aan dat verschillende Duitse ouders hun kinderen liever naar een gewone school stuurde en niet naar een school die onder toezicht stond van de SS of eender andere Nazi organisatie. (En dat trouwens in de jaren 30 reeds!) Tijdens de bezetting richtte de SS hier zelfs zo een school op die diende om een nieuwe elite te kweken. Maar deze school kwam nooit echt van de grond. Waarom niet? Mensen dachten na voor ze hun kinderen naar hier stuurden, mensen waren kritisch. (Zie de SS school van Kwatrecht, een aflevering van Publiek Geheim
https://www.youtube.com/watch?v=5gMjS_-gSmo )
Als deze mensen even konden nadenken waarmee ze bezig waren, als zelfs de radiotelegrafist van Hitler (Misch is overings nooit veroordeeld wegens misdaden in de holocaust) de mogelijkheid had en het gezonde verstand hadden om ver weg te blijven van de vreselijke feiten die de SS pleegde waarom had onze 93 jarige dat dan niet? Waarom kon deze man die in tijd niet even nadenken voor hij dienst nam bij uitgerekend de SS? Omdat hij niet opgeleid was? En wat jouw vergelijking van "Mein Kampf" betreft: een antiquair die een boek verkoopt is nog wel even iets anders als deel nemen aan een genocide, of moeten we daar geen onderscheid in maken?