wo2forum.nl

hallo.

ik kwam eens een soort granaat of weet ik veel wat het is, maar daar ben ik nu net benieuw naar
weet iemand wat dit is (of is geweest)

Jeroen, weet je wat een granaat is?

Een vrijwilliger voor een Darwin award?

racefiets schreef:Een vrijwilliger voor een Darwin award?

Ik wacht nog even op de lijst met experimenten...

Misschien niet meer in staat om te antwoorden.... Aan de andere kant had dat dan inmiddels al wel in de krant gestaan.

Omdat het overduidelijk is dat het om een stuk munitie gaat heb ik dit topic voorzichtig naar de rubriek Munitie verplaatst.

oliedom om het mee te nemen,,,,,,,als het inzijdig vol met roest zit en nu lekker kan drogen is het kaboem…..

thunderbird schreef:oliedom om het mee te nemen,,,,,,,als het inzijdig vol met roest zit en nu lekker kan drogen is het kaboem…..

Kun jij, of iemand anders, eens toelichten hoe dat precies in z'n werk gaat? Ik weet natuurlijk dat je zoiets nooit mee moet nemen, omdat het potentieel kan exploderen/ontbranden. Maar wat gebeurt er met zo'n opgegraven stuk munitie, wanneer het onder de aarde vandaan komt en met (zon)licht en zuurstof in aanraking komt? Wat zorgt ervoor dat het ineens levensgevaarlijk kan worden?

Groet, Kugel!

Daar heeft het niets mee te maken tenzij het een zwartkruit lading heeft. Wat wel kan is dat de springstof gaat reageren met de roest van het granaatlichaam of gaat kristalliseren in de schroefdraad. Een lichte beweging in de schroefdraad kan dan al voldoende zijn om het tot ontbranding te laten komen.

Deze vraag heb ik ooit lang geleden gesteld aan mijn oom (EOD'er).
Hij nam als voorbeeld een handgranaat. De handgranaat nam hij als voorbeeld omdat hij dit de gemeenste dingen vond om op te ruimen.
Een handgranaat, met of zonder beveiligingspal, is op de één of andere manier in de grond terecht gekomen.
Door de tand des tijds is de handgranaat en ook de beveiligingspal-ontstekingsmechanisme in de grond gaan roesten. Ondanks het roesten houdt de druk van de aarde de beveiliging van de handgranaat intact.
Wanneer je zo'n handgranaat opgraaft en aan de oppervlakte legt, is de "beveiligende" druk van de aarde weg. De handgranaat droogt op door het zonlicht en hierdoor kan het ontstekingsmechanisme alsnog afgaan. Ook kan door opdroging een chemische reactie in de lading van de handgranaat ontstaan waardoor deze af kan gaan.
Dit geldt uiteraard ook voor de overige soorten afgeschoten munitie. Van mijn oom heb ik wel eens begrepen dat er granaten en ook vliegtuigbommen bestaan die een tijdsmechanisme hebben. Aan de buitenkant van bijvoorbeeld zo'n vliegtuigbom kun je niet zien op hoeveel tijd dit mechanisme staat afgesteld. Er zijn er zelfs die op 144 uur (6 dagen) konden worden ingesteld.
Volgens mijn oom waren de Duitsers experts in het vervaardigen van zg. booby traps. Buitgemaakte munitie voorzagen ze van extra ontstekers. Sommige daarvan dus met zo'n tijdsmechanisme. Ook al herkende hij het type granaat dan nog wist hij nooit of er überhaupt zo'n tijdsmechanisme inzat. Sommige aanpassingen werden naargelang de situatie ter plekke uitgevoerd en staan daarom in geen enkel handboek van de EOD omschreven.
Anders gezegd, de meegenomen fraaie granaat kan zelfs na een dag nog op de werkbank in je schuurtje ontploffen.
Misschien is het daarom goed om te onthouden dat munitie gemaakt is om te doden en dat het 75 jaar na dato dit nog steeds kan doen.

Hehe.. hij is er stil van.

Dank voor de toelichting heren, interessante maar (indien weinig kennis) levensgevaarlijke materie...

asjemenou schreef:Deze vraag heb ik ooit lang geleden gesteld aan mijn oom (EOD'er).
Hij nam als voorbeeld een handgranaat. De handgranaat nam hij als voorbeeld omdat hij dit de gemeenste dingen vond om op te ruimen.
Een handgranaat, met of zonder beveiligingspal, is op de één of andere manier in de grond terecht gekomen.
Door de tand des tijds is de handgranaat en ook de beveiligingspal-ontstekingsmechanisme in de grond gaan roesten. Ondanks het roesten houdt de druk van de aarde de beveiliging van de handgranaat intact.
Wanneer je zo'n handgranaat opgraaft en aan de oppervlakte legt, is de "beveiligende" druk van de aarde weg. De handgranaat droogt op door het zonlicht en hierdoor kan het ontstekingsmechanisme alsnog afgaan. Ook kan door opdroging een chemische reactie in de lading van de handgranaat ontstaan waardoor deze af kan gaan.
Dit geldt uiteraard ook voor de overige soorten afgeschoten munitie. Van mijn oom heb ik wel eens begrepen dat er granaten en ook vliegtuigbommen bestaan die een tijdsmechanisme hebben. Aan de buitenkant van bijvoorbeeld zo'n vliegtuigbom kun je niet zien op hoeveel tijd dit mechanisme staat afgesteld. Er zijn er zelfs die op 144 uur (6 dagen) konden worden ingesteld.
Volgens mijn oom waren de Duitsers experts in het vervaardigen van zg. booby traps. Buitgemaakte munitie voorzagen ze van extra ontstekers. Sommige daarvan dus met zo'n tijdsmechanisme. Ook al herkende hij het type granaat dan nog wist hij nooit of er überhaupt zo'n tijdsmechanisme inzat. Sommige aanpassingen werden naargelang de situatie ter plekke uitgevoerd en staan daarom in geen enkel handboek van de EOD omschreven.
Anders gezegd, de meegenomen fraaie granaat kan zelfs na een dag nog op de werkbank in je schuurtje ontploffen.
Misschien is het daarom goed om te onthouden dat munitie gemaakt is om te doden en dat het 75 jaar na dato dit nog steeds kan doen.

Bedankt voor bovenstaande informatie