mijn Nederlandse pre 1940 verzameling

[DePlaagGeest]

Ziet er goed uit en wat een mooi aantal van bezoekers!

[patrickh]

Lruk! Ik zie meneer Kreunen ook op de foto!

[Bert-Jan]

Lruk! Ik zie meneer Kreunen ook op de foto!

dat klopt helemaal!

[Bert-Jan]

het gekleed tenue jasje en kepie van Hendrik "Hein" Siedenburg: Spionnenjager en Engelandvaarder
Hendrik "Hein" Siedenburg was een Nederlandse officier en contraspionage-expert die tijdens en na de Tweede Wereldoorlog een belangrijke rol speelde in de jacht op spionnen en collaborateurs.
Militaire loopbaan en mobilisatie 1939-1940
In oktober 1928 begon Siedenburg zijn militaire opleiding aan de School Reserve-Officieren der Bereden Artillerie (S.R.O.B.A.) in Ede, waar hij tot 1 oktober 1929 verbleef. In januari 1934 werd hij benoemd tot eerste luitenant bij het 3e Regiment Artillerie. Tijdens de Duitse inval in mei 1940 was hij met zijn eenheid (3e leger korps) gelegerd in de omgeving van Vught.
Vlucht naar Engeland en gevangenschap in Spanje
Na de Nederlandse capitulatie verliet Siedenburg het leger en ging hij via zijn vader, Joop Siedenburg – bekend als meneer Buffa – in de kunsthandel werken. In 1942 besloot hij naar Engeland te vluchten om zich aan te sluiten bij de geallieerden.
Op 8 oktober 1942 vertrok hij uit Nederland en nam de zuidelijke vluchtroute via bezet Frankrijk naar Spanje. Hij werd echter in Spanje opgepakt en bracht bijna een jaar door in verschillende gevangenissen. Op 16 december 1943 werd hij vrijgelaten en reisde door naar Portugal. Op 17 december 1943 arriveerde hij in Praia das Maçãs, een kustplaats in Portugal.
Van daaruit vloog hij naar Engeland, waar hij op 1 januari 1944 aankwam. Daarmee werd hij officieel een Engelandvaarder. Voor zijn moed en doorzettingsvermogen werd hij onderscheiden met het Kruis van Verdienste en later ook met het Verzetsherdenkingskruis.
Contraspionage en de jacht op verraders
In Engeland werd Siedenburg als reservekapitein der artillerie toegevoegd aan een Britse contraspionage-eenheid. Vanaf december 1944 werkte hij in Brussel samen met de Britse Field Security (FS), waar hij hielp bij het opsporen van Duitse spionnen en collaborateurs. Onder leiding van de Britse kapitein Norman Pidcock speelde hij een sleutelrol bij het ontmaskeren van dubbelagent Christiaan Lindemans, alias King Kong. Lindemans werd in oktober 1944 gearresteerd na een tip van Abwehr-agent Cornelis Verloop, die eerder door de Canadese Field Security was opgepakt.
In april 1945 bezocht Siedenburg met Pidcock het kamp O-3-O op de Oxerhof, nabij Deventer, waar ze een geheimzinnige gevangene ondervroegen die zich voordeed als "Van der Meer". Door een verspreking werd deze man ontmaskerd als Antonius van der Waals, een beruchte Nederlandse verrader die voor de SD had gewerkt. Pidcock en Siedenburg realiseerden zich dat Van der Waals, ondanks zijn misdaden, nuttig kon zijn voor de geallieerden.
Om Van der Waals een nieuwe identiteit te geven, reisde Siedenburg naar Rotterdam, waar hij op het stadhuis twee blanco persoonsbewijzen en zegels wist te bemachtigen. Hiermee creëerde hij de identiteit van Wilhelm Eduard Hoffmann, een Duitse ingenieur, en zijn echtgenote Johanna Smit. Daarnaast wist hij via de Binnenlandse Strijdkrachten een officiële verklaring te verkrijgen, waarin werd gesteld dat Hoffmann al jaren in Rotterdam woonde en anti-nationaalsocialistisch was. Hierdoor kon Van der Waals ongehinderd Nederland verlaten – ironisch genoeg met hulp van het Nederlandse verzet, dat al jaren op zijn arrestatie uit was.
Na de oorlog bleef Siedenburg betrokken bij de verwerking van geheime informatie over collaboratie en spionage. In 1948 werd Van der Waals alsnog in Nederland berecht en ter dood veroordeeld. De betrokkenheid van Britse inlichtingendiensten bij het Englandspiel en de bescherming van bepaalde oorlogsmisdadigers bleef echter onopgehelderd.
Na de oorlog richtte Siedenburg in 1948 het literaire blad Mandril op, waarvan het eerste nummer in oktober 1948 verscheen en het laatste in januari 1953. Onder andere Remco Campert was een van de eerste medewerkers. In 1954 werd hij directeur van het dan opgerichte Prins Bernhard Cultuurfonds, een functie die hij jarenlang bekleedde.
Hendrik Siedenburg overleed op 24 januari 1990 in Mauléon, in het Franse Baskenland.
Onderscheidingen:
• Kruis van Verdienste (KB 16-3-1944)
• Verzetsherdenkingskruis
• Officier in de Orde van Oranje-Nassau
• Het officierskruis
• Oorlogsherinneringskruis met de gesp MEI 1940
• The 1939–1945 Star

[patrickh]

Imposant!

[asjemenou]

Mooi verhaal en dank voor het plaatsen.

[Bert-Jan]

deze week een mooie gift mogen ontvangen:

het Oorlogszakboekje, herkenningsplaatje en bewijs van inleveren rijksgoederen van Sergeant-Menagemeester Willem Groeneveld uit Almelo. zijn uniform had ik een paar jaar geleden op marktplaats gekocht. Tijdens de mobilisatie van 1939-1940 ingedeeld bij het MC-III-19e Regiment Infanterie. Wat gelegerd was bij de Grebbeberg. En als krijgsgevangene afgevoerd naar Duitsland.
Reinier Kampman schrijft in zijn verhaal over de meidagen ook over Willem:

Maandag, 13 mei, 2e Pinksterdag.
In Amerongen krijgen we warm eten en onze zenuwen weer een beetje in bedwang. Hier ontmoet ik vriend Willem Groeneveld, wat wel heel toevallig is. Dan trekken we verder terug tot Cothen. Gelukkig hebben we nu fietsen; na de doorgestane vermoeienissen een weldadig vervoermiddel.

[Bert-Jan]

en om een beetje in de Almelo, Grebbeberg hoek te blijven...

Paar weken terug wat papierwerk gekocht van Reinier Kampman (https://www.grebbeberg.nl/index.php?pag ... -ii-19-r-i)
Onder andere een agendaatje uit 1940 gekocht in Wageningen waarin hij heel kort de meidagen bijhoud. En later zijn reis door Duitsland als krijgsgevangene. Op de site van de Grebbeberg is ook een papiertje te zien die hij onderweg, tussen Rhenen en Arnhem, als krijgsgevangene afgegeven aan toeschouwers langs de weg. Enkele kwamen ter bestemder plaatse die uit deze agenda is gescheurd.
zo goed mogelijk vertaald.....maar mocht er iemand het kunnen aanvullen.. heel graag
7-5 Almelo naar Rhenen
10-5 inval den Duitschers
Patrouille gelopen
2 x bommen op luchtafweergeschut
12-5 s’ nachts in commandopost geslapen
13-5 bewaking munitie depot onder hevig granaatvuur
Van de stellingen …….
Zware bomaanval gestaakt na C. … s ’avonds
14-5 met nog 3 man op patrouille
Per fiets naar Vreeswijk terug naar fort Honswijk. …
Onder bewaking naar Wijk bij Duurstede. Geslapen in school
15-5 verder van Amerongen, Rhenen naar Wageningen.
Geslapen …..
16-5 Wageningen, Arnhem, Westervoort kort verblijf. in avond Menno van Coehoornkazerne. Per trein (goederenwagen)
Donderdag, 16 mei.
We weten nog steeds niet wat er met ons gaat gebeuren. We vervolgen onze weg naar Arnhem. Onderweg krijgen we weer brood en drinken van burgers. In Arnhem aangekomen, worden we geconsigneerd op het exercitieterrein van de Menno van Coehoornkazerne. Vele militairen ontvangen bezoek van familie en kennissen. Er zijn weer vele goede gaven, bijeengebracht door de Arnhemse burgerij. Waarom ik nu juist een pyama vraag en krijg, weet ik niet, maar hij zou me toch nog goed van pas komen.
's Avonds gaan we, weer lopend natuurlijk, op weg naar Westervoort, om daar per goederentrein naar een onbekende bestemming in Duitsland te vertrekken. In die drie dagen hebben we ca. 70 km gelopen, na alle ontberingen en weinig eten. Geen wonder, dat het moreel geen honderd procent is en de onzekerheid van wat ons nog te wachten staat ons voortdurend bezig houdt. Sommigen denken, dat we naar het front in Frankrijk zullen worden gestuurd, ook al omdat onze trein in zuidelijke richting rijdt, naar we denken.
Het gaat langzaam vanwege de militaire treinen, die natuurlijk voorrang hebben. Het gebonk van de wagons klinkt ons als kanongebulder in de oren en geeft de indruk, dat we het front reeds naderen. Wie dagenlang het geknal van vuurwapens en exploderende projectielen heeft moeten aanhoren, klinken harde geluiden uit het gewone leven als geweerschoten. Nog tijden na die oorlogsdagen en de krijgsgevangenschap, kon het dichtvallen van het deksel van een broodkar me doen opschrikken en die ervaring zullen vele oudgedienden uit 1940 ook hebben gehad.
Bron: Grebbeberg.nl

[Bert-Jan]

2 papiertjes voor bij in het Oorlogszakboekje. Het gebruik van het Verbandpakje door den soldaat en een bidprentje(?) ondertekend door hulpaalmoezenier majoor J.A.J. Serrarens die in de meidagen van 1940 was ingedeeld hij de staf van het 3e Regiment Artillerie.

[Bert-Jan]

en dan nog deze 10 werkjes (van de 12) behorende bij de map 'Vroolijke herinneringen' getekend door Max van der Wissel en uitgegeven in 1939. Denk gemaakt i.v.m. de O & O.

[Bert-Jan]

Deze week de veldjas van vaandrig Pasma mogen toevoegen aan de collectie. Zijn overjas had ik in 2018 al gekocht en via de familie een aantal foto's gekregen. waarop hij staat met deze veldjas en afgelopen weekend kwam ineens zijn veldjas uit april 1939 langs. Jan Eise Kuipers nogmaals bedankt.
Sigurd Pasma werd geboren op 23 september 1911 te Overdinkel (gemeente Losser) in Overijssel als 2e zoon in het predikantengezin van Hendrik Frans Pasma en Popkje Zwaagstra. Er zouden 5 kinderen geboren worden uit dit huwelijk. De oudste zoon, Gerard Anne (1909), die in de voetsporen van zijn vader zou treden, werd in november 1944 opgepakt door de Duitsers voor zijn anti-Duitse preken. Op 21 april 1945 stierf hij van ziekte en ellende in concentratiekamp Wöbbelin. Postuum werd Gerard Anne onderscheiden met het Verzetsherdenkingskruis. Zijn jongere broer Lambrecht Siowko Pasma (1914) ontvangt ook het Verzetsherdenkingskruis. De heer Sigurd Pasma ging in oktober 1937 in dienst, nadat dit 6 keer was uitgesteld i.v.m. zijn studie notarieel recht. Deze studie heeft hij in 1936 succesvol afgerond. Hij woonde in Bunnik waar op dat moment zijn vader predikant is. Op 4 oktober 1937 is hij, gelijktijdig met de dienstplichtigen van de lichting 1937, 1e Ploeg, opgekomen in werkelijke dienst voor het vervullen van zijn eerste oefening. Hij wordt ingedeeld bij de 2e School Compagnie van het Korps Luchtdoel Artillerie en in onderhoud geplaatst op de School voor Reserve Officieren der Onbereden Artillerie (S.R.O.O.A.) op de “Hojel” kazerne te Utrecht-stad (Utrecht). Tijdens zijn opleiding werden hem nog een 3 tal ‘’straffen’’ opgelegd op 7 februari 1938 krijgt hij 4 dagen licht arrest omdat hij: • Een paar schoenen niet tijdig in de repartie gegeven met het gevolg dat hij met twee paar doorgelopen schoenen ter inspectie verscheen, na eerst nog een paar schoenen van een leerling, die ziek was, eigendunkelijk en zonder toestemming eenigen tijd in gebruik genomen te hebben. • Op 2 maart 1938 een dag licht arrest omdat hij zonder geldige reden te laat op het ziekenrapport te verscheen. • Op 2 juli 1938 ook een dag licht arrest omdat hij in ‘t gelid opzettelijk zijn voorganger op de hielen te trappen, waardoor wanorde ontstond. Alle 3 de straffen werden opgelegd door Commandant S.R.0.0.A. Kapitein J. Roode. Met ingang van 15 juni 1938 werd hij bij een reorganisatie in de Nederlandse krijgsmacht overgeplaatst naar het 1e Regiment Luchtdoel Artillerie; hij bleef echter in onderhoud bij de School voor Reserve Officieren der Onbereden Artillerie (S.R.O.O.A.) op de “Hojel” kazerne te Utrecht-stad (Utrecht). Op 1 januari 1939 werd hij benoemd tot vaandrig. Op 11 april 1939 mocht hij zich melden als B.O.-U.V. (Buitengewone Oproep Uitwendige Veiligheid) en werd ingedeeld bij het 2-1e regiment luchtdoelartillerie zijn zogenaamde “oorlogsonderdeel”. Tijdens de meidagen van 1940 was hij commandant bij het 2e peloton van het 8e compagnie luchtdoelmitrailleurs. Deze compagnie was gestationeerd op de Grebbelinie, bij de Bruinenburgersluis, het frontgedeelte tussen grofweg Amersfoort en Woudenberg. Zijn taak was het beschermen van de sluis ter voorkoming van het leegstromen van de inundatie. De bewapening bestond uit een tweetal mitrailleurs, type M.25. Het Nederlandse leger bezat in mei 1940 452 van deze Mitrailleurs en deze werden vrijwel allemaal ingezet bij de luchtafweer. Deze M25’s waren allemaal afkomstig van terugtrekkende Duitse troepen, na afloop van de Eerste Wereld Oorlog. De Duitsers moesten deze wapens inleveren om over Nederlands grondgebied terug te mogen reizen naar Duitsland. De mitrailleurs werden later wel betaald aan de Duitse regering. Pasma’s peloton had ook de beschikking over een 2-tal Oerlikon 2 tl. (tl. = tegen luchtdoelen). Dit is een Zwitsers licht luchtdoelgeschut waar er in mei 1938, 175 van werden besteld. De vuursnelheid was 180 schoten per minuut. En verschoot patronen met een kaliber van 20 mm en een huls lengte van 110 mm. De Oerlikons werden met kleine hoeveelheden en met regelmatige tussenpozen geleverd, tot september 1939. In verband met de mobilisatie van Zwitserland werden de leveringen toen tijdelijk stopgezet. Er waren op dat moment 100 kanonnen aan Nederland geleverd. Begin 1940 begon de levering vanuit Zwitserland weer en in mei 1940 waren er in totaal 170 Oerlikon kanonnen beschikbaar. In maart en april 1940 werden er nog eens 275 besteld maar die zijn begrijpelijkerwijze nooit aangekomen. Op 13 mei ongeveer om 20.00 uur kreeg Pasma het bevel tot afmars, maar toch schietvaardig te blijven tot 20.30 uur, om daarna zo spoedig mogelijk naar de commandopost van de 8e compagnie luchtdoelmitrailleurs te gaan. Via Zeist, Huis ter Heide, Den Dolder, Bilthoven en Loosdrecht kwamen ze in de avond aan in Loenen, waar ze rustten in de buurt van de begraafplaats. Zoals op te maken valt uit zijn zelf opgestelde gevechtsverslag van 17 september 1941, inmiddels was hij woonachtig te Aalten, als kandidaat-notaris, zijn er door zijn peloton naar alle waarschijnlijkheid 3 vliegtuigen neergeschoten. Door de zicht belemmering was het echter moeilijk om op tijd het vuur te openen. Pasma en zijn peloton werden nog beschoten door een vliegtuig, maar gelukkig vielen er geen slachtoffers. Zijn commandant tijdens de mobilisatie en meidagen was H. Hazelhoff. Deze liet op 18 mei 1940 door middel van een krantenbericht weten dat de 8e compagnie luchtdoelmitrailleurs zich in besten welstand bevond te Oudewater. Op 24 juni 1940 ging hij over naar het Kader Bataljon. Met ingang van 15 juli 1940 werd hij met groot verlof huiswaarts gezonden. Na op 15 juli 1940 noodgedwongen met groot verlof te zijn gegaan, omdat het Nederlandse leger op bevel van de Duitsers was opgeheven, is hij overgegaan naar de Opbouw Dienst (O.D.).
2 van de bemanningsleden die Willem van der Velden hielp op 2 november 1944 kwamen via een paar omzwervingen op 5 december 1944 aan in Noordwijk. Op dat moment woonde Pasma met zijn vrouw, samen met de familie van der Meulen, als evacuees op Villa Goohorst in Noordwijk. De 2 bemanningsleden zijn daar tot 5 januari 1945 ondergedoken gebleven.
Na 136 dagen ondergedoken te zijn geweest kwamen Clarence Leslie Larrew en John L. Atherton op 18 maart 1945 in bevrijd België terecht.
Omdat van der Meulen het stuk van de villa bewoonde waar de heren zaten ondergedoken, ontving hij wel het Eisenhower Certificate en Pasma niet. Hij had het wel overlegd met Pasma dat de 2 bemanningsleden kwamen en deze had zijn goedkeuring gegeven maar helaas kreeg Pasma het Eisenhower Certificate niet.
Met ingang van 1 juli 1950 werd hij registratief ingedeeld bij het Regiment Lichte Luchtdoel Artillerie “Kornwerderzand”. Met ingang van 15 augustus 1952 werd hij eervol ontslagen uit de dienst bij het Reservepersoneel der Landmacht wegens diensteindiging, zulks met toepassing van Artikel 22, 1e lid, sub. c en Artikel 24, 2e lid van het Reglement Militaire Ambtenaren Koninklijke Landmacht. (R.M.A.K.L.).

Afbeelding van WhatsApp op 2023-10-04 om 15.44.06_b56b5799.jpg
11.jpeg
naametiket.jpg
alles.jpg
111.jpeg

en nu een broek en een kepie erbij kunnen vinden!