wo2forum.nl

Hendrikje van Andel-Schipper is vandaag 115 geworden. Ze is dus in 1890 geboren, 1 jaar na Adolf Hitler. Ze was twintiger toen de eerste wereld oorlog uitbrak. Ze was al 50 (!!) toen de WO2 begon (in ons land dan). Stel je eens voor!

Ik zou best heel oud willen worden, maar 115... allemachtig... Hoe denken jullie over oud worden?

Verder blijf ik het een raar idee vinden dat ze maar 1 jaar jonger is dan Adolf Hitler (nou ja, 1 jaar en 2½ maand dan) is. Stel je eens voor dat hij nog zou leven...

Mmm, ik heb die vrouw zojuist op tv gezien. Doof en blind. Zo zou ik nie me laatste jaren willen slijten. Maar gefeiliciteerd aan die vrouw

Ik zou ook wel 115 willen worden..

Maar doof en blind.. Maak me dan direct af..

Dan heb je echt geen leven meer eigenlijk... je ziet niks en hoort niks wat heeft het leven dan nog voor zin...?

Tja het is natuurlijk de manier waarop je oud wordt he... Sommige mensen zijn bij 60 al 'op' terwijl anderen op hun 80e nog hele fietstochten maken en dergelijke.

Ik moet zeggen dat ik 80 wel een mooie leeftijd vind.

mee eens

Mijn opa is van '22 (83 dus) en is nog steeds helemaal bij en woont zelfstandig in een mooi groot huis, met zijn vrouw, is nog steeds elke dag druk met zijn 'werk' (hij is Prof. Dr. in de geneeskunde, de oprichter van de faculteit huisarts-geneeskunde in nederland). Hij schrijft nog elke dag, belt met verschillende instanties, rijdt nog auto, enzovoorts enzovoorts. Ze hebben wel een hulp in huis, maar toch. Als ik hem zie, dan wil ik ook wel richting de 85 gaan, zo niet hoger. Maar natuurlijk heeft niet iedereen het geluk op die leeftijd nog zo helder te zijn, als men überhaupt al voorbij de 80 komt...

Sbf.Koch schreef:Mijn opa is van '22 (83 dus) en is nog steeds helemaal bij en woont zelfstandig in een mooi groot huis, met zijn vrouw, is nog steeds elke dag druk met zijn 'werk' (hij is Prof. Dr. in de geneeskunde, de oprichter van de faculteit huisarts-geneeskunde in nederland). Hij schrijft nog elke dag, belt met verschillende instanties, rijdt nog auto, enzovoorts enzovoorts. Ze hebben wel een hulp in huis, maar toch. Als ik hem zie, dan wil ik ook wel richting de 85 gaan, zo niet hoger. Maar natuurlijk heeft niet iedereen het geluk op die leeftijd nog zo helder te zijn, als men überhaupt al voorbij de 80 komt...

Dat was ook met mijn moeders oma

Ze was 83 deed aan sport, koersbal, ze danste en deed veel activiteitn en was zeer geliefd onder de jongeren (ja het kan nog)....gewoon het was leuk om op visite..vaak over de oorlog gehad ze trok niemand voor iederee was gelijk prachtmens

Maar op een gegeven moment werd ze dwars etc etc...bleek gezwel te zijn en in 3 maanden was het afgelopen

alex schreef:Dan heb je echt geen leven meer eigenlijk... je ziet niks en hoort niks wat heeft het leven dan nog voor zin...?

Vind ik een wel erg makkelijk statement als je jong & gezond bent...... Want de mens hangt toch aan het leven.....

De mens hangt zeker aan het leven, maar de manier waarop is dan toch nog niet altijd even plezierig, ik denk dat Alex dat wil zeggen.

Neem nou mijn oma, in tegenstelling tot de twee bovenstaande voorbeelden loopt het bij haar niet zo voorspoedig. Ze is 78, maar heeft al bijna 15 jaar een aandoening aan haar bloedvaten, waar niks aan te doen is. Om de zoveel tijd steekt het weer de kop op, dan lijkt het wel of er delen afsterven. Vooral aan haar handen en voeten heeft ze dit, helemaal zwart/blauw worden de vingertoppen dan. Veel pijn natuurlijk, wat dan uiteindelijk resulteerd in de amputatie van het lichaamsdeel. Zo is ze nu al een aantal vingertopjes kwijt, aan haar rechtervoet zitten nog maar 3 tenen en haar linkerbeen is vanaf de knie verwijdert. Nu heeft ze er al geruime tijd geen last meer van gehad en je zou verwachten dat met een prothese voor het been ze snel weer wat zou moeten kunnen wandelen, tenminste binnenshuis. Daar is echter niks van terecht gekomen, siliconen-protheses wekken een allergische reactie op en ouderwetse protheses zijn óf te groot óf te klein.

Kijk en als je dat dan ziet dan denk je toch; zo wil ik niet oud worden hoor. Ze is nog altijd opgewekt enzo, maar als je dan zoveel pijn hebt gehad en dan dat gekloot met dat been. Daar zou ik later echt geen zin in hebben.

'Het gaat er niet om hoe oud je wordt, het gaat er om hoe je oud wordt.'

Surinaams gezegde

Tje, de manier waarop men oud wordt doet er veel aan natuurlijk. Mijn ene grootmoeder is er 87 geworden, heeft een tijdje gesukkeld met de gezondheid en is vorig in augustus overleden. Je zag echt dat ze er geen zin meer in had.
Mijn andere grootmoeder wordt in november 80 en dat zou je haar niet aangeven. Woont zelfstandig, kleedt zich jong ("je moet meegaan met de tijd" zegt ze altijd), vorig jaar alles geschilderd en behangen (enfin, heb ik gedaan maar ze zag het nog wel zitten om alles in het nieuw te zetten), is altijd in de weg of onderweg:-)
Laatst had ze rugpijn, ze had een "oud vrouwtje" geholpen met haar boodschappen te dragen. En hoe oud was ze dan vroeg ik: "67"

Ik weet het niet hoor, als je 115 wordt verlies je wel al je zussen/broers en andere familie die rond dezelfde tijd geboren zijn (tenzij ze ook 115 worden). En je kunt toch niet zo heel veel als je 115 bent.

Nee, als ik gelukkig ben ik ik sterf op mn 90e, dan is het ook goed.

Michael_Wittmann schreef:Maar doof en blind.. Maak me dan direct af..

Besef dat er ook mensen van jouw leeftijd met dit handicap kampen. Ik kan me ook voorstellen dat dit geen pretje is, maar volgens mij valt er ook dan nog genoeg uit het leven te halen als je maar wilt.

Deze mevrouw van 115 mag dan wel doof en blind zijn, maar ze geniet nog van haar leven en ze is er volgens mij ook dankbaar voor. Ik denk dat ik dat ook zou zijn als ik zo oud mag worden. Alleen als ik lichamelijk ontzettend zal lijden en er geen kans op verbetering is, mogen ze mij 'afmaken'. Wees dankbaar voor het leven, ook al komt het met gebreken.

Ik ga dood, zodra ik r zin in heb.