Krant: Neonazi weer op vrije voeten

[IJsbrand]

Harro,

Ik geloof dat jij weinig wilt weten over hoe de wereld er voor 1940 qua regering uitzag, die bestond af en toe uit een kabinet De Geer en ook mocht Colijn af en toe voor korte tijd de leiding hebben. De Geer die deugde niet, wat je zelf ook al toe geeft. Colijn blijkt gewoon een gladjanus geweest te zijn met het verleden van een oorlogsmisdadiger, gewoon een bloedhond, lees de artikelen over hem maar eens. Een baan bij de Koninklijke Shell van Sir Henry Deterding tegen een buiten proportioneel salaris was ook al geen succes, daar hij hiervoor de capaciteiten miste.
Deze Deterding was tevens een groot financier van Hitler en zoals ik eerder al schreef hij liet voor miljoenen aan voedselpakketten en levende have naar Duitsland brengen, hij werd in 1939 met veel Nazi
eer begraven.
Tevens schnabbelde Colijn nog bij voor de oorlog, door als spion voor de Engelsen op te treden, o.a. door tekeningen van Duitse oorlogsschepen e.d. door te spelen. Dus zo onpartijdig was deze zakkenvuller niet. Ik schreef al eerder, geld is goede smeerolie. Trouwens jij schrijft dat Colijn in een Duits kamp is omgekomen, uit de verhoren door Lou de Jong van Hanns Albin Rauter blijkt, dat hij de volledige protectie van de Duitsers genoot tijdens zijn detentie. En als je de toenmalige foto's bekijkt van Hotel Gabelbach, moesten heel wat gevangenen het met minder doen. Als de dan ook nog in ogenschouw neemt dat in prinses Juliana enkele jaren voor de oorlog zich nog op de Olympische Spelen in Garmisch Partenkirchen (1936)vertoonde met haar splinternieuwe verloofde Bernhard van Lippe Biesterfeld, wiens SS verleden ook zo lang mogelijk onder de dekmantel gehouden moest worden. Op internet staan zelfs de foto's van het verlovingsfeest waar bijna de hele familie de Hitlergroet brengt.
Oh wat was Nederland toch anti-Duits.

[Harro]

Ik geloof dat jij weinig wilt weten over hoe de wereld er voor 1940 qua regering uitzag

Héél graag zelfs, waarom zou ik het je anders al vier (ah, inmiddels vijf!) pagina's lang vragen? Maar opnieuw zijn al je nieuwe insinuaties over allerhande mensen geen antwoord op die vraag. Je blijkt niet in staat een antwoord te geven op die vraag dus ik geef het op.

[IJsbrand]

Ach Harro snap je het dan nog niet? Je wilt die kneuzen die Nederland zo naar de afgrond hadden geholpen en zich minister noemden, toch geen regering noemen. De hoofdverantwoordelijken heb ik hier genoeg beschreven en degene die de bronnen grotendeels wil weten, kan op Internet genoeg vinden. Eigenlijk waren jullie voordien nog bezig met een ellenlange discussie over de holocaust. Nou het werk van meneer Colijn en zijn baas van Heutsz onder de Gordel van Smaragd mag je ook gerust een holocaust noemen maar dan geheel voor rekening van Nederland.

[Harro]

Dus omdat jij ze geen regering wil noemen wil je niet onderbouwen waarom ze in jouw ogen pro-Duits waren? Triest hoor. Kon je dat vijf pagina's terug niet vast melden dan had ik niet zo lang de hoop gehad dat er iets zinnigs uit jou zou komen. Als ik het echt wil weten dan moet ik maar op internet kijken. Wat val jij enorm tegen zeg

[IJsbrand]

Je denkt toch niet dat ik de ellenlange verhalen die op internet staan hier ga overschrijven? Zoekt en gij zult vinden.
Bij Colijn moet je niet schrikken wat voor een beestmens dit is geweest, mij te erg om het over te schrijven. Ik begrijp nu ook warom er in Nederland praktisch geen school of plein naar hem is genoemd, maar dat overkwam Abraham Kuyper uit dezelfde bloedgroep ook al.

[Harro]

Dat is allemaal bekend maar wederom totaal niet in verband met een eventuele pro-Duitse regering. Ik vraag je niet om te verduidelijken hoe Colijn zich in de Oost gedroeg maar om te verklaren waarom de Nederlandse regering in de vooroorlogse jaren pro-Duits was. Of zie jij een causaal verband tussen KNIL/Atjeh/Colijn/Nederlandse regering/Hitler? Ach, laat ook maar. Zo'n vraag is enkel jou uitnodigen tot het posten van meer onzinnige bagger.

[IJsbrand]

Onzinnige bagger? Jammer voor jou, maar voorzover ik weet staat er geen enkele leugen, bij welke persoon dan ook vermeld.
Misschien schrikken, maar als je niet wist hoe er overal gesjoemeld is kun je nog voor verrassingen komen te staan als je eens wat verder kijkt als de literatuur van Lou de Jong.

[Harro]

Ik heb het niet over leugens maar over de relevantie van de informatie die je verschaft. Die is voor de vraag die ik je al vijf pagina's lang voorleg echt nul-komma-nul. Het ontbreekt je aan het vermogen door de mist van je hersenspinsels de feitelijke vraag die ik je stel te bevatten. Pagina's lang kom je precies met meer informatie over zaken waarvan ik expliciet aangeef dat ik daar niet naar vraag omdat het geen verband houdt met datgene dat ik je vraag. Knil, atjeh, Kuyper, Colijn, allemaal heel interessant maar het heeft niets met mijn vraag aan jou te maken. Gegroet.

[Motorway]

Ach Harro snap je het dan nog niet? Je wilt die kneuzen die Nederland zo naar de afgrond hadden geholpen en zich minister noemden, toch geen regering noemen. De hoofdverantwoordelijken heb ik hier genoeg beschreven en degene die de bronnen grotendeels wil weten, kan op Internet genoeg vinden. Eigenlijk waren jullie voordien nog bezig met een ellenlange discussie over de holocaust. Nou het werk van meneer Colijn en zijn baas van Heutsz onder de Gordel van Smaragd mag je ook gerust een holocaust noemen maar dan geheel voor rekening van Nederland.

Ik heb je boven aangegeven hoe ik tot mijn standpunt ben gekomen aangaande de neutraliteit van Nederland voor de Tweede Wereldoorlog. Nu moet ik dus maar naar een vage verwijzing naar Colijns verleden aannemen dat het anders is. Nu is je verwijzing naar kolniale oorlogen en de holocaust wel interessant (onbedoeld waarschijnlijk omdat je tpot op heen niet in staat bent geweest een coherente redenering op te zetten) maar de vergelijking Atjeh-Oorlog - Holocaust gaat toch niet op. Ik kan dat wel motiveren maar omdat het jouw stelling is mag jij dat van jouw kant doen.

Ik geloof dat jij weinig wilt weten over hoe de wereld er voor 1940 qua regering uitzag, die bestond af en toe uit een kabinet De Geer en ook mocht Colijn af en toe voor korte tijd de leiding hebben. De Geer die deugde niet, wat je zelf ook al toe geeft. Colijn blijkt gewoon een gladjanus geweest te zijn met het verleden van een oorlogsmisdadiger, gewoon een bloedhond, lees de artikelen over hem maar eens. Een baan bij de Koninklijke Shell van Sir Henry Deterding tegen een buiten proportioneel salaris was ook al geen succes, daar hij hiervoor de capaciteiten miste.

Hopeloos zeg, er waren voor WO2 maar twee kabinetten de Geer en VIJF van Colijn. Van Heutsz liet zich overigens ook niet negatief over hem uit, hij kreeg de WMO, dus zo'n debiel zal het wel niet geweest zijn.

Had rond 18 juni 1940 een ontmoeting met rijkscommissaris Seyss-Inquart, waarin deze hem vermoedelijk gepolst heeft voor een adviseursfunctie in het bezette Nederland. De Duitsers vonden hem echter te anti-nationaal-socialistisch.
- Bracht in juni 1940 een brochure ('Op de grens van twee werelden') uit, waarin hij een lange periode van Duitse hegemonie op het Europese vasteland voorzag. Nam later echter afstand van die inzichten en ondersteunde toen het politieke verzet.

Uit: http://www.parlement.com/9291000/biof/00263

[IJsbrand]

[Hopeloos zeg, er waren voor WO2 maar twee kabinetten de Geer en VIJF van Colijn. Van Heutsz liet zich overigens ook niet negatief over hem uit, hij kreeg de WMO, dus zo'n debiel zal het wel niet geweest zijn.

Had rond 18 juni 1940 een ontmoeting met rijkscommissaris Seyss-Inquart, waarin deze hem vermoedelijk gepolst heeft voor een adviseursfunctie in het bezette Nederland. De Duitsers vonden hem echter te anti-nationaal-socialistisch.
- Bracht in juni 1940 een brochure ('Op de grens van twee werelden') uit, waarin hij een lange periode van Duitse hegemonie op het Europese vasteland voorzag. Nam later echter afstand van die inzichten en ondersteunde toen het politieke verzet.

Drie namen op een rij, De Geer, erg onbetrouwbaar zoals sommigen hier al beweren.
Colijn heeft de gehele oorlog, samen met zijn vrouw de bescherming van de Duitsers in Hotel Gabelbach te Ilmenau genoten.
Hij schreef zelfs in een brief aan een kennis dat hij het er goed naar de zin had.
Zo zullen er niet veel brieven uit Duitsland naar Nederland gestuurd zijn door gevangenen.
Wij moeten ook niet zijn Kon. Shell verleden vergeten, van waaruit de NSDAP van Adolf Hitler vele miljoenen werden toegestuurd, door zijn toenmalige baas Deterding.
En van Heutsz zal ook wel niet erg anti-Duits geweest zijn, zijn zoon trad namelijk in Duitse krijgsdienst bij de Waffen SS en verloor in die strijd het leven in de omgeving van München.
En wat betekent een WMO, verkregen voor de vele moorden in Atjeh, echt iets om trots op te zijn?

[Harro]

IJsbrand, weet je wat het is? Ik ben gewend om met mensen te dicussiëren die enige benul hebben van wat een dialoog inhoudt. Je stelt een vraag, dan krijg je antwoord en dan kun je vervolgens weer op dat antwoord ingaan. Maar zo werkt het bij jou niet. Je lijkt een soort op hol geslagen complot denker die zich uitput in het insinueren van verbanden zonder enige feitelijke onderbouwing, zonder chronologisch verband en zonder elementaire logica. Daardoor lijk je niet in staat je te focussen op de mening van een ander. Je draaft maar door, post na post aantijgingen tegen inmiddels twee dozijn Nederlanders maar je bewijst niets. Je bent totaal niet rationeel.

Neem nu je laatste post. Van Hendrikus Colijn is bekend dat hij vanwege zijn steun aan het politiek verzet tegen de Duitse bezetting is gearresteerd en is opgesloten in Duitsland. Dat ze hem daar goed behandelden zal best maar hij was hun gevangene. In hersenspinsel heet dat "bescherming van de Duitsers in een hotel". Bescherming tegen wie? Je levert een hersenspinsel die geheel buiten de werkelijkheid staat. Hij schreef in een brief dat hij het naar zijn zin had. En jij gelooft dat de Duitsers daar geen hand in hadden? Denk je dat die het toestonden dat iemand een brief schreef waarin stond hoe vreselijk slecht ze hem behandelen? Bedenk dat zelfs uit Westerbork en de concentratiekampen zulke brieven kwamen van Joden die hun familie vertelden hoe goed ze het daar hadden. Maar zelfs als hij het inderdaad uit eigen beweging schreef dat hij het naar zijn zin had. Wie zegt dat hij dit niet schreef om zijn familie niet ongerust te maken? Je conclusies zijn voorbarig en missen elke feitelijke onderbouwing.

Je stelt dat Van Heutsz "ook wel niet anti-Duits zal zijn geweest". Waar baseer je dat op en wat doet het ertoe? De man is in 1924 overleden! Wat zijn zoon later heeft gedaan is geen onderbouwing want dat zegt helemaal niets over het standpunt van zijn vader. Veel mensen maken immers totaal andere keuzes dan hun ouders. Ik zeg niet dat dit in zijn geval ook zo was maar jij gaat er vanuit zonder enig bewijs. Je zegt feitelijk: de zoon van v. Heutsz zat bij de Waffen-SS, dus was zijn in 1924 overleden vader ook pro-Duits, dus was Colijn die tot 1909 onder v. Heitsz senior diende ook pro-Duits, dus was zijn regeringsbeleid eind jaren dertig ook pro-Duits. Zie je zelf niet hoe vergezocht je opvattingen zijn?

Een WMO voor Colijn, wie zegt dat we daar trots op zijn? Maar maakt die WMO hem pro-Duits? Het treurige is dat ALS je gelijk hebt (en ik denk niet dat dit het geval is) dat je dat met jouw manier van posten totaal niet kunt overbrengen omdat domweg de meeste mensen die jouw berichten lezen er geen touw maar aan vast kunnen knopen.

[Harro]

Herwaardering voor Hendrik Colijn

Premier deed achter de schermen alles om een Duitse aanval te voorkomen

Door ANDRÉ HORLINGS

(7 december 1995) - Het waren historische woorden met verstrekkende gevolgen: 'Ik verzoek den luisteraars dan ook, wanneer zij straks hun legersteden opzoeken, even rustig te gaan slapen als zij dat ook andere nachten doen. Er is voorshands geen enkele reden om werkelijk ongerust te zijn'. Ze worden Hendrik Colijn tot vandaag toe nagedragen, vooral ook omdat hij ze zou hebben uitgesproken op 9 mei 1940, aan de vooravond van de Duitse inval; het zoveelste bewijs van de slappe houding van de vooroorlogse minister-president. Of, om met dr. Loe de Jong te spreken: 'Hij besefte dat ons land in een betere staat van verdediging gebracht moest worden, maar zag hij dat ooit als een zaak van acuut levensbelang die hem noopte de zweep te leggen over zijn ambtgenoten, over de volksvertegenwoordiging en over de publieke opinie? De impulsen die van hem uitgingen kan men bezwaarlijk krachtig noemen. In regeringskringen was hij intussen de dominerende figuur'.

,,Colijn kreeg er na de oorlog nogal van langs. Het veelgebruikte citaat is daar een voorbeeld van. Maar in 1940 was hij allang geen premier meer. Dat was De Geer, die na een kort verblijf in Engeland weer naar Nederland terugkeerde. Colijn sprak de woorden in 1936, na de Duitse bezetting van het Rijnland. Hij probeerde de bevolking trouwens wel vaker gerust te stellen; het is de paradox van zijn regeringsbeleid.''
Dat constateert Johannes Houwink ten Cate (39), onderzoeker bij het Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentatie, die onlangs promoveerde op het onderwerp 'Het Hollandse zakenleven en de vooroorlogse buitenlandse politiek'. In zijn proefschrift, waarin boeiend wordt beschreven welke schaduwrol de zakenwereld en de protestants-christelijke aristocratie vervulden in het tot op het bot verzuilde Nederland, is de anti-revolutionaire premier de hoofdpersoon. Hij is het niet eens met de harde conclusies van zijn oud-directeur. Volgens hem is Colijn aan een herwaardering toe.

Zondenbok

,,De snel wisselende rooms-rode coalities van na de oorlog hadden behoefte aan een zondebok'', stelt Houwink ten Cate vast. ,,Zij wilden zich legitimeren; uitleggen waarom de macht bij hen in juiste handen was. De verantwoordelijkheid voor de nederlaag moest dan ook van de hand worden gewezen. Colijn, overleden in ballingschap in 1944, kreeg de schuld. Hij kon zich daar niet meer tegen verweren. Maar hij was zich al in 1934 wel degelijk bewust van het dreigende gevaar van een Duitse inval en nam daar ook maatregelen tegen; achter de schermen en in het openbaar. De defensieuitgaven stegen tussen 1934 en 1938 van 1,1 naar 2,2 procent van het Bruto Nationaal Produkt. Toch was hij uiterst somber over de Nederlandse kansen. Nadat in mei 1940 het volgens hem onvermijdelijke was gebeurd schreef hij een brochure, 'Op de grens van twee werelden', waarin hij de conclusie trok dat een Duitse nederlaag onmogelijk was. Dat zag hij fout, maar volgens de feiten van de zomer '40 had hij gelijk. Het was vóór de mislukte Luchtslag tegen Engeland. Duitsland leek oppermachtig.''
Het boek heet 'De Mannen van de Daad' en behandelt met name de economische betrekkingen met Duitsland tussen 1919 en 1939. Houwink ten Cate schetst erin een voor de huidige generatie onvoorstelbare maatschappij, verzuild tot in alle geledingen, waarin de macht aanvankelijk niet per definitie bij de regering lag maar in handen was van krachten die in werkelijkheid de lakens uitdeelden. Het waren de liberalen, de 'Mannen van de Daad' zoals ze zichzelf noemden; de uitvoerders die er heilig in geloofden dat het heil van de Nederlandse bevolking van hun daadkracht afhankelijk was. Ze waren hun grote parlementaire invloed kwijtgeraakt toen in 1917 de evenredige vertegenwoordiging was ingevoerd. Hun heerschappij duurde tot begin jaren '30. Toen kwam de crisis en taande hun macht. Colijn, minister-president sinds 1933, bleef als enige over.''

Paniek

De vooroorlogse verzuiling van Nederland was volgens hem veel omvangrijker dan alleen een scherp onderscheid tussen protestanten, katholieken, socialisten en liberalen, met elk hun eigen organisaties en dagbladen. ,,De koninklijke hofhouding, de militaire top en de diplomatieke dienst waren in handen van de protestants-christelijke aristocratie; katholieken kwamen binnen deze elite nauwelijks voor. De zakenwereld gaf de toon aan in het bedrijfsleven, op de universiteiten (behalve de Vrije Universiteit), en in grote liberale kranten in Amsterdam en Rotterdam.''
De 'Mannen van de Daad' hadden hun nut in 1914 duidelijk bewezen. ,,Toen raakte het kabinet-Cort van der Linden in paniek, omdat het niet in staat was een oplossing te vinden voor ernstige economische problemen en de Britse eis om in verband met de Eerste Wereldoorlog geen doorvoer van exportprodukten naar Duitsland toe te staan. Een groep toonaangevende zakenlieden, onder wie Colijn (Brabantsche Petroleum Maatschappij), Van Aalst (Nederlandsche Handel Maatschappij), Fentener van Vlissingen (Steenkolen Handels Vereniging) en Kröller (rederij Müller & Co) hielp de paniek bezweren. Zij richtten de Nederlandsche Trust Maatschappij op, die de handel overnam, en gaven de Britten de gevraagde garantie. Dat telde, want de zakenwereld had de feitelijke macht in handen. Toen ze in 1917 hun leidende positie in het parlement voorgoed kwijtraakten bleven ze achter de schermen aan de economische touwtjes trekken.''

Weerzin

Het is een boeiend verhaal, dat handelt over de weerzin van de Nederlandse handelselite tegen het Verdrag van Versailles. ,,Economisch gezien had Nederland een koopkrachtig en sterk Duitsland nodig, maar politiek en zeker militair gezien vormde een sterk Duitsland een bedreiging voor Nederland.'' In een in 1920 gesloten handelsverdrag met Duitsland stelden de 'Mannen van de Daad' in het geheim hun eigen belangen veilig; het werd zonder hoofdelijke stemming -- 'floep floep', aldus de Nieuwe Rotterdamsche Courant -- door het parlement gejaagd en pas daarna ontdekte de pers 'dat men in onze parlementaire geschiedenis tevergeefs zal zoeken naar een ander voorbeeld' (Algemeen Handelsblad).
Opmerkelijk is de felle anti-Belgische stemming, toen minister Van Karnebeek van Buitenlandse Zaken, met steun van koningin Wilhelmina, in 1927 akkoord wilde gaan met de aanleg van een kanaal tussen Antwerpen en het Ruhrgebied, wat ongetwijfeld nadelige gevolgen had gekregen voor de positie van Rotterdam als doorvoerhaven. ,,Het bedrijfsleven nam zelfs een reclamebureau in de arm -- hetzelfde dat Blue Band op de markt had gezet -- dat advertenties verzon waarin protest werd aangetekend tegen het beleid van Van Karnebeek'', vertelt Houwink ten Cate. ,,Uiteindelijk wees de Eerste Kamer het voorstel af en kwam de minister ten val. Maar het was de laatste overwinning van de 'Mannen van de Daad'. De crisis kwam en ze struikelden de een na de ander. Colijn bleef over als sterke man. Hij verbond twee machtsblokken: het zakenleven en de partij-elite.''

Bilateraal

Colijn trad aan in 1933, kort nadat in Duitsland Adolf Hitler aan de macht was gekomen. De crisis had intussen tot grote handelsproblemen met Duitsland en Engeland geleid. ,,Net als nu in de EG beschermde men de agrarische belangen. Maar die politiek was peperduur en hield een overproduktie in stand. Kort na de verkiezingen in maart 1933 leek Hitler even tot concessies bereid, maar daarna sloot Duitsland zich steeds meer af van economische contacten, terwijl er ook problemen kwamen over de terugbetaling van kredieten. Het was aanleiding voor Colijn om zich persoonlijk met de handelspolitiek bezig te houden; hij besteedde er vier uur per dag aan. Hij legde zijn ministers aan banden; ze mochten niets ondernemen zonder zijn toestemming. Hij regeerde niet autocratisch, maar drukte zijn ideeën door in interdepartementaal overleg. Wat hij daar niet voor elkaar kreeg regelde hij bilateraal. Wat dat betreft zie ik grote overeenkomsten met Lubbers. In juli 1939 ging hij te ver. Zijn vijfde kabinet, sterk leunend op de zakenwereld, werd meteen bij het aantreden door de katholieken ten val gebracht.''
Al in de zomer van 1934 werd Colijn zich, aldus Houwink ten Cate, bewust van de Duitse militaire dreiging, ook al omdat de Britten hadden bedacht dat de Duitse luchtmacht in het geval van een oorlog met Engeland veel meer schade kon toebrengen vanuit de Lage Landen dan vanuit Duitsland zelf. ,,Zij stelden de Nederlandse neutraliteit ter discussie. Die was voor de publieke opinie vooralsnog onaantastbaar, maar wel schrapte Colijn voorgenomen bezuinigingen op defensie. De Kamer was zich ook van het gevaar bewust: dat jaar stemden de socialisten voor het eerst niet meer tegen de defensiebegroting.''

Dwangbuis

Achter de schermen probeerde Colijn, die tussen 1935 en 1937 ook ad interim minister van Defensie was, bij Engeland en Frankrijk toezeggingen af te dwingen voor hulp bij een Duitse aanval op Nederlands grondgebied. ,,Dat Nederland 'neutraal' was betekent niet dat Colijn en zijn tijdgenoten vriend en vijand niet van elkaar konden onderscheiden. Ze hadden geen alternatief. Ons land zat in een dwangbuis. Nederland werd weerbaar, gewapend neutraal, pro forma ongebonden, in de wetenschap dat de eventuele betrokkenheid in de oorlog alleen van Hitler afhing en dat de nederlaag dan onvermijdelijk zou zijn.''
Volgens Houwink ten Cate hielden de Britten sinds januari 1939 ernstig rekening met de Duitse overval op Nederland. Besloten werd dat Londen Duitsland dan de oorlog zou verklaren. Tot dan had Engeland geen dienstplicht en geen expeditieleger. ,,In maart werd een dringend beroep op Colijn gedaan met de Britten en Fransen samen te werken, maar hij weigerde. Het officiëel opgeven van de neutraliteit zou volgens hem de zekerheid van een oorlog betekenen. De Britse minister van buitenlandse zaken Eden had er alle begrip voor: 'Geen minister-president kan sneller gaan dan de publieke opinie'. In discussies in de Tweede Kamer over herbewapening bepleitte een minderheid nog altijd dat het geld beter kon worden uitgegeven aan werklozenhulp.
Intussen hield Duitsland er wel degelijk rekening mee dat er een geheim Brits-Nederlands verdrag zou bestaan. Pas in oktober 1939 besloot Hitler tot de aanval, die uiteindelijk in mei 1940 zou plaatsvinden. Inderdaad kwam de Brits-Franse hulp te laat.''

Blitzkrieg

Houwink ten Cate is het niet eens met de Loe de Jong, die de schuld voor het uitbreken van de oorlog wijt aan de passieve houding van Colijn. ,,Allereerst was hij veel minder passief dan wordt aangenomen. Vanaf 1936, drie jaar voordat Hitler tot de aanval besloot, bereidde hij het land voor op de volgens hem onvermijdelijke oorlog, die bij gebrek aan geallieerde steun ongetwijfeld verloren zou gaan. Maar de publieke opinie wilde daar niets van weten. Daardoor bleef hem niets anders over dan in het openbaar te voorspellen dat die oorlog niet zou komen. Er is een dubbele bodem: de Britten geloofden dat Duitsland geloofde dat er een geheime overeenkomst was en dat die Hitler van een aanval zou weerhouden. Hitler ging daar inderdaad van uit, maar geloofde dat de steun door zijn Blitzkrieg te laat zou komen. Dat het kunstje mislukte is niet de schuld van Colijn. Niemand had het er onder de gegeven omstandigheden beter van af kunnen brengen.''

[IJsbrand]

mensen die de voorgeschiedenis niet willen weten of kennen, zullen dat ook wel niet, maar deze gereformeerde farizeer van een Colijn kan toch zowiezo niet gedeugd hebben.
Durf jij iemand die zoveel moorden (ook op vrouwen en kinderen) op zijn geweten heeft hier nog te verdedigen.
En wat waren dan zijn verzetsdaden, als die zo groot waren geweest, dan was hij hier al wel tegen de muur gezet door de Duitsers.

[Harro]

Ik verdedig helemaal niemand. Dat je dat stelt bewijst maar weer mijn stelling dat je absoluut niet leest wat ik schrijf. Ik probeer alleen al zes pagina's lang te ontdekken waarop jij baseert dat hij pro-Duits was in de aanloop naar WO2. En je weigert een zinnig antwoord te geven op die vraag. Dat "deze gereformeerde farizeer van een Colijn toch zowiezo niet gedeugd kan hebben". Is dat jouw onderbouwing? Colijn was pro-Duits want hij was een gereformeerde farizeer? Sorry, maar ik stop met deze...tjsa, wat is het eigenlijk? Ik wou "discussie" zeggen maar dat is het niet. Laat ik het zo zeggen. Ik stop met reageren op jouw irrationele monoloog.

[koos24]

En wat waren dan zijn verzetsdaden, als die zo groot waren geweest, dan was hij hier al wel tegen de muur gezet door de Duitsers.

Ik lees dit met enige verbazing, als je een "groot" verzetsstrijder was kan je de oorlog niet overleefd hebben?!

Dat is natuurlijk klink, klare onzin!
Gelukkig hebben heel veel verzetsstrijders de oorlog overleefd.