Hieronder een herziene versie van de tekst over Ernst Röhm. Er moeten nog een paar kleine details aan gewijzigd worden (zie mijn opmerkingen onder de tekst).
ERNST RÖHM – Leider van de SA
Ernst Röhm werd geboren op 28 november 1887 in München als zoon van een oude familie van Beierse ambtenaren.
Net voor augustus 1914 kwam hij in het Duitse leger, waar hij genoot van de kameraadschap aan het front en bewees hij zich als een dappere soldaat, maar raakte uiteindelijk gewond.
Hij werd onderscheiden met het IJzeren Kruis en kreeg een medaille voor zijn verwondingen.
Na de oorlog zei hij wel eens dat hij mensen indeelde in soldaten en burgers, vrienden en vijanden en hij zei daarbij bij wijze van grap: “Omdat ik onvolwassen en slecht van aard ben, trekken oorlog en onrust mij meer aan dan een ordentelijk burgerleven”.
Zoals vele Duitse soldaten in 1918 was Ernst Röhm ontdaan door de nederlaag van het keizerlijke leger, en hij zocht troost bij een Freikorps dat in 1919 een revolutionaire regering in München afzette.
Hij gebruikte zijn militaire contacten om een wapenvoorraad aan te leggen. Deze wapens werden bewaard in de buurt van München om ingezet te worden tegen de linkse politieke groeperingen in Beieren.
Tijdens de couppoging van de NSDAP in München in 1923 voerde Röhm de groep aan die de bevelhebber van het leger in München moest aanhouden, generaal von Lossow.
De generaal gelastte Röhm echter zijn mannen weg te sturen en de trouwe kapitein volgde het bevel op.
Röhm werd veroordeeld voor zijn aandeel in de mislukte putsch, maar kwam vrijwel gelijk voorwaardelijk vrij.
Hij ging daarna een tijdje in een fabriek werken, en werd vervolgens vertegenwoordiger voor een uitgeverij. Tegelijkertijd probeerde hij de verboden SA onder de nieuwe naam Frontbann in “leven” te houden.
In 1924 kreeg hij echter een uitnodiging om in Bolivia te komen werken als militair adviseur, en hij verhuisde naar Zuid-Amerika.
Na het succes van Hitler in de verkiezingen van 14 september 1930 werd Röhm door Hitler gevraagd om de SA opnieuw te organiseren en op te leiden. Deze uitdaging sprak hem aan, en hij keerde terug naar Duitsland. Samen met zijn staf legde hij de eed van trouw af aan Hitler en in januari 1931 startte hij met zijn nieuwe taak.
In april telde de SA 170.000 leden, en aan het einde van 1933 waren dat er al meer dan 2.000.000.
Röhm was een echte revolutionair. Dit in tegenstelling tot Hitler en de meeste partijleden. Hij zag de SA niet alleen als een bende straatvechters die de bijeenkomsten van tegenstanders van de nazi’s moest verstoren, maar ook als een speerpunt van een beweging die de Duitse maatschappij zou veranderen. Zijn ideeën waren omstreden. Hij vervreemde de oude grootgrondbezitters en industriëlen van de Partij zonder oog te hebben voor het feit dat de nazi’s juist hen nodig hadden voor hun financiën.
Röhm zag de SA als het nieuwe Duitse leger, dat de Reichswehr moest vervangen, en dat zou uiteindelijk de botsing tussen Röhm en zijn oude vriend Hitler tot gevolg hebben.
Naast het feit dat hij belangrijke mensen tegen zich in het harnas joeg, was ook zijn persoonlijke levensstijl niet geliefd bij hoge leden van de Partij.
Hij was klein, had een rood gezicht en was door het vele eten en drinken veel te dik.
Boven dat was hij ook nog eens homoseksueel, wat uiteindelijk verboden zou worden in nazi-Duitsland.
Ondanks dit hield Hitler zijn affectie voor zijn oude kameraad.
Op Nieuwjaarsdag 1934 schreef Hitler hem een brief om hem te bedanken voor zijn inzet voor de Partij en voor het Duitse volk.
Toch voelde Hitler zich steeds ongemakkelijker worden onder de steeds groter wordende SA.
Op 4 juni 1934 liet hij Röhm bij zich komen en waarschuwde hem dat er geen revolutie van de SA mocht komen. Hitler verzekerde hem, dat hij absoluut geen plannen had om de SA te ontbinden.
Twee maanden na het gesprek stuurde Hitler de leden van de SA voor een maand met “verlof”, en hij verbood ze in die maand hun uniformen te dragen.
De druk van Hitler op de SA nam steeds meer toe.
Op 26 juni deed Heinrich Himmler een waarschuwing naar alle SS en SD officieren over een mogelijke revolutie van de SA. Een dag later ging Sepp Dietrich (de commandant van de SS-Leibstandarte Adolf Hitler) naar het hoofdkwartier van de Duitse Wehrmacht in Berlijn om extra wapens en voertuigen op te halen. Op 30 juni was het zover, de “Nacht van de Lange Messen”, “Bloedzuivering” of de “Röhm-zuivering” genoemd. De SS werd losgelaten op de SA en het lot van Röhm en zijn mannen was bezegeld.
Op 1 juli 1934 werd Ernst Röhm door een groep SS-ers onder leiding van Theodore Eicke in de gevangenis “Stadelheim” in München geëxecuteerd, nadat Röhm geweigerd had om in te gaan op het aanbod om zelfmoord te plegen.
bronnen:
- Hitlers Derde Rijk - Nederlandse Handels Academie - Hitlers handlangers - 2003/2004
- ...
Ik heb de tekst nagekeken op minder goed lopende zinnen. Heb ook geprobeerd reacties van anderen te verwerken in de tekst.
De volgende zaken moeten nog gewijzigd worden:
[1] - De verschillende afkortingen in de tekst moeten volgens mij nog uitleg krijgen: SA, SD, SS, NSDAP.
[2] - De chronologische volgorde van de volgende gebeurtenissen in 1934 zijn mij niet duidelijk; twee maanden na het gesprek tussen Röhm en Hitler op 1 juni wordt de SA met verplicht verlof gestuurd, terwijl één maand na dit gesprek Röhm geëxecuteerd wordt.
[3] - De Nacht van de Lange Messen wordt wel genoemd (met twee andere benamingen voor deze gebeurtenis), maar de gebeurtenis zelf wordt niet omschreven.
[4] - Er moet nog minstens één al dan niet geraadpleegd boek aan de bronnenlijst toegevoegd worden. Een boek dat interessante aanvullende informatie verschaft bijvoorbeeld.
Oja, het jaartal is inderdaad verkeerd, het moet 1934 zijn... 
Bjorn.
