Berlijn

[Tim Y.]

In een programma op discovery (of Ngc weet ik even niet meer) hoorde ik een Duitse soldaat zeggen: "Als de Amerikanen berlijn hadden aangevallen hadden de duitse troepen veel langer standgehouden." De reden hiervoor was zei hij: "Voor de Russische troepen waren wij echt bang." Wat denken jullie hiervan?

[Tim]

Zever, gezever

Als het de Amerikanen geweest waren die eerst in Berlijn waren, was de strijd volgens mij minder verbeten geweest, omdat veel soldaten zich gemakkelijker overgaven aan de westerse geallieerden. Nazi-Duitsland was natuurlijk veel meer anti-communistisch dan anti-Brits of -Amerikaans.

[Reca]

hallo,
het was op ngc,maar zei die soldaat niet juist ''als de Amerikanen ons hadden bevrijdt zouden we minder verbeten vechten'' en daarna over dat ze juist zo verbeten vochten om maar uit handen van de Russen te blijven??

mvg
Rémy

[Tim]

het was op ngc,maar zei die soldaat niet juist ''als de Amerikanen ons hadden bevrijdt zouden we minder verbeten vechten'' en daarna over dat ze juist zo verbeten vochten om maar uit handen van de Russen te blijven??

Aha, dat lijkt er al meer op !

[Tim Y.]

Geen idee eigenlijk volgens mij zei hij juist dat ze tegen de Amerikanen langer stand zouden houden. Maar weet je ook de naam nog van het programma? Dit zal toch nog wel eens herhaalt worden.

[Tim Y.]

Was dit niet "10 days to victory"?

[Reca]

hallo,

BINGO!!

mvg
Rémy

[Reca]

[Tim Y.]

Ik zal er eens opletten als dit herhaalt wordt.

[Harro]

De Berlijners putten destijds juist hoop uit het gerucht dat de Amerikanen en de Duitsers samen een front zouden vormen tegen het Rode Leger.

[Opgeheven account 1427]

Ja, óf dat ze zouden worden 'ontzet' door duitse troepen van buitenaf...

[Zhukov]

Ja, óf dat ze zouden worden 'ontzet' door duitse troepen van buitenaf...

Nou, ik geloof dat er in heel Berlijn nog maar één persoon was die dacht dat dat zou gaan gebeuren

[Opgeheven account 1427]

Ja, óf dat ze zouden worden 'ontzet' door duitse troepen van buitenaf...

Nou, ik geloof dat er in heel Berlijn nog maar één persoon was die dacht dat dat zou gaan gebeuren

Hehe, klopt... nou ja, nog wel wat anderen hoor, Eva Braun bijvoorbeeld, en Joseph Goebbels ook nog heel lang...

Wie precies wat hoopte en/of dacht zal wel nooit helemaal duidelijk worden, het enige dat we weten is dat er bij veel mensen überhaupt nog hoop was, en dat is al raar genoeg...

[Harro]

Dagboek van een Nederlandse arbeider in Berlijn...

Maandag 23 april 1945

Ziezo, ook deze dag aan het Berliner front is bijna voorbij en ik moet zeggen: we zijn er al aardig aan gewend! Ik heb me eigenlijk nooit een goede voorstelling kunnen maken van het leven in een frontstad, maar nu hebben we al enige ervaring. Vanzelfsprekend hebben we de afgelopen nacht niet veel geslapen en stonden we elkaar vanmorgen al om half zes in de regen een beetje lodderig aan te kijken (helaas was de oorzaak geen cognac maar te weinig slaap) en ons af te vragen "wat nu"? Zijn de Russen nu verder gekomen, is onze buurt bezet, waar halen we brood vandaan, enz., enz. Ja, het enige was om maar eens de tuin in te lopen en eens voor aan de straat te gaan kijken of er wat te zien is. De straat was eigenlijk doods en verlaten, dus konden we er eigenlijk zeker van zijn dat er in onze buurt nog geen Russen zijn. Zo trok ik er maar eens op uit om te zien of er nog bakkers waren die brood verkochten. Overal vond ik een bordje aan de deur waarop vermeld stond wanneer de verkoop zou beginnen. En langzamerhand kwamen er meer mensen op straat en begonnen rijen te vormen voor de zaken die straks met de verkoop zouden beginnen. Ik had me bij een bakker opgesteld die om tien uur met de verkoop zou beginnen. Gezellig om zo met al die vrouwen in de rij te staan. Wat die niet allemaal te vertellen hebben. Nou, dat steekt zo nauw niet! En weer deed een nieuw gerucht de ronde. Amerika en Engeland hebben Rusland de oorlog verklaard omdat, volgens de afspraken in Jalta gemaakt, de Amerikanen Berlijn zouden aanvallen en niet de Russen! Aan het westfront zijn de vijandelijkheden gestaakt en Amerikanen, Engelsen en Duitsers zijn gezamenlijk in opmars naar het oostfront! Die stoute Ivan! Maar weer de vraag: is het waar? Het wordt tijd dat de radio weer speelt of dat er een krant verschijnt. Al een paar dagen zijn we nu al van alle officiële berichten verstoken. Intussen heb ik gelegenheid om op te merken hoe snel een mens zich eigenlijk aanpassen kan. Enkele dagen terug vlogen de meeste vrouwen al naar huis wanneer ze maar hoorden dat er vliegers in aantocht waren. Nu knettert onophoudelijk de Flak en de artillerie en jagen diepvliegers over Berlijn, maar de vrouwen blijven in de rij staan! Als vroeger de Flak maar in de verte schoot was er geen mens meer op straat te zien. Nu knettert het dat het horen en zien vergaat, granaten huilen door de lucht, maar er is maar een enkele die de vlucht neemt! Ja, in de bunkers en kelders zitten er nog genoeg die er voor geen geld ter wereld uit gaan, maar velen hebben toch meer angst voor de honger dan voor een bom! Na twee en een half uur staan heb ik dan toch een brood en na twee uur ben ik er ook in geslaagd om nog wat bij de slager te bemachtigen. Ziezo, nu eerst naar de Felsenkeller, waar weliswaar maar één gerecht gekookt is, maar waar men zich in ieder geval toch nog zat eten kan. Nu overleg ik bij mijzelf wat ik doen zal. Mijn cheffin zal zeker niet verschijnen vandaag. Maar ik besluit toch maar naar de Platz te gaan en te zien of er nog klanten komen. Allicht valt er nog wat te rommelen... Als ik naar huis ga heb ik een twintig stuks sigaren, een handvol sigaretten en drie eieren. Het is half vijf en op weg naar huis krijg ik weer een goed beeld van een frontstad. De Russen schijnen werkelijk niet ver meer van hier te zijn. Er wordt gezegd dat een paar pantsers en een enkele stoottroep hier in de buurt zijn geweest, maar voor vandaag scheen het genoeg te zijn. De straten zijn nu doods en verlaten. De winkels zijn totaal uitverkocht. Onderweg ontmoet ik een paar Duitse patrouilles, op de hoeken van straten liggen soldaten met de zo gepropagandeerde pantservuist en voor de rest niets, zelfs geen fietser of Wehrmachtsauto op de straat. Zijn we reeds in niemandsland"? Af en toe knettert het dat mijn oren er van toeteren. Een Flakbatterij, op een auto opgesteld, veroorzaakte dat lawaai. Op een paar plaatsen in de richting van het Stadtmitte brandt het. Ik ben blij, dat ik thuis ben. Het was de hele dag koud en met regenbuien, maar bij mij brandt de kachel. Bij één van mijn buren kreeg ik voor bewezen diensten avondeten, dat me prima smaakt. Die dame had haar best gedaan en de tafel doet me denken aan kerstmis. Keurig gedekt, met vol bestek en twee kaarsen als verlichting op tafel, bij gebrek aan electriciteit. Helaas konden we af en toe onze eigen woorden niet verstaan, zo blafte de artillerie.
Maar nu ik deze regels gepend heb, ga ik slapen, ondanks Flak, artillerie, pantsers of Russen. Rust is goed voor een mens...

[Opgeheven account 1427]

Jep, datzelfde heb ik ook van een Nederlandse 'dwang' arbeider (vrachtwagen-chauffeur, kolen) gehoord die tot eind april 1945 meerdere malen in berlijn is geweest. Verschillende geruchten deden er de ronde, van een ontzetting tot een massale uitbraak ondersteund door de nieuwste tanks en vliegtuigen... Wat een fantasie hé...