Voor de oorlog waren er misschien 100 politiek actieve indonesiers, het interesseerde de meesten niet als ze maar genoeg werk en eten hadden. Het was immers altijd al zo geweest dat ze overheerst werden, ze haddenPeter schreef:Van Mook kun je zien als een product van het verleden, het resultaat van de japanse bezetting en de tweede wereldoorlog was tweeledig:
Het idee van de blanke superioriteit bij de inwoners van Ned. Indië was vernietigd omdat de bevolking zag dat de Nederlanders het onderspit delfden tegen de "stamverwante" Japanners, het gaf de onafhankelijkheidsbewegingen morele kracht.
mm, dat ziet de jeugd van tegenwoordig dan niet meer..Arjen schreef:Partijloze politici is hoe het hoort dodo.
Vroeger waren alle politici gewoon mensen.
Je kon voor ze stemmen of niet.
In nederland is het vooral in de periode van de verzuiling tot partijen gekomen: de ene was protestants en wilde (een van de belangrijkste punten) protestantse scholen en de ander was socialist en wilde zijn kind opvoeden met het darwinisme. Zo is men zich gaan groeperen in partijen. In de periode van van Mook was het al schering en inslag om bij een patij te horen. Zo kon je snel in bekendheid groeien. Velen noemen deze ontwikkeling eenafbreuk aan de democratie omdat als je lid bent van een partij je het partij belang moet behartigen. Dit conflicteerd nog wel eens met de beste keuze voor het volk.
Achteraf bezien was van Mook iemand die realist bleek te zijn, naar mijn mening. De Nederlandse regering bestond grotendeels uit dezelfde politici als voor de tweede wereldoorlog die graag hadden gezien dat Nederlands Indië weer onder de vleugels van het moederland zou komen. Dat van Mook anders voorstelde was uiteraard tegen de heersende opinie in. ( Indië verloren, rampspoed geboren ) Ik denk dat de zgn politionele oorlogen een logisch gevolg zijn van die gedachtegang. Nogmaals: ik ben hier erg kort door de bocht, want zoals je ( de Ernstige Man ) al zegt: ingewikkelde geschiedenis maar zeer boeiend!de ernstige man schreef:Voor de oorlog waren er misschien 100 politiek actieve indonesiers, het interesseerde de meesten niet als ze maar genoeg werk en eten hadden. Het was immers altijd al zo geweest dat ze overheerst werden, ze haddenPeter schreef:Van Mook kun je zien als een product van het verleden, het resultaat van de japanse bezetting en de tweede wereldoorlog was tweeledig:
Het idee van de blanke superioriteit bij de inwoners van Ned. Indië was vernietigd omdat de bevolking zag dat de Nederlanders het onderspit delfden tegen de "stamverwante" Japanners, het gaf de onafhankelijkheidsbewegingen morele kracht.
geen behoefte aan een eigen bestuur.
In de oorlog bewees japan dat oosterlingen ook zichzelf konden besturen (ookal maakten ze er in Indonesie een potje van) bovendien werd er ontzettend veel nationalistisch gepropageerd dus na de oorlog was het eigenlijk vanzelfsprekend dat ze zich niet meer lieten commanderen door Nederlanders.
Wat er omstreden was aan Van Mook:
Hij wilde al voor de oorlog Indonesie minder afhankelijk maken van Den Haag, waardoor hij bepaald geen vrienden in Den Haag maakte.
Heel vaak behartigde hij meer de belangen van Indonesie dan die van
Nederland zelf.
Volgens sommige mensen maakte hij zich bepaald niet geliefd onder de Amerikanen.
Na de oorlog ijverde hij voor een zelfstandige staat Indonesië op federatieve grondslag. En dat maakte den Haag zo kwaad dat hij in 1948 op zeeer onaangenaamde wijze zijn ontslag kreeg aangezegd.
Ondanks al zijn verdiensten in de oorlog. Ook was niet iedereen er blij mee
dat hij in de oorlog zijn carriere maakte eerst was hij een administratief medewerker en hij werkte zich op tot luitenand-gg waarbij hij vele vooruit
racede.
Jammer dat de meesten van jullie niet veel weten over dit stuk geschiedenis het is erg ingewikkeld maar ook erg interessant!
