Goedemorgen
Ik had een vraag,misschien dat mensrn in dit forum hier antwoord op hebben.
Ik heb 2 dingen in mijn bezit gekregen uit een nalatenschap,maar ik weet niet exact de waarde hiervan,wat het exact is
Misschien weet iemand het antwoord en kan mij helpen hiermee
Alvast bedankt!
Vraag herkenning
Re: Vraag herkenning
Tweede weet ik zo niet eerste is speldje Tag der Arbeit komt redelijk veel voor waarde zit tussen 15 en 20 euro
-
earlymb
- Moderator
- Berichten: 1771
- Lid geworden op: 16 jul 2004, 23:54
- Locatie: Den Haag
- Ontvangen: 29 keer
Re: Vraag herkenning
Tweede is een kopie Nederlandse para baretembleem (vaak gedragen op de borst als jumpwing, periode net na-oorlogs) met een hakenkruis erop gemeubeld. 100% fantasiestuk
-
LDO
- Lid
- Berichten: 1027
- Lid geworden op: 08 dec 2005, 11:19
- Locatie: Katwijk
- Gegeven: 54 keer
- Ontvangen: 86 keer
Re: Vraag herkenning
Opmerkelijke fantasie van degene die het vervaardigd heeft, dat wel...earlymb schreef: 29 jul 2023, 20:26 Tweede is een kopie Nederlandse para baretembleem (vaak gedragen op de borst als jumpwing, periode net na-oorlogs) met een hakenkruis erop gemeubeld. 100% fantasiestuk
Depot Speciale Troepen / Korps Speciale Troepen, afdeling Nederlanders met Waffen-SS verleden, voor rehabilitatie doorgestuurd naar Indonesië / KNIL, moet hij gedacht hebben.
Bijzonder. In ieder geval geen massaproductie, het is de 1e keer dat ik dit zie.
Een zeldzaam fantasiestuk, zou je bijna zeggen!
-
earlymb
- Moderator
- Berichten: 1771
- Lid geworden op: 16 jul 2004, 23:54
- Locatie: Den Haag
- Ontvangen: 29 keer
Re: Vraag herkenning
Ook dat is totale onzinLDO schreef: 02 aug 2023, 15:50 Depot Speciale Troepen / Korps Speciale Troepen, afdeling Nederlanders met Waffen-SS verleden, voor rehabilitatie doorgestuurd naar Indonesië / KNIL, moet hij gedacht hebben.
-
patrickh
- Lid
- Berichten: 5001
- Lid geworden op: 31 dec 2003, 20:21
- Locatie: nederland
- Gegeven: 116 keer
- Ontvangen: 87 keer
Re: Vraag herkenning
Het embleem is idd fantasie, maar het verhaal van LDO berust op waarheid:
Edelgermanen tussen dienstplichtigen
Van de dienstplichtigen die in lndonesië geweest waren, is het grootste deel na 1950 afgezwaaid en thuis. Daaronder ook SS-ers die in `Indië' gevochten hadden tegen de Republiek. Zoals onder meer blijkt uit memoires van de ex-inlichtingenofficier Brijnen van Houten, waarin hij opmerkt dat de Legerleiding honderden (hij noemt 548 man) ongezuiverde SS-ers aan het leger overzee "tussen dienstplichtigen kon mengen, met alle gevolgen van dien. De publiciteit rond wijlen - onbestraft gebleven kapitein Raymond Westerling dekte het optreden van deze racistisch geschoolde edelgermanen, die reeds intern door Nederlandse bisschoppen waren aanbevolen, keurig." (1)
Dat de regering SS-ers als militair naar Indonesië heeft gestuurd, is al eerder openbaar gemaakt door C. van Esterik in een artikel dat in 1984 in NRC Handelsblad verschijnt. Van Esterik schrijft daarin: "Een extra macaber trekje wan de geschiedenis is dat het Nederlandse leger in Indonesië soldaten bevatte, die nog maar even tevoren hun leven op het spel hadden gezet ter verdediging van het rijk van Adolf Hitler. Een ex-officier van het KNIL bevestigt in het artikel dat SS-ers deel uitmaakten van het leger dat `orde en rust' in Indonesië moest brengen.
"Tijdens de eerste politionele actie was ik als KNIL-militair gedetacheerd bij de 1ste Infanteriebrigadegroep van kolonel Thomson, een onderdeel van de 7-december divisie. Dat waren verse troepen uit Nederland, die nog nooit in Indië hadden gevochten. KNIL-militairen zoals ik, met veel kennis van land en volk, waren aan de troepen toegevoegd am ze wegwijs te maken in Nederlands-lndië.
Tijdens die actie, met als einddoel Sukabumi, kwam ik in de buurt van Tjibadak in contact met een compagnie van het onderdeel Grenadiers en Jagers onder commando van baron Taets van Amerongen.
Op een dag zag ik de soldaten van de compagnie bezig met ochtendgymnastiek. Ze stonden daar alleen met hun sportbroekje aan, het bovenlichaam bloot. Toen zag ik bij een aantal van hen een opvallend litteken onder hun oksel. Het viel op, omdat het een uitgesproken lelijk litteken was van een wond die door een ondeskundig iemand met naald en draad min of meer dichtgenaaid was.
Ik vroeg aan één van die jongens wat er toch onder die oksel had gezeten. Hij vertelde dat het het teken van zijn bloedgroep was geweest, dat hij met een scheermes verwijderd had. Ik zei: `Waarom heb je dat weggehaald? Laat toch zitten, dat is makkelijk, dan weet iedereen het.' Maar hij ging er verder niet op in. Daarna vroeg ik het aan een vaandrig van de compagnie. Hij zei: `Weet je dat niet? Die soldaten zijn vroeger bij de Waffen-SS geweest.'
En alle leden van de Waffen-SS hadden het teken van hun bloedgroep onder hun oksel getatoeëerd. Hij wist niet hoe ze bij de compagnie terechtgekomen waren. `Ze zijn bij ons ingedeeld, maar ze zitten ook op andere plaatsen, niet alleen bij ons. Ze werden in Nederland voor de keus gesteld om geïnterneerd te worden of om als soldaat in Indië te vechten.'
Ik was geschokt. Als joodse Nederlander had ik al mijn familieleden in de Duitse concentratiekampen verloren en nu moest ik samen met soldaten die voor Hitler gevochten hadden tegen de Indonesiërs vechten! Ik ging naar overste Taets van Amerongen.
Toen ik hem vertelde wat ik had gehoord, maakte hij zich enorm boos. Daar had ik niets mee te maken, volgens hem, en hij zette me vervolgens de deur uit. Toen ben ik naar een wachtmeester van de marechaussee gegaan. Hij was ook verbaasd en zei het verhaal te zullen doorgeven aan de staf in Buitenzorg. Ongeveer twee weken later kwam er een kapitein van de marechaussee bij me.
Hij had het verhaal onderzocht en bevestigde dat het klopte. `Maar wij kunnen daar niets aan doen', zei hij `Want het is in opdracht van Den Haag. Daar is dat zo geregeld .'."(2)
Van Esterik haalt verder een anoniem Memorandum aan.
'De opstellers van het stuk maken zich bekend als mensen die voor en na de capitulatie in aanraking kwamen met tientallen van dezer Waffen-SS menschen en dit geeft hen bij de beoordeling van dit probleem een bepaalde kennis van hun mentaliiteit. (...) Zij achten zich uitsluitend geleid door overwegingen van christelijke rechtvaardigheid en door een diepe liefde voor het zich zo langzaam her stellende Nederland. (...) Aan deze SS-soldaten, die met de wapenen zondigden tegen hun volk, zou de gelegenheid gegeven moeten worden, thans met de wapenen dat volk te dienen, en zo zichzelf te rehabiliteren. Deze gelegenheid ligt voor hen in Nederlandsch Oost-Indie. De deelname zou op basis van vrijwilligheid moeten geschieden en gezien hun soldateske eigenschappen zouden zij gebruikt kunnen worden als stoottroepen. (...) Hier zijn 15.000 misschien 30.000 goed geoefende en ervaren soldaten. Na een training van enkele weken in het hanteren van geallieerde wapenen kunnen zij tot actie overgaan."
De toon van het memorandum duidt op een zekere werwantschap met een `herdelijk schrijven'. Is hier, zoals door de ex-inlichtingenofficier Brijnen van Houten later werd opgemerkt, de top van de Rooms-Katholieke kerk aan het woord? We zullen het nooit weten, de opstellers van het memorandum wensten anoniem te blijven.
Van Esterik besluit het artikel met de vaststelling dat een onbekend aantal oud-SS-ers in Indonesie hebben meegevochten tegen de Republiek.
"De in de archieven opgespoorde documenten maken niet aannemelijk dat ze allemaal op slinkse wijze zelf door de mazen van het net zijn heengeglipt. Het lijkt aannemelijker dat er ergens op politiek of militair niveau een beslissing genomen moet zijn, die dit soort rehabilitatie voor deze politieke delinquenten mogelijk maakte. Op welk niveau dit gebeurde, door wie en wanneer, dat is vooralsnog onbekend."
Tot op de dag van vandaag hangt over deze, wel zeer zwarte, bladzijde van neerlands koloniale geschiedenis een zware deken.
Noten
1. P. Brijnen van Houten, Een kwart eeuw geheime diensten, Houten 1988.
2. Chr. van Esterik, NRC Handelsblad, 24 November 1984.
Edelgermanen tussen dienstplichtigen
Van de dienstplichtigen die in lndonesië geweest waren, is het grootste deel na 1950 afgezwaaid en thuis. Daaronder ook SS-ers die in `Indië' gevochten hadden tegen de Republiek. Zoals onder meer blijkt uit memoires van de ex-inlichtingenofficier Brijnen van Houten, waarin hij opmerkt dat de Legerleiding honderden (hij noemt 548 man) ongezuiverde SS-ers aan het leger overzee "tussen dienstplichtigen kon mengen, met alle gevolgen van dien. De publiciteit rond wijlen - onbestraft gebleven kapitein Raymond Westerling dekte het optreden van deze racistisch geschoolde edelgermanen, die reeds intern door Nederlandse bisschoppen waren aanbevolen, keurig." (1)
Dat de regering SS-ers als militair naar Indonesië heeft gestuurd, is al eerder openbaar gemaakt door C. van Esterik in een artikel dat in 1984 in NRC Handelsblad verschijnt. Van Esterik schrijft daarin: "Een extra macaber trekje wan de geschiedenis is dat het Nederlandse leger in Indonesië soldaten bevatte, die nog maar even tevoren hun leven op het spel hadden gezet ter verdediging van het rijk van Adolf Hitler. Een ex-officier van het KNIL bevestigt in het artikel dat SS-ers deel uitmaakten van het leger dat `orde en rust' in Indonesië moest brengen.
"Tijdens de eerste politionele actie was ik als KNIL-militair gedetacheerd bij de 1ste Infanteriebrigadegroep van kolonel Thomson, een onderdeel van de 7-december divisie. Dat waren verse troepen uit Nederland, die nog nooit in Indië hadden gevochten. KNIL-militairen zoals ik, met veel kennis van land en volk, waren aan de troepen toegevoegd am ze wegwijs te maken in Nederlands-lndië.
Tijdens die actie, met als einddoel Sukabumi, kwam ik in de buurt van Tjibadak in contact met een compagnie van het onderdeel Grenadiers en Jagers onder commando van baron Taets van Amerongen.
Op een dag zag ik de soldaten van de compagnie bezig met ochtendgymnastiek. Ze stonden daar alleen met hun sportbroekje aan, het bovenlichaam bloot. Toen zag ik bij een aantal van hen een opvallend litteken onder hun oksel. Het viel op, omdat het een uitgesproken lelijk litteken was van een wond die door een ondeskundig iemand met naald en draad min of meer dichtgenaaid was.
Ik vroeg aan één van die jongens wat er toch onder die oksel had gezeten. Hij vertelde dat het het teken van zijn bloedgroep was geweest, dat hij met een scheermes verwijderd had. Ik zei: `Waarom heb je dat weggehaald? Laat toch zitten, dat is makkelijk, dan weet iedereen het.' Maar hij ging er verder niet op in. Daarna vroeg ik het aan een vaandrig van de compagnie. Hij zei: `Weet je dat niet? Die soldaten zijn vroeger bij de Waffen-SS geweest.'
En alle leden van de Waffen-SS hadden het teken van hun bloedgroep onder hun oksel getatoeëerd. Hij wist niet hoe ze bij de compagnie terechtgekomen waren. `Ze zijn bij ons ingedeeld, maar ze zitten ook op andere plaatsen, niet alleen bij ons. Ze werden in Nederland voor de keus gesteld om geïnterneerd te worden of om als soldaat in Indië te vechten.'
Ik was geschokt. Als joodse Nederlander had ik al mijn familieleden in de Duitse concentratiekampen verloren en nu moest ik samen met soldaten die voor Hitler gevochten hadden tegen de Indonesiërs vechten! Ik ging naar overste Taets van Amerongen.
Toen ik hem vertelde wat ik had gehoord, maakte hij zich enorm boos. Daar had ik niets mee te maken, volgens hem, en hij zette me vervolgens de deur uit. Toen ben ik naar een wachtmeester van de marechaussee gegaan. Hij was ook verbaasd en zei het verhaal te zullen doorgeven aan de staf in Buitenzorg. Ongeveer twee weken later kwam er een kapitein van de marechaussee bij me.
Hij had het verhaal onderzocht en bevestigde dat het klopte. `Maar wij kunnen daar niets aan doen', zei hij `Want het is in opdracht van Den Haag. Daar is dat zo geregeld .'."(2)
Van Esterik haalt verder een anoniem Memorandum aan.
'De opstellers van het stuk maken zich bekend als mensen die voor en na de capitulatie in aanraking kwamen met tientallen van dezer Waffen-SS menschen en dit geeft hen bij de beoordeling van dit probleem een bepaalde kennis van hun mentaliiteit. (...) Zij achten zich uitsluitend geleid door overwegingen van christelijke rechtvaardigheid en door een diepe liefde voor het zich zo langzaam her stellende Nederland. (...) Aan deze SS-soldaten, die met de wapenen zondigden tegen hun volk, zou de gelegenheid gegeven moeten worden, thans met de wapenen dat volk te dienen, en zo zichzelf te rehabiliteren. Deze gelegenheid ligt voor hen in Nederlandsch Oost-Indie. De deelname zou op basis van vrijwilligheid moeten geschieden en gezien hun soldateske eigenschappen zouden zij gebruikt kunnen worden als stoottroepen. (...) Hier zijn 15.000 misschien 30.000 goed geoefende en ervaren soldaten. Na een training van enkele weken in het hanteren van geallieerde wapenen kunnen zij tot actie overgaan."
De toon van het memorandum duidt op een zekere werwantschap met een `herdelijk schrijven'. Is hier, zoals door de ex-inlichtingenofficier Brijnen van Houten later werd opgemerkt, de top van de Rooms-Katholieke kerk aan het woord? We zullen het nooit weten, de opstellers van het memorandum wensten anoniem te blijven.
Van Esterik besluit het artikel met de vaststelling dat een onbekend aantal oud-SS-ers in Indonesie hebben meegevochten tegen de Republiek.
"De in de archieven opgespoorde documenten maken niet aannemelijk dat ze allemaal op slinkse wijze zelf door de mazen van het net zijn heengeglipt. Het lijkt aannemelijker dat er ergens op politiek of militair niveau een beslissing genomen moet zijn, die dit soort rehabilitatie voor deze politieke delinquenten mogelijk maakte. Op welk niveau dit gebeurde, door wie en wanneer, dat is vooralsnog onbekend."
Tot op de dag van vandaag hangt over deze, wel zeer zwarte, bladzijde van neerlands koloniale geschiedenis een zware deken.
Noten
1. P. Brijnen van Houten, Een kwart eeuw geheime diensten, Houten 1988.
2. Chr. van Esterik, NRC Handelsblad, 24 November 1984.
-
LDO
- Lid
- Berichten: 1027
- Lid geworden op: 08 dec 2005, 11:19
- Locatie: Katwijk
- Gegeven: 54 keer
- Ontvangen: 86 keer
Re: Vraag herkenning
Kijk, u kent uw klassiekers!
In een aan te raden boek van Ger Verrips, Mannen die niet deugden, ging de man waar het om draaide na dienst in de Waffen-SS met het KNIL naar Indonesië. Hij beschrijft dat hij voor een onderdeel naar een mechanische werkplaats moest en het zo wist te pakken uit een onbekende werkplaats. En zich toen realiseerde: Verrek, het is ingericht als een Duitse werkplaats, zoals hij kende van het Oostfront! En de aanwezige monteurs lachten en sloegen hem op de schouder. Het waren ook SS Oostfront veteranen. Echt, dat boek is een aanrader! Er is heel veel gebeurd in die tijd dat lang buiten de boeken gehouden is..
In een aan te raden boek van Ger Verrips, Mannen die niet deugden, ging de man waar het om draaide na dienst in de Waffen-SS met het KNIL naar Indonesië. Hij beschrijft dat hij voor een onderdeel naar een mechanische werkplaats moest en het zo wist te pakken uit een onbekende werkplaats. En zich toen realiseerde: Verrek, het is ingericht als een Duitse werkplaats, zoals hij kende van het Oostfront! En de aanwezige monteurs lachten en sloegen hem op de schouder. Het waren ook SS Oostfront veteranen. Echt, dat boek is een aanrader! Er is heel veel gebeurd in die tijd dat lang buiten de boeken gehouden is..
Re: Vraag herkenning
En zo is het dus ook, veel werd gewoon niet over gepraat.LDO schreef: 07 aug 2023, 17:42 Kijk, u kent uw klassiekers!
In een aan te raden boek van Ger Verrips, Mannen die niet deugden, ging de man waar het om draaide na dienst in de Waffen-SS met het KNIL naar Indonesië. Hij beschrijft dat hij voor een onderdeel naar een mechanische werkplaats moest en het zo wist te pakken uit een onbekende werkplaats. En zich toen realiseerde: Verrek, het is ingericht als een Duitse werkplaats, zoals hij kende van het Oostfront! En de aanwezige monteurs lachten en sloegen hem op de schouder. Het waren ook SS Oostfront veteranen. Echt, dat boek is een aanrader! Er is heel veel gebeurd in die tijd dat lang buiten de boeken gehouden is..
De vader van 1 van mijn vrienden, die ook met het KNIL naar Indonesië was gegaan, vertelde me exact dezelfde dingen. Ik zat toen net op de Havo, dus al een redelijk wat jaartjes geleden, zal ergens begin jaren '80 zijn geweest. De man zat destijds zelf bij de AAT, dus heeft ook veel gezien, kwam vrijwel overal. De verhalen die hij me vertelde, staan me nu nog bij. Hij wist dat er ex-SS'ers waren, maar ook van allerlei dingen die toen eigenlijk niet in het nieuws mochten, vertelde ie me. Die zijn nu wel bekend, maar destijds verzweeg men het.
-
earlymb
- Moderator
- Berichten: 1771
- Lid geworden op: 16 jul 2004, 23:54
- Locatie: Den Haag
- Ontvangen: 29 keer
Re: Vraag herkenning
Voor zover mij bekend zaten de meeste SS veteranen in Indië bij de Huzaren, vaak als instructeur omdat ze ervaring hadden met guerilla. Maar het is mogelijk dat ze ook hier en daar bij andere onderdelen zaten.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: ClaudeBot en 0 gasten