Wat verbaast mij nog?
- Arjen
- Lid
- Berichten: 2451
- Lid geworden op: 25 okt 2002, 01:35
- Contacteer:
Wat verbaast mij nog?
Het is werkelijk niet te geloven hoe de wereld soms werkt.
Het is werkelijk onvoorstelbaar hoe er met ons gespeeld wordt.
Het is werkelijk schaamteloos hoe WE met elkaar omspringen.
Het is werkelijk ongeloofelijk om te zien hoe de mooiste idealen verkracht worden.
Het is werkelijk afschuwelijk om te zien hoe we elkaar toetakelen.
De laatste gebeurtenissen zijn ook weer afschuwelijk.
Ik weet niet waar ik me drukker om moet maken; de herverkiezing van George W. Bush
of de laffe moord op Theo van Gogh.
Alhoewel het feitelijk hetzelfde onderwerp is had ik toch echt het idee
dat ik er eentje moest kiezen om me druk over te maken. Misschien wel omdat
ik mij verschrikkelijk machteloos voel over beide situaties en zie dat het beide het
begin is van nog meer vreselijks.
Ik geloof niet dat de mensen die op George W. Bush gestemd hebben dit uit enige
positive motivatie gedaan hebben. Zo geloof ik ook niet dat er enige positieve motivatie
achter de moord op Theo van Gogh schuil gaat.
Beide feiten zijn geboren uit onwetendheid wat de toekomst zal brengen of waar onze huidige
koers zal eindigen. Beide hebben dezelfde kenmerken van het proberen te beperken van
de mogelijke gevolgen van onze daden en woorden uit het verleden.
Beide zijn gebrandmerkt door angst.
Ik denk dat waar ik mij zo druk om maak is dat ik nog nooit uitingen van angst
een positief vervolg heb zien krijgen.
Ik denk dat waar ik mij zo druk om maak is dat ik nog nooit vergevingsloosheid
situaties heb zien verbeteren.
Ik denk dat waar ik mij zo druk om maak is dat angst angst in de hand werkt.
Ik denk dat waar ik mij zo druk om maak is dat een uiting van angst vraagt om een
reactie uit angst.
Ik denk dat waar ik mij zo druk om maak is dat we met zijn allen in een spiraal
van angst terecht zijn gekomen waar geen uitweg uit lijkt.
Het enige wat ik de laatste jaren op het nieuws zie is mensen die op elkaar reageren
en bang zijn zelf tekort gedaan te worden.
Het trieste is dat driekwart van de wereld hier ook een reden voor heeft. Zijn het
niet altijd de bewindslieden die organiseren hoe wij met alles omgaan?
Zo zijn het ook de bewindslieden die uitmaken wie wat krijgt.
Zo hebben WE in Irak gezien dat mensen Saddam bleven steunen uit angst afvallig te zijn.
Zo hebben WE in Amerika gezien dat mensen voor een agressieve leiding kiezen uit angst om
het slachtoffer van agressie te zijn.
Zo zien WE hier dat we steeds rechtser gaan denken uit angst voor rechtse moslim groeperingen.
Het ergste is dat elke reactie uit angst weer een escalatie van angst voor elkaar krijgt.
Het lijkt wel alsof er geen stoppen meer is aan de haat en aan de pijn.
Voor mij is het nog het vreemdst om dit alles met lede ogen aan te kijken en te weten dat
het niet uitmaakt wat ik zeg en dat het niet uitmaakt hoe ik het ook probeer.
Ik kan het niet voor elkaar krijgen te veranderen waarom mensen doen wat mensen doen.
Ik merk het in mijn eigen leven: hoe meer ik mensen vergeef hoe meer ik het ondergeschoven
kind zal zijn. Zo ook in de politiek : hoe meer je over je kant laat gaan hoe meer een verbaal
agressief persoon op de voorgrond komt. Ik weet niet waarom WE denken dat domineren en
controleren positief kan zijn. Het wordt immers uit angst geboren.
Ik weet niet waarom we denken dat een gedomineerde situatie een positieve situatie is.
Dominatie sluit liefde immers uit.
Ik zie eigenlijk maar een oplossing: WE moeten leren dat we slechts van elkaar hoeven houden om
voorbij deze situattie te komen voordat WE ons eigen graf hebben gegraven.
WE moeten leren dat WE slechts echt iets kunnen bereiken wanneer WE handelen met hoop in ons
hart in plaats van angst.
WE moeten leren om die haat te vervangen voor liefde.
Want anders maken WE elkaar kapot.
Ik vraag me wel eens af waar ik nog van sta te kijken in de wereld; want ondanks mijn
idealistische inslag en optimisme ben ik veranderd in een cynist en doomdenker.
Als ik zie hoe WE de wereld om ons heen kapot maken op meer manieren dan ik kan opnoemen.
Als ik zie hoe WE verstandhoudingen met elkaar kapot laten gaan op meer manieren dan ik kan bedenken.
Als ik zie hoe WE geloof verkrachten op meer manieren dan de ware gelovigen konden voorzien.
Als ik zie hoe WE onze angsten ons handelen laten bepalen en onze hoop voor ons houden.
Eigenlijk zal niets MIJ meer verbazen dan een positieve wending in dit geheel.
Het is werkelijk onvoorstelbaar hoe er met ons gespeeld wordt.
Het is werkelijk schaamteloos hoe WE met elkaar omspringen.
Het is werkelijk ongeloofelijk om te zien hoe de mooiste idealen verkracht worden.
Het is werkelijk afschuwelijk om te zien hoe we elkaar toetakelen.
De laatste gebeurtenissen zijn ook weer afschuwelijk.
Ik weet niet waar ik me drukker om moet maken; de herverkiezing van George W. Bush
of de laffe moord op Theo van Gogh.
Alhoewel het feitelijk hetzelfde onderwerp is had ik toch echt het idee
dat ik er eentje moest kiezen om me druk over te maken. Misschien wel omdat
ik mij verschrikkelijk machteloos voel over beide situaties en zie dat het beide het
begin is van nog meer vreselijks.
Ik geloof niet dat de mensen die op George W. Bush gestemd hebben dit uit enige
positive motivatie gedaan hebben. Zo geloof ik ook niet dat er enige positieve motivatie
achter de moord op Theo van Gogh schuil gaat.
Beide feiten zijn geboren uit onwetendheid wat de toekomst zal brengen of waar onze huidige
koers zal eindigen. Beide hebben dezelfde kenmerken van het proberen te beperken van
de mogelijke gevolgen van onze daden en woorden uit het verleden.
Beide zijn gebrandmerkt door angst.
Ik denk dat waar ik mij zo druk om maak is dat ik nog nooit uitingen van angst
een positief vervolg heb zien krijgen.
Ik denk dat waar ik mij zo druk om maak is dat ik nog nooit vergevingsloosheid
situaties heb zien verbeteren.
Ik denk dat waar ik mij zo druk om maak is dat angst angst in de hand werkt.
Ik denk dat waar ik mij zo druk om maak is dat een uiting van angst vraagt om een
reactie uit angst.
Ik denk dat waar ik mij zo druk om maak is dat we met zijn allen in een spiraal
van angst terecht zijn gekomen waar geen uitweg uit lijkt.
Het enige wat ik de laatste jaren op het nieuws zie is mensen die op elkaar reageren
en bang zijn zelf tekort gedaan te worden.
Het trieste is dat driekwart van de wereld hier ook een reden voor heeft. Zijn het
niet altijd de bewindslieden die organiseren hoe wij met alles omgaan?
Zo zijn het ook de bewindslieden die uitmaken wie wat krijgt.
Zo hebben WE in Irak gezien dat mensen Saddam bleven steunen uit angst afvallig te zijn.
Zo hebben WE in Amerika gezien dat mensen voor een agressieve leiding kiezen uit angst om
het slachtoffer van agressie te zijn.
Zo zien WE hier dat we steeds rechtser gaan denken uit angst voor rechtse moslim groeperingen.
Het ergste is dat elke reactie uit angst weer een escalatie van angst voor elkaar krijgt.
Het lijkt wel alsof er geen stoppen meer is aan de haat en aan de pijn.
Voor mij is het nog het vreemdst om dit alles met lede ogen aan te kijken en te weten dat
het niet uitmaakt wat ik zeg en dat het niet uitmaakt hoe ik het ook probeer.
Ik kan het niet voor elkaar krijgen te veranderen waarom mensen doen wat mensen doen.
Ik merk het in mijn eigen leven: hoe meer ik mensen vergeef hoe meer ik het ondergeschoven
kind zal zijn. Zo ook in de politiek : hoe meer je over je kant laat gaan hoe meer een verbaal
agressief persoon op de voorgrond komt. Ik weet niet waarom WE denken dat domineren en
controleren positief kan zijn. Het wordt immers uit angst geboren.
Ik weet niet waarom we denken dat een gedomineerde situatie een positieve situatie is.
Dominatie sluit liefde immers uit.
Ik zie eigenlijk maar een oplossing: WE moeten leren dat we slechts van elkaar hoeven houden om
voorbij deze situattie te komen voordat WE ons eigen graf hebben gegraven.
WE moeten leren dat WE slechts echt iets kunnen bereiken wanneer WE handelen met hoop in ons
hart in plaats van angst.
WE moeten leren om die haat te vervangen voor liefde.
Want anders maken WE elkaar kapot.
Ik vraag me wel eens af waar ik nog van sta te kijken in de wereld; want ondanks mijn
idealistische inslag en optimisme ben ik veranderd in een cynist en doomdenker.
Als ik zie hoe WE de wereld om ons heen kapot maken op meer manieren dan ik kan opnoemen.
Als ik zie hoe WE verstandhoudingen met elkaar kapot laten gaan op meer manieren dan ik kan bedenken.
Als ik zie hoe WE geloof verkrachten op meer manieren dan de ware gelovigen konden voorzien.
Als ik zie hoe WE onze angsten ons handelen laten bepalen en onze hoop voor ons houden.
Eigenlijk zal niets MIJ meer verbazen dan een positieve wending in dit geheel.
Meester Zhuang's repliek op de vraag om minister te worden:
"Scheer je weg! Ik geef er de voorkeur aan om in mijn modderpoel te blijven spelen, in plaats van me door een potentaat in het gareel te laten slaan! Nooit van mijn leven zal ik een ambt aanvaarden, Maar altijd fijn blijven doen waar ik zin in heb."
http://odeon.xs4all.nl/
"Scheer je weg! Ik geef er de voorkeur aan om in mijn modderpoel te blijven spelen, in plaats van me door een potentaat in het gareel te laten slaan! Nooit van mijn leven zal ik een ambt aanvaarden, Maar altijd fijn blijven doen waar ik zin in heb."
http://odeon.xs4all.nl/
- Peter M
- Lid
- Berichten: 6271
- Lid geworden op: 15 okt 2003, 18:09
Goede oplossingen. Echter: diep nadenken over dit soort zaken wordt steeds minder aantrekkelijk, wegens kans op verlies van optimisme/geluk. Geen motivatie tot diep nadenken betekent meteen dat deze oplossingen er nooit zullen komen.Ik zie eigenlijk maar een oplossing: WE moeten leren dat we slechts van elkaar hoeven houden om
voorbij deze situattie te komen voordat WE ons eigen graf hebben gegraven.
WE moeten leren dat WE slechts echt iets kunnen bereiken wanneer WE handelen met hoop in ons
hart in plaats van angst.
WE moeten leren om die haat te vervangen voor liefde.
Want anders maken WE elkaar kapot.
- Arjen
- Lid
- Berichten: 2451
- Lid geworden op: 25 okt 2002, 01:35
- Contacteer:
helaas maar al te waar.antwerpx schreef:
Goede oplossingen. Echter: diep nadenken over dit soort zaken wordt steeds minder aantrekkelijk, wegens kans op verlies van optimisme/geluk. Geen motivatie tot diep nadenken betekent meteen dat deze oplossingen er nooit zullen komen.
Aan de andere kant is het ook zo dat als je niet nadenkt en alleen je hart volgt je feitelijk geen pijn zult ervaren op deze schaal en dus ook geen oplossing nodig hebt.
Oh en ps:
Bob..ik benMAF
niet benIDIOOT
rare jongens die bob
Meester Zhuang's repliek op de vraag om minister te worden:
"Scheer je weg! Ik geef er de voorkeur aan om in mijn modderpoel te blijven spelen, in plaats van me door een potentaat in het gareel te laten slaan! Nooit van mijn leven zal ik een ambt aanvaarden, Maar altijd fijn blijven doen waar ik zin in heb."
http://odeon.xs4all.nl/
"Scheer je weg! Ik geef er de voorkeur aan om in mijn modderpoel te blijven spelen, in plaats van me door een potentaat in het gareel te laten slaan! Nooit van mijn leven zal ik een ambt aanvaarden, Maar altijd fijn blijven doen waar ik zin in heb."
http://odeon.xs4all.nl/
-
- Lid
- Berichten: 176
- Lid geworden op: 17 jul 2004, 16:33
Toen ik het nieuws van de herverkiezing vernam was ik in dolgelukkig, anders gaven we enkel de terroristen hun zin.
Toen ik het nieuws van Theo Van Gogh vernam was ik razend en zinde ik op wraak, ook mijn vrienden dachten er zo over, vooral omdat onze idealen identiek zijn met die van Van Gogh. Moeten we nu al met angst over straat lopen als we ons land willen verdedigen...
Toen ik het nieuws van Theo Van Gogh vernam was ik razend en zinde ik op wraak, ook mijn vrienden dachten er zo over, vooral omdat onze idealen identiek zijn met die van Van Gogh. Moeten we nu al met angst over straat lopen als we ons land willen verdedigen...
-
- Lid
- Berichten: 3145
- Lid geworden op: 31 aug 2004, 19:09
Dus jij vindt ook alle Islamieten schapenneukers? En dan moet ik mijn meningterugnemen..Veteraan schreef:Toen ik het nieuws van de herverkiezing vernam was ik in dolgelukkig, anders gaven we enkel de terroristen hun zin.
Toen ik het nieuws van Theo Van Gogh vernam was ik razend en zinde ik op wraak, ook mijn vrienden dachten er zo over, vooral omdat onze idealen identiek zijn met die van Van Gogh. Moeten we nu al met angst over straat lopen als we ons land willen verdedigen...
- Arjen
- Lid
- Berichten: 2451
- Lid geworden op: 25 okt 2002, 01:35
- Contacteer:
779 schreef:Waarom.. er staan een aantal uitspraken in die gewoon nergens op slaan.. over Bush o.a. Gewoon extreem rechtse uitlatingen vind ik dit.
Meester Zhuang's repliek op de vraag om minister te worden:
"Scheer je weg! Ik geef er de voorkeur aan om in mijn modderpoel te blijven spelen, in plaats van me door een potentaat in het gareel te laten slaan! Nooit van mijn leven zal ik een ambt aanvaarden, Maar altijd fijn blijven doen waar ik zin in heb."
http://odeon.xs4all.nl/
"Scheer je weg! Ik geef er de voorkeur aan om in mijn modderpoel te blijven spelen, in plaats van me door een potentaat in het gareel te laten slaan! Nooit van mijn leven zal ik een ambt aanvaarden, Maar altijd fijn blijven doen waar ik zin in heb."
http://odeon.xs4all.nl/
-
- Lid
- Berichten: 3145
- Lid geworden op: 31 aug 2004, 19:09
Denk ook dat we moeten leren leven met angst (terrorisme). Denk niet dat dat probleem opgelost wordt door komende eeuw.okke schreef:Ik ben het met je eens dat de wereld geregeerd wordt door angst. Ik denk dat we moeten leren de haat die door deze angst wordt opgewekt te vervangen door vertrouwen.benmaf schreef:WE moeten leren om die haat te vervangen voor liefde.