wo2forum.nl

Precies, the same old story

zonde van de tijd

Dolk is namaak, vooral direct herkenbaar hoe de adelaar in het handvat zit. Deze hoort lager te zitten(kop en vleugelpunten zitten origineel op het breedste punt, waardoor de adelaar iets onder het midden van het handvat komt te liggen) Verder loopt op het blad het motto ietwat scheef. Logo hoort altijd precies in het midden te zitten en werd gericht naar de ribbe van het blad(lijn van het mes in het midden van het blad). Kijk goed naar alle letters E, je ziet dat het motto dan lichtjes scheef loopt, ribbe doorsnijdt bij de eerste E op een andere plek dan de andere E's.

M.v.g. Alex.

wukko schreef:Dolk is namaak, vooral direct herkenbaar hoe de adelaar in het handvat zit. Deze hoort lager te zitten(kop en vleugelpunten zitten origineel op het breedste punt, waardoor de adelaar iets onder het midden van het handvat komt te liggen) Verder loopt op het blad het motto ietwat scheef. Logo hoort altijd precies in het midden te zitten en werd gericht naar de ribbe van het blad(lijn van het mes in het midden van het blad). Kijk goed naar alle letters E, je ziet dat het motto dan lichtjes scheef loopt, ribbe doorsnijdt bij de eerste E op een andere plek dan de andere E's.

M.v.g. Alex.

Dit zijn inderdaad de snel opvallende punten. Wellicht reageert niet iedereen even 'aardig' in dit topic, maar we bedoelen het goed. Het verzamelen van Duitse militaria uit de Tweede Wereldoorlog is een serieuze aangelegenheid en het is tegenwoordig (en al sinds langere tijd) niet meer verantwoord zonder kennis van zaken geld neer te leggen voor items. Er is zoveel namaak in dit wereldje en deels ook erg goede namaak, dat je zonder kennis gewoon niet meer veilig kunt kopen. Ook handelaars verkopen vaak bewust of onbewust reproducties. Het verhaal dat iemand iets van zijn vader of opa heeft gekregen en dat het daarom wel origineel moet zijn klinkt ergens aannemelijk, maar je weet nooit zeker waar het voorwerp vandaan is gekomen. Herinneringen vervagen, mensen vertellen dingen omdat ze denken dat het zo is gegaan, maar zelfs in de jaren 50 werden er al reproducties gemaakt. Misschien lag deze dolk wel in de kast van opa en werd daarom door de zoon aangenomen dat dit wel dé dolk van opa moest zijn geweest. Maar wie weet heeft opa die ook weleen een keer later gekocht of gekregen, al dan niet om zijn oude uitrusting weer compleet te krijgen. Dat je 30 jaar geleden zelf zo'n dolk aan je riem had hangen betekent helaas niet dat je hem in een blik van een goede reproductie kunt onderscheiden. Toen was het een gebruiksvoorwerp en had men immers nooit kunnen denken dat daar ooit een markt voor zou komen, tot 70 jar later nog notabene...
Het is altijd vervelend te horen dat iets niet origineel is en men moet natuurlijk ook wel kunnen onderbouwen waarom dat zo is. Maar ik denk dat je liever de waarheid hoort? Die 1000 gulden was destijds geen slechte deal geweest dus.

Ben weer iets wijzer geworden.
Bedankt voor jullie reacties.