
Je mening en motivatie zijn me overigens wel duidelijk. Ik schreef al dat ik het de mensen die een dubbel paspoort bezitten niet zo zeer kwalijk neem als wel het feit dat die mogelijkheid destijds (geen idee wanneer dit ingesteld is) is goedgekeurd. Volgens mij geldt de mogelijkheid tot het voeren van twee nationaliteiten niet eens in alle landen van de EU en sowieso niet bij alle NATO partners en de lidstaten van de VN om maar eens iets te noemen.
Op zich nog tot daaraan toe, maar nu praten we over landsbestuurders die beslissingen op hoog niveau moeten nemen. Er zijn zat voorbeelden te bedenken binnen de politiek waarbij een besluit van internationaal belang genomen moet worden. Hoe betrouwbaar achten bijvoorbeeld andere staten een minister of staatssecretaris die niet alleen Nederlander maar ook nog eens [.....vul maar in.....] blijkt te zijn als die belangrijke beslissing het voormalige vaderland van die minister aangaat? Wanneer daarover internationaal ook maar een fractie van wantrouwen ontstaat, dan staan we met zijn allen mooi te kijk met onze zogenaamd vrije opvattingen. Zou een Nederlands/Turkse minister van Buitenlandse Zaken de Kamer werkelijk volledig informeren, wanneer er een debat zou plaatsvinden om tot een Nederlands standpunt te komen over het al dan niet toelaten van Turkije tot de EU, over de binnenlandse problematiek die Turkije heeft m.b.t. de grote hoeveelheid illegale vreemdelingen uit o.a. Albanie, om maar eens iets te noemen? Als daar maar de geringste twijfel over ontstaat, dan heb je al een probleem.
Er zijn wel meer dingen die een minister of staatssecretaris in zijn/haar positie niet kan doen, dingen die mensen zoals jij en ik wel gewoon kunnen doen, zonder dat daar ook maar iemand van wakker ligt. Hoge bomen vangen nu eenmaal veel wind en om die wind af te zwakken zal men consessies moeten doen. Kiezen of kabelen dus.