Deze week nog een boek in de categorie fictie gelezen, dus weer een recensie!
Helden op Commando
Auteur: Karlludwig Opitz
Uitgever: Mingus
Jaar Uitgave: 1984
Aantal Pagina's: 192
Synopsis:
Grimmige oorlogsroman over de bloedige strijd in Noord-Afrika en Normandië, in een uitstekende vertaling van een van de grootste schrijvers uit de hedendaagse Nederlandse literatuur: Gerard J.M. van het Reve.
De hoofdpersoon van deze oorlogsroman, de Duitse tankbestuurder Lingen, geeft de lezer een authentiek beeld van de waanzin van de Tweede Wereldoorlog. Rauw en in eenvoudige woorden schildert hij de verschrikkingen op de slagvelden van Noord-Afrika en Normandië.
Lingen is een gewone soldaat, geen held, een uit velen. Hij wordt gedwongen mee te doen - op commando. Maar hij haat het. Hij haat het systeem, het bloed, de hitte en het woestijnzand. Helden op commando is een harde, indringende roman over de oorlog zoals die werkelijk was.
(Bron: omslag boek)
Eigen mening over het boek:
Wat een gedrocht. Zo, simpel, maar waar. Dat de "Nieuwe Rotterdamse Courant" dit ooit als "1 van de belangrijkste boeken over de Tweede Wereldoorlog" heeft kunnen bestempelen, is natuurlijk volledig onzinnig.
Het begint met een waardeloos begin. In Noord-Afrika landen Lingen en zijn groep. De lezer heeft geen idee wie Lingen is, wie zijn "kameraden" zijn, wat ze voor taak hebben in het leger (op de kaft staat tankbemanning, maar dit wordt pas ver in het boek ook echt duidelijk), of wat en wanneer ze in 's hemelsnaam in Noord-Afrika moeten doen. Kortom: een simpele introductie mist. Een voorbeeld van een goede introductie is die in "Fabriek van Officieren" van Kirst (een boek waar ik nu in begonnen ben, en dat later ongetwijfeld ook gerecenseerd zal worden!). Daar krijg je al in enkele pagina's precies door wie wie is, en hoe iedereen in elkaar steekt. Doet Opitz dit ook? Nee hoor, niets daarvan.
Het gevolg van deze leegte is, nouja, een "leeg" verhaal. Ik persoonlijk gaf geen sodemieter (je m'excuse ^^) om de personen in het boek, het maakte me vrij weinig uit wat er zou gaan gebeuren. Kortom: de binding war volledig afwezig.
Dat hele eerste deel in Noord-Afrika raakt uberhaupt kant noch wal. Ze rijden een beetje rond in een vrachtwagen, vallen een fort aan, worden aangevallen en rijden nog wat rondjes door de woestijn. "That's it". Dat gaat ruim 70 pagina's door, compleet weggegooide papierruimte.
Dan komt deel twee van het verhaal. Lingen komt op onverklaarbare wijze (letterlijk, geen idee hoe!) in Frankrijk terecht, waar hij toevallig ook al zijn oude 'maten' tegen het lijf loopt (die schijnbaar allemaal op eigen gelegenheid uit Afrika naar Normandië zijn gekomen...???). En daar gaat het 'verhaal' weer...
In principe keek ik erg uit naar het boek, omdat het "2 fronten" zou belichten. Nadat Noord-Afrika tegenviel, was ook Normandië een wanhopig stuk tekst. 120 pagina's met, hoe kan het ook anders bij Opitz, helemaal niets. Wat patrouilles, wat rondrijden in een tank, nog wat rondrijden, op GI's schieten, en vooral veel rondrijden en niets doen. Deze man had beter zijn tijd kunnen verdoen met het maken van een goede atmosfeer, en wat meer actie in zijn "rauwe" roman, dan zijn hoofdpersoon te laten rondhangen in de bosjes en op het gras...
De kameraden van Lingen sterven allemaal. Hoe, geen idee... Een bom, een knal, een hoop doden. Boeiend... 1 pagina werk, daarna draaft het verhaal weer verder met het eeuwige rondrijden in tanks. Zijn sergeant-majoor verdwijnt halverwege het boek ook ineens, geen idee waar die ooit gebleven is.
Maar wat maakt het uit? Binding is er niet, dus je leest er zo overheen.
Het einde komt ook ineens. Lingen zit zogenaamd plotsklaps volledig ingesloten, steelt wat burgerkleding en een fiets en komt in een grote stad terecht (die ondertussen bevrijd is door Amerikanen). Hij loopt wat rond (jahoor, hij doet niet anders), gaat met een jongedame naar bed en loopt dan nog wat door de straten (eentonig, niet?). Op straat wordt hij uiteindelijk aangehouden door een groep agenten en maquis. En ik kan van het einde niet meer vertellen dan "ze slaan hem dood". Niet omdat het dan niet meer spannend is om te lezen, maar gewoon omdat dat is wat er gebeurt in ongeveer een halve pagina.
Kortom:
-Te slecht uitgewerkte personages (helemaal niet uitgewerkt eigenlijk...)
-Idioot verhaal zonder nut, verhaallijn of welk kenmerk van een goed verhaal dan ook
-Onemotioneel geschreven, zeer afstandelijk; binding met lezer wordt niet gemaakt
Beoordeling: Moet dat nou? Punten in de min zullen ook wel niet mogen, dus houdt ik het maar op een "0+/5".
Is het de prijs waard: Ja/Nee + Waarom?
Nee, gewoon niet doen. Ook al geven ze je geld toe... Lekker niet meenemen, behalve misschien als brandstof voor in de open haard. "Is dat niet een beetje hard?" Ja, maar wat zou het; het boek is echt zo slecht