wo2forum.nl

hallo bram .
leuk dat je die m53 ,m1 helmen verzamelt .
Dat zie je toch niet zo heel veel .
En die mogen zeker voor het nageslacht bewaard blijven .
Ik heb er hier ook nog een paar liggen ,waaronder eentje die ik zelf nog opgehad heb in mijn dienst periode .
Mooi met jutten en een stiek eromheen .
Toch kom je ze nog wel eens tegen op rommelmarkten .
je mag die helmen niet gebruiken op de brommer of motor,zijn daar niet goed gekeurd voor.

Onlangs is mij dit partijtje Nederlands naoorlogse militaria geschonken. Het is tevoorschijn gekomen bij het leeghalen van een schuur. Het enige wat ik ervan kan achterhalen is dat het heeft toebehoort aan iemand die in 1969 (dienstplichtig) militair is geweest. Waar de rest van de PSU is gebleven weet ik niet. Waarschijnlijk is deze ooit ingeleverd.
Het leuke aan dit partijtje is dat het dateert uit de jaren 50 en 60. De rugzak met berieming is kaki kleurig en groen geblancood, mogelijk is deze zelfs nog Britse WOII aanmaak.
Omdat er bij de partij ook een M53 helm zit lijkt het mij wel toepasselijk om de foto's van deze partij in dit topic te plaatsen.
Ik zal daarom beginnen met de helm.
De buitenhelm is een Linnemann-Schnetzer uit 1958. Voorzien van jute overtrek en helmnetje.
De helm is aan de binnenzijde voorzien van de welbekende zwarte controlestempels van het 637e ICW.
De laminaat/fiber binnenhelm is een Schuberth uit (mei?) 1968.
De twee witte stempels kan ik niet helemaal verklaren. De vierkante stempel geeft toch aan dat de binnenhelm buiten dienst is gesteld?
Waar staat de ronde witte stempel voor?

Volgende object, de pioniersschop met foedraal. Dit naoorlogse Nederlandse model wordt nogal eens verward met de Duitse WOII klappspaten.
Dit model pioniersschop werd in de jaren vijftig ingevoerd en werd rond 1980 vervangen door een driedelig scharnierend model met een kunststof foedraal.
Toch kon dit oudere model pioniersschop worden aangetroffen in groene plunjezakken uit de jaren tachtig.
Het foedraal is MVO gestempeld maar jammer genoeg is het jaartal van fabricage niet goed te lezen.
Helaas kan ik niet achterhalen door wie dit model pioniersschop werd gemaakt.

Behalve de Nederlands kopie van de Duitse Klappspaten was ook de Amerikaanse M1943 klapschep veelvuldig in gebruik en past ook in deze hoes. Als je een PSU op de rommelmarkt tegenkomt is het dus altijd wel de moeite om even naar de schep te kijken; M1943 schepjes zijn altijd gedateerd.

De NL klappspaten kopie en de US M1943 pioniersschop waren inderdaad beiden in gebruik en paste onderling ook in de beide foedralen. Je kunt ze dus ook zo aantreffen. Zijn de M1943 pioniersschoppen altijd gedateerd? Ik heb er wel eens eentje in een plunjebaal aangetroffen die niet gemerkt was. Kan dit een naoorlogse productie zijn of bestaan er van de M1943 ook Nederlandse kopieën?

De M43 schepjes die ik ben tegengekomen waren allemaal gedateerd, maar soms is het licht gestempeld en onzichtbaar onder -tig verflagen. Voor zover ik weet zijn deze niet door Nederland zelf gemaakt. De jaren 1944 en 1945 komen heel veel voor, maar 1943 gedateerde M43 schepjes zijn zeldzaam.

Er zijn ook commerciële M43-achtige schepjes, maar deze zijn nooit in de krijgsmacht gebruikt. Afgezien van hun kleur (meestal blauw) zijn ze een stuk lichter van constructie en minder sterk.

earlymb schreef:... De jaren 1944 en 1945 komen heel veel voor, maar 1943 gedateerde M43 schepjes zijn zeldzaam....

Mijn pioschop (lichting 1986) was 1944 gestempeld. Ik was ongeveer de laatste lichting (rij-opleidingen) die deze oude PSU nog kreeg. De rest van het leger liep allang met het in drieën opvouwbare schopje in groen, hardplastic foudraal.
Uit de PSU van mijn vader kwam heel wat mooier spul (opkomst maart 1956)

Erik schreef:Uit de PSU van mijn vader kwam heel wat mooier spul (opkomst maart 1956)

Je hebt altijd baas boven baas .
De spullen die ik laat zien zijn zoals eerder gezegd afkomstig van een lichting 1969. De binnenhelm en de vechtpet zijn jaren zestig productie, de rest dateert uit de jaren vijftig.
De spullen zijn een leuke aanvulling op de PSU zoals mijn vader die droeg in 1958. Mijn vader diende bij het regiment 'Kornwerderzand', van de Luchtdoelartillerie. Daarna diende hij nog enkele jaren bij de Nationale Reserve. Na z'n militaire loopbaan moest hij z'n plunjebaal inleveren. Er is daarvan dus niets achtergebleven alleen een schriftelijk bewijs dat hij de plunjebaal destijds heeft ingeleverd.
Een leuke anekdote die mijn moeder hierover nog weet te vertellen is dat mijn vader z'n PSU al had ingeleverd maar dat z'n persoonlijk wapen, een M1 karabijn, nog thuis in de kast stond. Destijds had je als reservist je wapen thuis.
Mijn vader had hier wel melding van gemaakt maar blijkbaar was hier niets mee gedaan. Na een tweede melding van mijn vader kwam de Marechaussee alsnog de M1 karabijn ophalen. Mijn ouders hadden in die tijd een winkel dus de Marechaussee meldde zich netjes in de winkel. Mijn moeder zou de M1 karabijn wel even voor hen pakken. Het wapen werd netjes door mijn moeder voor de heren Marechaussee op de toonbank gelegd. In die tijd was het nog normaal om te vragen of dat de heren Marechaussee soms trek hadden in een kop koffie. Dat wilden ze wel. Na dat ze hun koffie hadden genuttigd en wilden vertrekken vergaten ze bijna (weer) om de karabijn mee te nemen. Mijn moeder moest hen voor de tweede keer de karabijn aanreiken. Mijn moeder weet niets van militaria of vuurwapens maar een M1 karabijn herkent ze nog steeds.
Wat de PSU van mijn vader betreft, deze heb ik door de jaren heen al redelijk compleet kunnen maken. Het bevat o.a. een (visgraat) veldtenue uit 1955, een Verblifa M53 helm uit 1953, een origineel gemonteerd DT (1e grijs) van het Luchtdoelartillerie regiment "Kornwerderzand", Handboek voor de soldaat uitgave 1956 enz., enz.
Een leuke vermelding is het noodverband wat op de eerder geplaatste foto staat. Hier kom ik nog op terug.

In het kavel zit ook een set PSU-bestek met een rantsoenzakje.
De etensblikken zijn vervaardigd van vertind blik. Helaas zijn ze niet gedateerd.
Bovenstaande afbeelding, afkomstig uit het Handboek voor de soldaat (uitgave 1956) laat zien
waar het bestek en de etensblikken behoren te worden opgeborgen.

De blikken zijn hoogst waarschijnlijk Brits WO2 doorgebruikt, die waren niet altijd gedateerd. Ze zijn niet echt geschikt om uit te eten vanwege de tin. Ik zou ze vervangen door standaard KL eetblikken (kosten niets) en deze apart houden voor wat ze zijn.

Bedankt voor de reactie. Mijn vermoeden was ook al dat de etensblikken mogelijk WOII Brits zouden zijn. Ik kon in de boeken niet zo snel exact dezelfde modellen vinden. Daarom had ik ook het idee dat het mogelijk vroeg naoorlogse Nederlandse varianten konden zijn.
Ik heb even geen duidelijke foto van de zijkanten van de etensblikken voorhanden daarom heb ik een vergelijkbare foto opgezocht op het Internet. De etensblikken hebben over de beide lange zijden een horizontale verstevigingsrib, zie foto. De etensblikken ga ik overigens niet gebruiken.

Die rib hebben mijn oorlogs-gedateerde blikken ook (waar ik overigens wel 1 of 2 keer per jaar uit eet ); ik kan wel een foto maken als je wilt. Ergens later in de oorlog schakelden de Britten weer over naar aluminium voor hun blikken, dus het is niet waarschijnlijk dat Nederlandse na-oorlogs geproduceerde blikken ooit vertint zijn geweest.

Ik sluit mij bij earlymb aan. Aluminium blikken zijn er al sinds 1945 (gestempeld, mogelijk al vroeger) Het is waarschijnlijk te veronderstellen dat Engelse voorraden gebruikt zijn om het NL voor Indië te bevoorraden maar van een bliktin-productie is in Nederland waarschijnlijk geen sprake geweest.
Iemand al in Talens gekeken?

Overigens kun je prima uit bliktin messtins eten. Het gevaar bestaat alleen als je voedsel verhit in de messtin dat dan kleine deeltje tin loslaten en zo in je voedsel komen.
Geen voedsel verhitten dus!

De welbekende Britse Pt37 messtins werden in eerste instantie van aluminium gemaakt, toen het eenmaal oorlog werd was aluminium nodig voor oa de vliegtuig industrie. vanaf midden 1940 werden de blikken daarom gemaakt uit vertind blik. In mijn bezit heb ik een 1938,1944 en 1945 gedateerd exemplaar uit aluminium, dus het kwam voor dat er nog steeds aluminium gebruikt werd. Overigens is de vroegst mij bekende exemplaar een 1936 gedateerde.


Vanaf eind 1945 werd er weer overgeschakeld op aluminium.

Gr.

Sjoerd

Dat de etensblikken mogelijk NL naoorlogse varianten zouden kunnen zijn baseer ik op het feit omdat er ook metaal vertinde NL naoorlogse veldflessen zijn gemaakt. Deze veldfles is een kopie gebaseerd op het US-model.
In Talens heb ik niet gekeken. Helaas heb ik het tweede deel (nog) niet in mijn bezit.