arneken schreef:Een vraag die werd gesteld op een ander forum en die tot nu toe nog zonder antwoord is gebleven. Ik zal het eens hier proberen.
On 22 June 1940 The French 45th Corps was pushed onto Swiss territory at St Urban by the German advance. The Corps contained 25,000 French and 13,000 Poles. The Swiss then interned them all. Now thats quite a few soldiers to intern. What did the French think of the internment? What happend to the soldiers that were interned. Did any escape to fight again?
Alle info hierover is meer dan welkom.
Vriendelijke groet Arne.
Het bovenstaande wapenfeit is mij bekend. Het Franse 45e korps raakte door gevechten in juni 1940 met de Duitsers nagenoeg omsingeld. Men stond letterlijk met de rug tegen de Frans/Zwitserse grens. Onder de Franse soldaten bevonden zich inderdaad ook Poolse soldaten. Deze Poolse soldaten behoorden tot de 2e Poolse infanterie divisie (Dywizja Strzelcow Pieszych) en waren aan het Franse 45e korps toegevoegd. Deze Polen waren na de overgave van hun vaderland in 1939 gevlucht naar Frankrijk. Hier vormden zij een welkome aanvulling voor de Franse verdediging.
Terug naar het verhaal. De soldaten van het Franse 45e korps/2 Poolse infanterie divisie voelden weinig voor de Duitse krijgsgevangenschap dus staken ze massaal de grens over naar Zwitserland. Waarop ze dus door Zwitserland werden geïnterneerd. Onder deze geïnterneerde soldaten zullen er inderdaad geweest zijn die tot aan de Duitse capitulatie in 1945 in Zwitserland zijn gebleven. Maar er zijn ook Franse en Poolse soldaten geweest die wisten te ontsnappen uit Zwitserland en die zich wisten aan te sluiten bij hun strijdmakkers in Groot Brittannië. Ook zouden er soldaten zijn weggekocht. Polen en Frankrijk konden immers geen soldaten ronselen in hun eigen land want dit was immers door de Duitsers bezet. Het enige wat ze dus konden doen was de geïnterneerde soldaten in Zwitserland vrijkopen.
De lotgevallen van één van de Poolse geïnterneerde soldaten is mij min of meer bekend. De zoektocht naar hem begon naar aanleiding van een aantal verkregen medailles/insignes uit zijn nalatenschap. Het verhaal heb ik al eens eerder op dit forum geplaatst maar ik zal dit nog een keer doen;
Een kennis van mij had een Poolse aangetrouwde oom, een veteraan. De beste man is al jaren geleden overleden. Zijn Hollandse vrouw is een aantal jaren geleden overleden. Bij het leeghalen van het huis kwamen deze medailles/insignes en riem te voorschijn. Ik heb ze toen gekregen. Aan mij werd gevraagd of dat ik meer over de veteraan te weten kon komen. De man praatte weinig over z’n oorlogsverleden. En er is dus niets of weinig bekend van 'm. Uit de medailles/insigne’s is wel het volgende op te maken;
Na de Duitse inval van Polen in 1939 is de Poolse persoon in kwestie gevlucht naar Frankrijk. Waarschijnlijk is de riem (zie foto) meegenomen en afkomstig van z'n eigen Poolse uniform. In Frankrijk heeft hij deel uitgemaakt van de 2e Poolse infanterie divisie (Dywizja Strzelcow Pieszych), welke werd toegevoegd aan het Franse 45e korps. Deze Poolse divisie was gelegerd bij de Franse Maginot linie nabij de Duits Zwitserse grens.
Tijdens de Duitse inval in Frankrijk in 1940 raakte de 2e Poolse divisie na zware gevechten geïsoleerd van de overige Franse troepen en men zag geen andere mogelijkheid dan de grens met Zwitserland over te steken en zich te laten interneren. Voor dit aandeel in deze gevechten zal hij na de oorlog wel de Franse medailles hebben gekregen (zie foto).
Zijn verblijf in Zwitserland wordt bevestigd door zijn schoonfamilie want volgens hen zou hij een relatie hebben gehad in die tijd met een Zwitserse vrouw. De beide Poolse adelaars zijn vervaardigd in 1941 bij de gebroeders Huguenin te Le Locle in Zwitserland. Hoelang hij in Zwitserland is gebleven is niet bekend. Waarschijnlijk is hij ontsnapt uit Zwitserland of is hij vrijgekocht door de Poolse regering in ballingschap. Volgens zijn schoonfamilie heeft hij tijdens de oorlog ook in Italië gezeten. Het Italiaanse herdenkingsspeldje bevestigt dit wel min of meer. Het zou kunnen betekenen dat de Poolse veteraan deel heeft genomen aan de gevechten om Monte Cassino (2e Poolse korps). Of hoe de veteraan in Nederland is terecht gekomen is ook niet met zekerheid te zeggen. Destijds had de Nederlandse regering wel de regel dat voor elke in Nederland gesneuvelde Poolse militair er zich één Poolse veteraan mocht vestigen in Nederland. Waarschijnlijk is hij er één van geweest en zo zou hij ook wel aan zijn Nederlandse vrouw zijn gekomen. Veel gegevens over de Poolse veteraan heb ik niet. Het Sikorski instituut in Londen biedt ook geen uitkomst. Zij verstrekken geen gegevens aan derden. Ook zijn schoonfamilie krijgt geen gegevens los. Zij dragen een andere familienaam dan de Poolse veteraan. Het exacte verhaal van de Poolse veteraan zal dus waarschijnlijk altijd wel onbekend blijven.
Boven v.l.n.r. Italiaans herdenkingsspeldje uit 1946 voor de veteranen van het 2e Poolse korps. Dit speldje werd vervaardigd door F.M.Loriloi, Milano – Roma, Italië. Daarnaast 2 Poolse adelaars van de “Dywizja Strzelcow Pieszych” (2e infanterie divisie) vervaardigd door de gebroeders Hugunin te Le Locle, Zwitserland in 1941.
Onder v.l.n.r. Médaille des prisonniers civils, déportés et otages 1914-1918. Verleend aan civiele gevangenen, gedeporteerden en gegijzelden.
Médaille commémorative 1939-1945 met France spange. Verleend aan militairen die deelnamen aan de gevechten in Frankrijk in 1940.
Croix du combattant volontaire 1914-1918. Verleend aan buitenlandse oorlogsvrijwilligers in Franse dienst.
Poolse vooroorlogse riem voor manschappen. Mooi gestempeld en gedateerd 1931.
N.B. De Médaille des prisonniers civils, déportés et otages 1914-1918 en Croix du combattant volontaire 1914-1918 zouden ook nog na de 2e wereldoorlog zijn verleend wegens gebrek aan nieuwere medailles. Beide zouden afkomstig zijn uit vooroorlogse voorraden.