mijn Nederlandse pre 1940 verzameling
-
DePlaagGeest
- Lid
- Berichten: 111
- Lid geworden op: 09 feb 2020, 14:23
- Gegeven: 23 keer
- Ontvangen: 23 keer
-
Bert-Jan
- Lid
- Berichten: 2042
- Lid geworden op: 04 nov 2004, 23:51
- Locatie: Diepenheim
- Gegeven: 7 keer
- Ontvangen: 17 keer
-
Bert-Jan
- Lid
- Berichten: 2042
- Lid geworden op: 04 nov 2004, 23:51
- Locatie: Diepenheim
- Gegeven: 7 keer
- Ontvangen: 17 keer
Re: mijn Nederlandse pre 1940 verzameling
het gekleed tenue jasje en kepie van Hendrik "Hein" Siedenburg: Spionnenjager en Engelandvaarder
Hendrik "Hein" Siedenburg was een Nederlandse officier en contraspionage-expert die tijdens en na de Tweede Wereldoorlog een belangrijke rol speelde in de jacht op spionnen en collaborateurs.
Militaire loopbaan en mobilisatie 1939-1940
In oktober 1928 begon Siedenburg zijn militaire opleiding aan de School Reserve-Officieren der Bereden Artillerie (S.R.O.B.A.) in Ede, waar hij tot 1 oktober 1929 verbleef. In januari 1934 werd hij benoemd tot eerste luitenant bij het 3e Regiment Artillerie. Tijdens de Duitse inval in mei 1940 was hij met zijn eenheid (3e leger korps) gelegerd in de omgeving van Vught.
Vlucht naar Engeland en gevangenschap in Spanje
Na de Nederlandse capitulatie verliet Siedenburg het leger en ging hij via zijn vader, Joop Siedenburg – bekend als meneer Buffa – in de kunsthandel werken. In 1942 besloot hij naar Engeland te vluchten om zich aan te sluiten bij de geallieerden.
Op 8 oktober 1942 vertrok hij uit Nederland en nam de zuidelijke vluchtroute via bezet Frankrijk naar Spanje. Hij werd echter in Spanje opgepakt en bracht bijna een jaar door in verschillende gevangenissen. Op 16 december 1943 werd hij vrijgelaten en reisde door naar Portugal. Op 17 december 1943 arriveerde hij in Praia das Maçãs, een kustplaats in Portugal.
Van daaruit vloog hij naar Engeland, waar hij op 1 januari 1944 aankwam. Daarmee werd hij officieel een Engelandvaarder. Voor zijn moed en doorzettingsvermogen werd hij onderscheiden met het Kruis van Verdienste en later ook met het Verzetsherdenkingskruis.
Contraspionage en de jacht op verraders
In Engeland werd Siedenburg als reservekapitein der artillerie toegevoegd aan een Britse contraspionage-eenheid. Vanaf december 1944 werkte hij in Brussel samen met de Britse Field Security (FS), waar hij hielp bij het opsporen van Duitse spionnen en collaborateurs. Onder leiding van de Britse kapitein Norman Pidcock speelde hij een sleutelrol bij het ontmaskeren van dubbelagent Christiaan Lindemans, alias King Kong. Lindemans werd in oktober 1944 gearresteerd na een tip van Abwehr-agent Cornelis Verloop, die eerder door de Canadese Field Security was opgepakt.
In april 1945 bezocht Siedenburg met Pidcock het kamp O-3-O op de Oxerhof, nabij Deventer, waar ze een geheimzinnige gevangene ondervroegen die zich voordeed als "Van der Meer". Door een verspreking werd deze man ontmaskerd als Antonius van der Waals, een beruchte Nederlandse verrader die voor de SD had gewerkt. Pidcock en Siedenburg realiseerden zich dat Van der Waals, ondanks zijn misdaden, nuttig kon zijn voor de geallieerden.
Om Van der Waals een nieuwe identiteit te geven, reisde Siedenburg naar Rotterdam, waar hij op het stadhuis twee blanco persoonsbewijzen en zegels wist te bemachtigen. Hiermee creëerde hij de identiteit van Wilhelm Eduard Hoffmann, een Duitse ingenieur, en zijn echtgenote Johanna Smit. Daarnaast wist hij via de Binnenlandse Strijdkrachten een officiële verklaring te verkrijgen, waarin werd gesteld dat Hoffmann al jaren in Rotterdam woonde en anti-nationaalsocialistisch was. Hierdoor kon Van der Waals ongehinderd Nederland verlaten – ironisch genoeg met hulp van het Nederlandse verzet, dat al jaren op zijn arrestatie uit was.
Na de oorlog bleef Siedenburg betrokken bij de verwerking van geheime informatie over collaboratie en spionage. In 1948 werd Van der Waals alsnog in Nederland berecht en ter dood veroordeeld. De betrokkenheid van Britse inlichtingendiensten bij het Englandspiel en de bescherming van bepaalde oorlogsmisdadigers bleef echter onopgehelderd.
Na de oorlog richtte Siedenburg in 1948 het literaire blad Mandril op, waarvan het eerste nummer in oktober 1948 verscheen en het laatste in januari 1953. Onder andere Remco Campert was een van de eerste medewerkers. In 1954 werd hij directeur van het dan opgerichte Prins Bernhard Cultuurfonds, een functie die hij jarenlang bekleedde.
Hendrik Siedenburg overleed op 24 januari 1990 in Mauléon, in het Franse Baskenland.
Onderscheidingen:
• Kruis van Verdienste (KB 16-3-1944)
• Verzetsherdenkingskruis
• Officier in de Orde van Oranje-Nassau
• Het officierskruis
• Oorlogsherinneringskruis met de gesp MEI 1940
• The 1939–1945 Star
Hendrik "Hein" Siedenburg was een Nederlandse officier en contraspionage-expert die tijdens en na de Tweede Wereldoorlog een belangrijke rol speelde in de jacht op spionnen en collaborateurs.
Militaire loopbaan en mobilisatie 1939-1940
In oktober 1928 begon Siedenburg zijn militaire opleiding aan de School Reserve-Officieren der Bereden Artillerie (S.R.O.B.A.) in Ede, waar hij tot 1 oktober 1929 verbleef. In januari 1934 werd hij benoemd tot eerste luitenant bij het 3e Regiment Artillerie. Tijdens de Duitse inval in mei 1940 was hij met zijn eenheid (3e leger korps) gelegerd in de omgeving van Vught.
Vlucht naar Engeland en gevangenschap in Spanje
Na de Nederlandse capitulatie verliet Siedenburg het leger en ging hij via zijn vader, Joop Siedenburg – bekend als meneer Buffa – in de kunsthandel werken. In 1942 besloot hij naar Engeland te vluchten om zich aan te sluiten bij de geallieerden.
Op 8 oktober 1942 vertrok hij uit Nederland en nam de zuidelijke vluchtroute via bezet Frankrijk naar Spanje. Hij werd echter in Spanje opgepakt en bracht bijna een jaar door in verschillende gevangenissen. Op 16 december 1943 werd hij vrijgelaten en reisde door naar Portugal. Op 17 december 1943 arriveerde hij in Praia das Maçãs, een kustplaats in Portugal.
Van daaruit vloog hij naar Engeland, waar hij op 1 januari 1944 aankwam. Daarmee werd hij officieel een Engelandvaarder. Voor zijn moed en doorzettingsvermogen werd hij onderscheiden met het Kruis van Verdienste en later ook met het Verzetsherdenkingskruis.
Contraspionage en de jacht op verraders
In Engeland werd Siedenburg als reservekapitein der artillerie toegevoegd aan een Britse contraspionage-eenheid. Vanaf december 1944 werkte hij in Brussel samen met de Britse Field Security (FS), waar hij hielp bij het opsporen van Duitse spionnen en collaborateurs. Onder leiding van de Britse kapitein Norman Pidcock speelde hij een sleutelrol bij het ontmaskeren van dubbelagent Christiaan Lindemans, alias King Kong. Lindemans werd in oktober 1944 gearresteerd na een tip van Abwehr-agent Cornelis Verloop, die eerder door de Canadese Field Security was opgepakt.
In april 1945 bezocht Siedenburg met Pidcock het kamp O-3-O op de Oxerhof, nabij Deventer, waar ze een geheimzinnige gevangene ondervroegen die zich voordeed als "Van der Meer". Door een verspreking werd deze man ontmaskerd als Antonius van der Waals, een beruchte Nederlandse verrader die voor de SD had gewerkt. Pidcock en Siedenburg realiseerden zich dat Van der Waals, ondanks zijn misdaden, nuttig kon zijn voor de geallieerden.
Om Van der Waals een nieuwe identiteit te geven, reisde Siedenburg naar Rotterdam, waar hij op het stadhuis twee blanco persoonsbewijzen en zegels wist te bemachtigen. Hiermee creëerde hij de identiteit van Wilhelm Eduard Hoffmann, een Duitse ingenieur, en zijn echtgenote Johanna Smit. Daarnaast wist hij via de Binnenlandse Strijdkrachten een officiële verklaring te verkrijgen, waarin werd gesteld dat Hoffmann al jaren in Rotterdam woonde en anti-nationaalsocialistisch was. Hierdoor kon Van der Waals ongehinderd Nederland verlaten – ironisch genoeg met hulp van het Nederlandse verzet, dat al jaren op zijn arrestatie uit was.
Na de oorlog bleef Siedenburg betrokken bij de verwerking van geheime informatie over collaboratie en spionage. In 1948 werd Van der Waals alsnog in Nederland berecht en ter dood veroordeeld. De betrokkenheid van Britse inlichtingendiensten bij het Englandspiel en de bescherming van bepaalde oorlogsmisdadigers bleef echter onopgehelderd.
Na de oorlog richtte Siedenburg in 1948 het literaire blad Mandril op, waarvan het eerste nummer in oktober 1948 verscheen en het laatste in januari 1953. Onder andere Remco Campert was een van de eerste medewerkers. In 1954 werd hij directeur van het dan opgerichte Prins Bernhard Cultuurfonds, een functie die hij jarenlang bekleedde.
Hendrik Siedenburg overleed op 24 januari 1990 in Mauléon, in het Franse Baskenland.
Onderscheidingen:
• Kruis van Verdienste (KB 16-3-1944)
• Verzetsherdenkingskruis
• Officier in de Orde van Oranje-Nassau
• Het officierskruis
• Oorlogsherinneringskruis met de gesp MEI 1940
• The 1939–1945 Star
-
asjemenou
- Moderator & Beste Avatar 2009
- Berichten: 4997
- Lid geworden op: 26 apr 2005, 16:35
- Gegeven: 69 keer
- Ontvangen: 122 keer
Re: mijn Nederlandse pre 1940 verzameling
Mooi verhaal en dank voor het plaatsen.
Ga serieus om met het WOII forum. Dan houden we het forum voor alle leden interessant!
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: ClaudeBot en 1 gast