Dit is het allerlaatste wat ik er over zeg: Met mijn methode is niks mis. Dat de kinderen zich geen moer interesseren is absoluut niet waar. Alle klassen die ik tot nu toe heb gehad vragen in het begin van de brugklas al wanneer ze het over de Tweede Wereldoorlog gaan hebben. Je ziet de teleurstelling op hun gezichten als ik zeg dat het pas in 2 mavo of 3 havo is.
Het beeld wat nu geschetst wordt is absoluut niet de waarheid. Het lijkt wel alsof ik marcherend door de klas ben gegaan met een helm op mijn hoofd. In andere reacties van mij kunnen jullie precies lezen wat er is gebeurd en dat ga ik nu niet herhalen. Ik heb geen reacties van ouders gekregen, mijn sectiegenoten waren heel enthousiast over wat ik had gedaan en wat eigenlijk veel belangrijker is, de kinderen waren zeer enthousiast. Ik heb twee klassen drie havo, in de ene klas had ik het liedje laten horen, en toen kwamen leerlingen uit de andere klas vragen of zij dat ook alsjeblieft konden horen.
Vooral kinderen op deze leeftijd moeten enorm visueel geprikkeld worden. Als ik iets alleen mondeling uitleg zitten ze je aan te kijken of ze water zien branden. Wanneer ik plaatjes, stukjes film of fragmenten van speeches laat zien of horen komt de boodschap echt aan. Mag ik dan ook geen foto's meer laten zien waarop slachtoffers van concentratiekampen te zien zijn? Mag ik dan geen anekdotes over Napoleon vertellen (toch ook verantwoordelijk voor veel doden)? Mag ik dan niet vertellen wat voor gruwelijke martelmethoden de inquisitie had?
Op dit moment ben ik het levensverhaal van mijn opa aan het documenteren. Hij heeft 4 jaar in Buchenwald gezeten omdat hij actief lid was van de verzetsgroep "De Geuzen" in Rotterdam e.o. De dingen die hij daar heeft meegemaakt heeft hij nooit aan zijn eigen kinderen verteld en nog steeds kan ik maar een half uur met hem praten over wat er toen is gebeurd. Na een half uur is hij helemaal emotioneel kapot. Denk je dan werkelijk dat ik dan onvoorzichtig om ga met de gevoelens van anderen?
Een andere optie die gegeven is: neem ze mee naar een museum. Is zeker een goede optie die educatief zeer verantwoord is. Heb je wel eens een schoolklas gezien die verplicht naar een "stom" museum moest gaan? Jaarlijks nemen we brugklassen mee naar het museum Valkhof in Nijmegen. Gezellig en zeer leerzaam voor een klein deel van de leerlingen. De rest wil toch liever weer heel snel weg. Heel jammer.
Wanneer aan het einde van de les een groepje leerlingen blijft hangen en vragen blijft stellen en de trant van : "meneer, hoe zat het dan met...." "ik heb ergens gelezen dat.... klopt dat?", weet ik zeker dat mijn les geslaagd is. Wanneer ik tijdens een les over concentratiekampen beschrijf hoe mensen uit de trein werden geslagen en je hoort een aantal keer "oohh.... wat gemeen", dan weet ik dat het aan komt.
Ergens vind ik het gewoon beter om kort, in één les, de feiten weer te geven (oorlog, verloren in 1945, Berlijnse muur etc) omdat ik weet dat 14/15-jarigen zich voor geen moer interesseren aan het onderwerp.
Als je dit doet zullen de kinderen zich zeker niet interesseren voor geschiedenis. Leraren zijn geen machines waar af en toe wat kennis uit wordt gespuugd. En bij ons duurt een les 50 minuten. Hoe moet ik dat in 50 minuten allemaal uitleggen en er voor zorgen dat die kinderen het ook nog snappen en onthouden?
Maar ja....
Er zullen altijd mensen zijn die het niet met me eens zijn. Prima, dat houdt de discussie gaande. Maar ik doe niet meer aan de discussie mee.
(humor,niet TE serieus opnemen) 
IK BEN HIER DE BAAS!